Σύμφωνα με το Άρθρο 1, παράγραφος 4, εδάφιο 3 της αποκαλούμενης «Συμφωνία των Πρεσπών» η οποία υπογράφηκε τη 17η Ιουνίου 2018 στους Ψαράδες τής Μεγάλης Πρέσπας από τους  Υπουργούς Εξωτερικών τής Ελλάδας («Πρώτο Μέρος» κατά τη Συμφωνία) και της ΠΓΔΜ/FYROM («Δεύτερο Μέρος» κατά τη Συμφωνία) Νίκο Κοτζιά και Νικόλα Ντιμιτρόφ, με μάρτυρα τον εκπρόσωπο του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς – «Το Δεύτερο Μέρος θα ολοκληρώσει in toto τις συνταγματικές τροποποιήσεις έως το τέλος τού 2018» (in toto: λατινικός νομικός όρος = στο σύνολο).
Επίσης, σύμφωνα με το Άρθρο 20, παρ. 9, περίοδος δεύτερη της ίδιας Συμφωνίας: «... Δεν επιτρέπεται καμία τροποποίηση της παρούσας Συμφωνίας που περιέχεται στο Άρθρο 1(3) και Άρθρο 1(4)». Δηλαδή ρητά δεν επιτρέπεται καμία αλλαγή ή παράβαση και της συμφωνημένης από τα Μέρη αποκλειστικής – αποσβεστικής προθεσμίας τού τέλους τού 2018!
Παρόλον αυτό, η Κυβέρνηση του Ζόραν Ζάεφ, δηλαδή το «Δεύτερο Μέρος», δεν ολοκλήρωσε in toto τις διαδικασίες για τις συμφωνημένες συνταγματικές τροποποιήσεις μέχρι το τέλος τού 2018 και φέρνει εκπρόθεσμα – κατά παράβαση της παραπάνω διάταξης του Άρθρου 1(4) – προς συζήτηση το δεύτερο δεκαήμερο του Ιανουαρίου τού 2019 στην Ολομέλεια του Κοινοβουλίου του τις προτάσεις για συνταγματικές τροπολογίες, ορίζοντας ότι στις 15 Ιανουαρίου 2019 θα αρχίσει στο παραπάνω Κοινοβούλιο η διαδικασία της τρίτης και τελικής, αναγκαίας και σημαντικότερης ψηφοφορίας για την έγκριση του συνόλου των συνταγματικών τροποποιήσεων και τελικά την κύρωση της Συμφωνίας.
Όμως, με την παράλειψη του Δεύτερου Μέρους να εκπληρώσει εμπρόθεσμα την επιβεβλημένη από τη Σύμβαση υποχρέωσή του «μέχρι το τέλος του 2018» επήλθε – σύμφωνα με τους πάγιους σχετικούς δικαιικούς κανόνες γενικά και ειδικά της ρητής απαγόρευσης του παραπάνω άρθρου 20 – τόσο η απόσβεση του κύριου συμβατικού δικαιώματός του, δηλαδή της κύρωσης της  Συμφωνίας, όσο και ο αποκλεισμός του – λόγω  της απόσβεσης αυτής – από κάθε δυνατότητα επακόλουθης ολοκλήρωσης του δικαιώματος αυτού, το οποίο δικαίωμα – δηλαδή η κύρωση της Συμφωνίας – αποτελεί κύριο συστατικό και αποκλειστική προϋπόθεση συνέχισης της ισχύος και της λειτουργίας τής Συμφωνίας.
Με άλλα λόγια, συνέπεια αθεράπευτη της αντισυμβατικής αυτής παράβασης από το Δεύτερο Μέρος τής αποκλειστικής – αποσβεστικής προθεσμίας  (του τέλους του 2018) είναι ότι η Συμφωνία απώλεσε την ισχύ της από 1.1.2019, οπότε και οι εκτός τής προθεσμίας αυτής επικείμενες στο Κοινοβούλιο της ΠΓΔΜ/FYROM τόσο οι προς ψήφιση συνταγματικές τροποποιήσεις, όσο και η κύρωση της Συμφωνίας, μη έχοντας πλέον νόμιμη -  συμβατική βάση και κύρος (λόγω του ανίσχυρου πλέον της Συμφωνίας) θα είναι άκυρες, εφόσον πραγματοποιηθούν.
Με τα δεδομένα αυτά, το Πρώτο Μέρος τής in toto ανίσχυρης πλέον Συμφωνίας – δηλαδή η Ελληνική Δημοκρατία δια της Κυβέρνησής της – οφείλει να γνωστοποιήσει αμέσως τόσο στο Δεύτερο Μέρος – δηλαδή στην Κυβέρνηση της ΠΓΔΜ/FYROM – όσο και στον ΟΗΕ, στο ΝΑΤΟ και στις Κυβερνήσεις τών Κρατών τής ΕΕ το ανίσχυρο της Συμφωνίας και την ακυρότητα των επικείμενων από το Δεύτερο Μέρος συνταγματικών τροποποιήσεων και κύρωσης της Συμφωνίας, όπως και τους λόγους, επισημαίνοντας ότι είναι υποχρεωμένο να μη δεχθεί τόσο την ανίσχυρη πλέον Συμφωνία γενικά, όσο και ειδικά τις επικείμενες συνταγματικές τροποποιήσεις και την κύρωση της Συμφωνίας από το Δεύτερο Μέρος ως άκυρες.
Καλή Χρονιά!