Δύσκολα μπορεί κανείς να μπει στην τρέχουσα ψυχολογία των απογοητευμένων αριστερών πολιτών. Σύγχυση, αγανάκτηση, απογοήτευση, ευπιστία.
α) Από τη μια η αγανάκτησή τους, που προκαλείται από τα παρηκμασμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά, που θέλουν να αυτοθαυμάζονται για την αυθεντία της Αριστερής ιδεολογίας και πολιτικής τους. Που θέλουν να απολαμβάνουν τη μονιμότητα των κατεχόμενων κομματικών θέσεων, θεωρώντας εαυτούς μοναδικούς κατόχους της αριστερής αλήθειας. Αλήθειας, η οποία όμως δεν έχει πλέον πέραση στην πλατύτερη κοινωνία του 21ου αιώνα.
β) Από την άλλη, βρέθηκαν απογοητευμένοι ορφανεμένοι και ακέφαλοι, αφού ο ‘’αδιαμφισβήτητος’’ ηγέτης τους, τούς άφησε στην ξηρασία της πρόσφατης εκλογικής αποτυχίας. Σαν ποίμνιο χωρίς ποιμένα, το οποίο κάθε καιροσκόπος εκμαυλιστής με τον μανδύα προβάτου, μπορεί να θα καρπωθεί.
γ) Σφάλμα ευπιστίας. Λένε ότι ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Η αγανάκτηση και απόγνωση γίνονται κακοί σύμβουλοι. Και ο πειστικός ‘’σωτήρας’’ τους, δεν άργησε να φανεί. Είπανε να πιαστούν από αυτόν και όπου βγει.
Σχόλια για την (α) παράγραφο. Η διάψευση των παλιών καθαρών αριστερών αληθειών, ξεκίνησε αφότου ακόμα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ Κυβέρνηση. Δεν έβλεπαν ή δεν άκουγαν ή δεν θυμούνται σήμερα εκείνα τα αμίμητα, λεχθέντα από επίσημα χείλη, άλογα και παράλογα: «Όσοι υποστηρίζουν το μνημόνιο δεν είναι και τόσο Έλληνες». «Πήραμε την κυβέρνηση αλλά δεν πήραμε (ακόμη) τους αρμούς της εξουσίας». «Ή εμείς ή αυτοί». Δεν θυμούνται οι ανανεωτικοί αριστεροί που ο δημοκράτης κ.Τσίπρας ήταν εκείνος που έγραψε στα παλιά του υποδήματα τη βούληση του λαού εκφρασμένη (61%) στο δημοψήφισμα του 2015, που ο ίδιος προκήρυξε; Δεν ήταν μια αντιδημοκρατική πράξη και εξευτελισμός της αξιοπρέπειας των Ελλήνων πολιτών; Και έγινε ο ηγέτης της αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ γνωστός παγκοσμίως με το παρατσούκλι «kolotoumpa». Δεν τους ενοχλούσε τότε η διχαστική γραφή της Αυγής; Δεν θυμούνται που αποδέχθηκαν - και σιώπησαν- για τους θριαμβικούς εναγκαλισμούς της αριστεράς τους με τους ακροδεξιούς ΑΝ.ΕΛ., δίκην εξουσίας; Δεν τους ενοχλούσε που ο ηγέτης τους προήδρευε με στυλ απολύτως ηγεμονικό με τη μέθοδο της «κλειστής λέσχης»; Δεν κοκκίνισαν από ντροπή που οδήγησαν 10 ανθρώπους στη δικαιοσύνη σπιλώνοντας συνειδήσεις ενώ για τον καταδικασθέντα Ν. Παππά ουδείς κοκκίνισε. Ούτε τους πείραξε που κινδύνεψε η χώρα να βγει από την ΕΕ. Οι κομματικές αριστερές αυθεντίες τότε δε μιλούσαν. Είναι αυτό Αριστερά; Η εξουσία βλέπεις είναι πιο γλυκιά από την γνήσια αριστερή ανεξάρτητη και ακηδεμόνευτη ιδεολογία. Ωστόσο, όλα αυτά σήμερα «νυξ ειν και παρέδραμε».
Σχόλια για την (β) παράγραφο.
Πήρε λοιπόν ο αρχηγός, την επομένη της τελευταίας πανωλεθρίας του, το καπέλο του κι έφυγε. Φαντάζομαι πως είπε μέσα του: «γαία πυρί μιχθήτω». Χωρίς εξηγήσεις για τις ευθύνες του και για τις ευθύνες γενικότερα του κόμματος. Και πού πήγε ο Αριστερός μας ηγέτης; Στην έδρα του καπιταλισμού να παρηγορηθεί για τις αποτυχίες του ή να πάρει ενδεχομένως σύγχρονα μαθήματα αμοραλισμού και πολιτικού μάρκετινγκ. Επέλεξε μαζί με την φυγή τον βουβό ‘’λόγο της σιωπής’’ που λέει περισσότερα από τη μιλιά. Μιμήθηκε κάποιους προκατόχους του Πρωθυπουργούς άλλων κομμάτων. Και πότε επανεμφανίστηκε; Όταν εκλέχθηκε ο διάδοχός του Στ. Κασσελάκης (με δικό του ή με αλλουνού δακτυλίδι ή του Πολάκη, αναρωτιούνται οι αναλυτές) για να πανηγυρίσει και να τον συγχαρεί. Αγκαλιάστηκαν και χαριεντίζονταν χαμογελώντας αμφότεροι (γιατί;). Για την αγωνιστική του μήπως προσφορά του νέου ηγέτη στα αριστερά χαρακώματα ή για το πλούσιο επιχειρηματικό βιογραφικό του; Ο ίδιος δήλωσε –αν δεν κάνω λάθος- σε πρόσφατη συνέντευξή του στον Θεοδωράκη ότι έχει (στα 35 του) τόσο χρήμα, που δεν χρειάζεται να δουλέψει σε όλη του τη ζωή. Και κατάπιαν τη μιλιά τους εκείνοι που τόσο πολέμησαν τα ντόπια golden boys. Είναι αυτό Αριστερά; Μήπως είναι η δική μας νεοφιλελεύθερη δεξιά της αμερικάνικης αριστεράς; Αυτός ο εισαγόμενος αριστερός θα σώσει το κόμμα και την ανανεωτική ελληνική αριστερά που δεν την έσωσε ο άλλος; Σημειολογία εύγλωττη με πολλά νοήματα.
Σχόλια για τη (γ) παράγραφο
Και αυτή η εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων της μιας ώρας και των δύο ευρώ; Πώς εξηγείται με τη λογική; Πώς μπορείς να εμπιστευθείς κάποιον «αγνώστων λοιπών στοιχείων» που δεν τον ξέρει κανείς στην ελληνική κοινωνία; Μήτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας, όπως έλεγε παλαιότερα ο κ.Κατσιφάρας. Ήλθε λοιπόν ξαφνικά, από το πουθενά, σαν κομήτης. Το μεν από το ‘’πουθενά’’ μπορεί να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην επιτυχία μα και στο πουθενά. Το δε ‘’κομήτης’’ μας παραπέμπει στον κομήτη που εξαφάνισε από την γη τους δεινόσαυρους (ΤΟ ΒΗΜΑ. Διόδωρος). Λέτε να πάθει τα ίδια και ο ΣΥΡΙΖΑ; Η ιστορία όμως διδάσκει. Δεν είναι μακρινά τα παραδείγματα της τυφλής εμπιστοσύνης των εύπιστων λαών στα κελεύσματα των εμφανιζόμενων ‘’σωτήρων’’ που γέννησαν τα τέρατα των μαύρων και κόκκινων…ισμών. Και στην προκειμένη περίπτωση ο σωτήρας Στ. Κασσελάκης, με μηδέν προσφορά στην τοπική μας κοινωνία, είναι γέννημα του Αμερικανικού πολιτικού μάρκετινγκ. Διαφωνεί κανείς; Μήπως ήλθε η ώρα της lifestyle πολιτικής των πρωινάδικων που θα εκτιμά τις απαίδευτες ηγεσίες και του πολιτικούς γενικότερα με την εμπειρία της αγοράς, το image, τα γυμνασμένα και νεανικά σώματα που μιλούν σπαστά ελληνικά, παρά με τις πολιτικές ιδέες και τις πεπαιδευμένες προσωπικότητες στο καμίνι των ιστορικών αξιών και αναγκών της χώρας;
Συμπεράσματα: Το μεγάλο βαρίδι στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο ίδιος ο κ Τσίπρας. Και καλώς εξέπεσε. Είχε διαβρώσει την εσωκομματική δημοκρατία σε αρχηγική προβολή και επιβολή. Είχε κλείσει το δρόμο της ανανέωσης προσώπων από άξια στελέχη. «Πού είναι τώρα η εντυπωσιακή πρωθυπουργική στολή; Πού είναι οι πανηγυρικοί φωτισμοί, τα χειροκροτήματα, οι χοροί, τα συμπόσια και τα πανηγύρια; Όλα χάθηκαν! Φύσηξε άνεμος και σκόρπισε τα φύλλα, νύχτα ήσαν όλα και όνειρο και εξαφανίστηκαν, σκιά ήσαν και πέρασε, καπνός και διαλύθηκε!» (απόσπασμα από τον λόγο προς Ευτρόπιον του Ιωάννη Χρυσόστομου).
Η ανανέωση όμως δεν μπορεί να γίνει με τον κ. Κασσελάκη. Η απουσία εμπειρίας του από τα ελληνικά πράγματα, ο αντιμητσοτακικός του οίστρος, η νεανική του ανεπεξέργαστη ορμή, το φθηνιάρικο μάρκετινγκ και η φιλοτεχνημένη εξωτερική λαϊκή εικόνα, θα ξεφουσκώσουν σύντομα. Τα προβλήματα της χώρας δεν είναι ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Το ακριβό ψωμί της αγοράς δεν είναι ούτε αριστερό ούτε δεξιό. Ωστόσο, για να εκλεγεί, πρόλαβε (άξιος) και πούλησε εντυπωσιασμό, περιέργεια και ελπίδα προσωρινή, όπως πουλάει άλλωστε κάθε τι νέο και άγνωστο. Θα ξεπουληθούν όμως γρήγορα στην αγοραία ξενόφερτη πολιτική λογική, οι γνήσιες αριστερές ιδέες, στις οποίες πιστεύει και ακουμπά η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, ανεξαρτήτως κόμματος. Της ανθρωπιάς, της συλλογικότητας, της συμμετοχικής δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, των ίσων ευκαιριών για όλους, του κοινωνικού και αλληλέγγυου κράτους. Ιδέες και αξίες που αγαπήσαμε, που τραγουδήσαμε και μεγαλώσαμε μαζί τους. Γι’ αυτό και πρέπει να ανησυχούμε όλοι μας. Οι δημοκρατίες θέλουν μεν αποτελεσματικές και δίκαιες Κυβερνήσεις, αλλά για να διασφαλιστεί αυτό, χρειάζονται οπωσδήποτε (αναγκαία συνθήκη) ισχυρές και σοφές αντιπολιτεύσεις. Δεν θά ’πρεπε επομένως να αντιδράσουμε εν συνόλω για την επιχειρούμενη από ομάδες και κύκλους παρακμή των αριστερών ιδεών; Γιατί, φοβούμαι πως μαζί με την παρακμή τους θα ‘’καούν’’ και οι τόσο αγαπητοί αριστεροί διανοούμενοι, ιδεολόγοι, αγωνιστές. Αυτοί που έγραψαν με τη γραφίδα τους, την πολύπλευρη τέχνη τους, την ποιότητα του χαρακτήρα τους, το ήθος και το παράδειγμά τους, τα γυμνά τους στήθη απέναντι στα αποσπάσματα και στα ξερονήσια, δηλαδή το πιο αληθινό κεφάλαιο της νεότερης ιστορίας μας.
