Την Κυριακή, 7 Ιανουαρίου τρ. έ., στο τηλεκανάλι του ALPHA ο Πρωθυπουργός τής γείτονος FYROM κ. Ζόραν Ζάεφ, στη συνέντευξη που παραχώρησε στον δημοσιογράφο κ. Βερύκιο, διατύπωσε – εδώ στην Αθήνα – μία νέα προκλητική άποψη των γνωστών φαντασιακών ιδεολογημάτων, που επικρατούν σε μεγάλο ποσοστό στη χώρα του.
Είπε ο κ. Ζάεφ: «Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν πρέπει να μας χωρίζει, αλλά να μας ενώνει».
Η φράση αυτή, σκόπιμα εσφαλμένη και επικίνδυνα παραπλανητική (σόφισμα), επιδιώκει να περάσει υποκριτικό μήνυμα δήθεν συνδιαλλαγής, στο οποίο έπεσε ο κ. Βερύκιος και δεν ρώτησε τον κ. Ζάεφ: «Πώς μπορεί ο Μέγας Αλέξανδρος να ενώσει εμάς με εσάς», αποφεύγοντας βέβαια τη σωστή κατάληξη «εμάς τους Έλληνες με εσάς τους Σλαβοαλβανούς».
Οπωσδήποτε ο κ. Ζάεφ γνωρίζει τόσο ιστορία, όσο και τη μέθοδο παραχάραξής της... Οπότε, βέβαια, γνωρίζει ότι ο Αλέξανδρος ανανέωσε δύο φορές (το 336 και 335 π.Χ.) την Κορινθιακή Συμμαχία, με την οποία ο πατέρας του Φίλιππος το 338 π.Χ. δημιούργησε το «Κοινόν τών Ελλήνων» συνενώνοντας τους Έλληνες και μόνο. ...Και θα γνωρίζει, βέβαια, ο κ. Ζάεφ ότι τα τότε βαρβαρικά φύλα των Παιόνων, των Αγριάνων, των Δάρδανων και των Ιλλυριών – τα γειτονικά τής Μακεδονίας μας, που βρίσκονταν στην ευρύτερη περιοχή τών σημερινών Σκοπίων – ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος τα κατενίκησαν και τα υπέταξαν... δεν τα ένωσαν στο Κοινό των Ελλήνων, στο οποίο ανήκαν και οι Μακεδόνες.
Τα παραπάνω, λοιπόν, παγκοσμίως αποδεκτά ιστορικά γεγονότα, ο κ. Ζάεφ παραχαράσσει παίρνοντας την «ένωση» από τον Φίλιππο και τον Αλέξανδρο και μας τη γυρίζει προκλητικά με το μήνυμα ότι οι Σκοπιανοί μπορεί να δεχθούν να υποχωρήσουν στο ότι ο Μεγαλέξανδρός τους να γίνει και ολίγον δικός μας... Οπότε δεν χρειάζεται να αλλάξουν οι αλυτρωτισμοί και τα βιβλία τους, να φύγουν τα αγάλματα και οι άλλες ιδεοληψίες τους.
Είθε να έχω καταλάβει λάθος και ο κ.Ζάεφ να υπονόησε ότι όπως ο Αλέξανδρος (και ο Φίλιππος) ένωσε τους Έλληνες, μεταξύ των οποίων και οι Μακεδόνες, έτσι και οι πολίτες τής FYROM, ως Μακεδόνες (κατά πώς νομίζουν), αποβλέπουν σε ένωση με εμάς τους Έλληνες, γιατί φοβούνται τη διάσπαση του κρατιδίου τους από τους Αλβανούς και τους Βουλγάρους.
Όπως και να έχουν τα πράγματα, υφιστάμεθα εδώ στην Ελλάδα έντονη ψυχολογική πίεση ότι πρέπει να βιαστούμε γιατί έχουν περάσει 25 χρόνια και το ζήτημα εκκρεμεί και πρέπει αμέτι μοχαμέτι να το κλείσουμε...
Και λοιπόν; Ποιοι υφίστανται αυτά τα χρόνια τη μέγιστη ζημιά, εμείς ή οι Σκοπιανοί; Ασφαλώς οι Σκοπιανοί.
Μας λένε ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε τη σωστή και πατριωτική θέση τού Συμβουλίου τών Πολιτικών Αρχηγών υπό τον τότε Πρόεδρο Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1992, γιατί τα 136 κράτη που αναγνωρίζουν την ονομασία της FYROM ως «Μακεδονία» πιθανόν να γίνουν 200. Και λοιπόν, ποιος θα έχει στα επερχόμενα χρόνια τη μέγιστη ζημιά; Ασφαλώς η FYROM, όντας έξω από τους διεθνείς οργανισμούς έστω και ως «Μακεδονία» και κινδυνεύοντας να διαλυθεί, αρκεί να λειτουργήσουμε καθαρά πατριωτικά και όχι κομματικά ωφελιμιστικά, προστατεύοντας τους εκεί Ελληνόβλαχους και άλλους Έλληνες... Αρκεί να μη κάνουμε το λάθος όπως με τους Πομάκους.
Φύλακες γρηγορείτε υπέρ βωμών, εστιών και ομογενών.
Δυστυχώς τα λάθη συνεχίζονται...
Ενδεικτικά: Το γεγονός ότι η συλλογιστική που χρησιμοποιείται τώρα για να υποστηρίξει την ονομασία «Νέα Μακεδονία» είναι ίδια με εκείνη που προβαλλόταν επί 10 και πλέον χρόνια για την υποστήριξη της ονομασίας «Άνω Μακεδονία», δεν είναι μόνο δείγμα έλλειψης επιχειρημάτων, αλλά και μεθόδευσης αποπροσανατολισμού με δημιουργία κλίματος εμφυλιακής αμφισβήτησης του πατριωτισμού.
Αντί για πλήρη ενημέρωσή μας, με ξεκάθαρη επιχειρηματολογία, βρισκόμαστε μπροστά σε αλλόκοσμους χαρακτηρισμούς όπως «εθνικισμός», «μαξιμαλισμός» και «συμπόρευση»... Όμως, η Εκκλησία της Ελλάδος δεν συμπορεύεται με κανέναν. Η Χρυσή Αυγή – συμπτωματικά – συμπορεύθηκε με την Εκκλησία, η θέση της οποίας προϋπάρχει της Χρυσής Αυγής.
Τέλος, θα ήθελα να διευκρινίσω επακριβώς το ελλιπώς προβαλλόμενο και αντικρουόμενο ζήτημα της «Δεδηλωμένης».
Στην Ελλάδα, έως το 1875 ο Βασιλιάς διόριζε Πρωθυπουργό, κατά την απόλυτη θέλησή του, οποιοδήποτε κοινοβουλευτικό πρόσωπο ήθελε, ανεξάρτητα από τον αριθμό τών βουλευτών που τον υποστήριζαν.
Το 1875, ο νικητής τών εκλογών Χαρίλαος Τρικούπης επέβαλε στον Βασιλιά Γεώργιο να περιλάβει στον λόγο του (Λόγος του Θρόνου) κατά την εναρκτήρια Συνεδρίαση της τότε νέας Βουλής την ακόλουθη παράγραφο:
«Ἀπαιτῶν ὡς ἀπαραίτητον προσὸν τῶν καλουμένων παρ’ἐμοῦ εἰς τὴν κυβέρνησιν τοῦ Κράτους, τὴν δεδηλωμένην πρὸς αὐτοὺς ἐμπιστοσύνην τῆς πλειοψηφίας τῶν ἀντιπροσώπων τοῦ Ἔθνους, ἀπεκδέχομαι ἴνα ἡ Βουλὴ καθιστᾶ τὴν ὕπαρξιν τοῦ προσόντος τούτου, οὕ ἄνευ ἀποβαίνει ἀδύνατος ἡ εναρμόνιως λειτουργία τοῦ πολιτεύματος».
Έτσι καθιερώθηκε η «Αρχή της Δεδηλωμένης», η οποία έκτοτε ισχύει στις ομαλές πολιτειακές καταστάσεις, και σύμφωνα με την οποία η εκάστοτε Κυβέρνηση πρέπει να έχει τη δεδηλωμένη / εκπεφρασμένη (με ψήφο) εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας του συνόλου των Βουλευτών της Βουλής και όχι του κόμματος ή των κομμάτων στα οποία αυτή γενικά στηρίζεται.
Δηλαδή, ένα νομοσχέδιο μπορεί να γίνει νόμος με ψήφους 100 Βουλευτών της Συμπολίτευσης και 80 της Αντιπολίτευσης. Γι ’αυτό και μπορεί ένα Κόμμα να κυβερνήσει με 140 Βουλευτές, αν έχει τη στήριξη άλλου εκτός κυβέρνησης, ώστε να συγκεντρώνονται 151 Βουλευτές.
Επομένως, αν η ονομασία της FYROM, που τυχόν θα φέρει στη Βουλή η Κυβέρνηση, ψηφιστεί από την πλειοψηφία τού συνόλου των Βουλευτών της Βουλής (και όχι των κυβερνόντων κομμάτων), η «Δεδηλωμένη» υπάρχει. Κατά συνέπεια, κάθε εκ των προτέρων σχετική συζήτηση είναι τουλάχιστον ανούσια.
