Στο Μαξίμου ο Τσίπρας υποδέχεται το λαό με χημικά. Τη νομενκλατούρα με Τσιφτετέλια!
Αριστερή πολιτική
Η δίκη του Κολοκοτρώνη έμεινε στην ιστορία, συντρόφια, γιατί οι δικαστές Τερτσέτης και Πολυζωΐδης δεν υπέκυψαν στις… παροχές, στους εκβιασμούς, στις απειλές, στην εξουσία των  υπηρετών της γερμανικής αντιβασιλείας, και του παλατιού. Στάθηκαν ακλόνητοι μπροστά σε όλα αυτά και αρνήθηκαν να υπογράψουν τη θανατική καταδίκη του Κολοκοτρώνη. Έτσι γλίτωσαν το έθνος μας από μια αιώνια ντροπή. Συγχρόνως όμως ανέβασαν τη Δικαιοσύνη και το κύρος της στα ουράνια, εκεί που και σήμερα αυτό το δυστυχές πόπολο, ο χύμα λαός, που δέχεται από παντού χαστούκια και εξευτελισμούς, θα ήθελε να τη βλέπει, σαν μοναδική του ασπίδα και ελπίδα!
Αντί όμως για όλα αυτά τα θαυμάσια, μα άκρως ρομαντικά, σήμερα βλέπει αυτός ο λαός, την ηγεσία της δικαιοσύνης σύσσωμη, να υποκλίνεται μπροστά στην εκτελεστική εξουσία και αντί να προβάλει το δίκαιο, να δέχεται, επιλεκτικά, μόνον αυτή… μια χούφτα αργύρια για τις υπηρεσίες, που προσφέρει στην εξουσία.
Να δέχεται χωρίς επιφύλαξη καμία, χωρίς να σκέφτεται την.. περιρρέουσα ατμόσφαιρα των περικοπών, της φτώχειας, της λεηλασίας των συντάξεων, των μισθών, της ιδιοκτησίας!
Γεμάτη ενθουσιασμό μετά από αυτήν την υπόσχεση του πρωθυπουργού η ηγεσία της δικαιοσύνης, έξω του μεγάρου Μαξίμου, σημαδιακός τόπος, εκτός δικαστικής έδρας (ευτυχώς) δήλωσε, πως έργο της δικαιοσύνης είναι να συμβαδίζει.. με το λαϊκό αίσθημα,  θυμίζοντας εποχές «λαϊκών δικαστηρίων» και αντιφάσκοντας με τον ίδιο τον εαυτό της!
Γιατί, αν η ηγεσία της δικαιοσύνης και όχι βεβαίως οι δικαστές της χώρας μας, ήθελε να είναι συνεπώς έστω με τη δέσμευσή της για «το λαϊκό αίσθημα» αυτό δεν έπρεπε να το θυμηθεί και λαϊκίστικα, να το εκφράσει έξω του μεγάρου Μαξίμου, αλλά μέσα στο Μαξίμου, μπροστά στον πρωθυπουργό, ρίχνοντας κάτω τα αργύρια της προσφοράς, σύμφωνα και με το πολύπαθο λαϊκό αίσθημα!
Έτσι, συντρόφια, θα τιμούσε η ηγεσία της Δικαιοσύνης επάξια τους αλύγιστους δικαστές Πολυζωΐδη και Τερτσέτη και θα έβαζε για μια ακόμη φορά τη δικαιοσύνη στο βάθρο της, εκεί που τη θέλει ο δυστυχής λαός μας, το λαϊκό αίσθημα, σύμφωνα και με τα λόγια του προέδρου του Συμ. Επικρατείας. Συγχρόνως θα έδινε ελπίδες σε όλους εμάς, που περνά με δύσκολες μέρες πως τίποτε δεν έχει ακόμη χαθεί, γιατί υψηλός θεματοφύλακας, καταφύγιο του λαού μας παραμένει η αδέκαστη δικαιοσύνη.