Αφορμή παίρνοντας από κάποια φαινόμενα, στα οποία συχνά είμαι αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς, ας μου επιτραπούν κάποια καλόπιστα σχόλια,  κριτική αν θέλετε, για τα δύο πάρκα, αυτό στη θέση της πρώην Δημοτικής Αγοράς και εκείνο στη θέση του πρώην Στρατιωτικού Φούρνου.

Α.- Αξιέπαινη η παρέμβαση της Δημοτικής Αρχής για την πρώτη περίπτωση. Αναβαθμίσθηκε το σημείο αυτό της πόλης, «άνοιξε» το πλάνο, «ανέπνευσε» η, όντως μεγάλης αστικής οικιστικής πυκνότητας, περιοχή αυτή.

Στο νότιο σημείο του πάρκου, που εφάπτεται της οδού Εφόρων και της παρακείμενης οικοδομής, υπάρχει μία μακρόστενη «νησίδα» με θάμνους, που ήδη μεγάλωσαν πολύ, εν μέσω γκαζόν, προφανώς για αισθητική παρέμβαση στη «μονοτονία του χλοοτάπητα».

Η τσιμεντένια στενή ζώνη, μεταξύ της οικοδομής (πολυκατοικίας) και της θαμνώδους νησίδας,  έχει καταντήσει «δημοτικό ουρητήριο»  και κάτι παραπάνω ενίοτε.

Επειδή, κατά τη γνώμη μου η νησίδα δεν προσφέρει τίποτα στην αισθητική του χώρου, καλό θα ήταν να καταργηθεί και η  θέση της να συμπληρωθεί με γκαζόν ή, αν δεν γίνεται αυτό,  να τοποθετηθεί στο σημείο εκείνο φωτοκυτταρικός λαμπτήρας , αν θέλουμε να καταργηθεί το «ουρητήριο», τουλάχιστον το βράδυ.

Β.- Για το άλλο πάρκο ταιριάζουν τα εξής σχόλια:

1.- Τα δύο (2)  πάρα πολύ αξιόλογα έργα του συμπολίτη μας Χρ. Μελίδη, δύο giga γκραβούρες, που κοσμούν (κοσμούσαν) το πάρκο και  ανακαλούν στη μνήμη μας εικόνες της παλιάς μας πόλης, αξιοθέατα, τόσο για τους ξένους επισκέπτες μας, όσο και για τους πολλούς παλιούς Σερραίους ετεροδημότες, που  επισκέπτονται την πόλη μας (τους), έχουν αφεθεί στη μανία της μπάλας ποδοσφαίρου, που τα «παιδάκια» με το «σεμνό λεξιλόγιό τους» παίζουν εκεί. Ο χώρος «πρασινίζει» από χόρτα κάθε χειμώνα λόγω βροχών και γίνεται σχεδόν  «ξερό γήπεδο» τον υπόλοιπο χρόνο λόγω ποδοσφαίρου των παιδιών, αντί να είναι ένα κόσμημα της περιοχής (άραγε γιατί δεν έγινε γήπεδο και ο χώρος προ του Διοικητηρίου-Αντιπεριφέρειας, που πραγματικά κοσμεί την πόλη μας; Είναι θέμα  βούλησης της Δημοτικής Αρχής για το τι θέλει να είναι ο χώρος αυτός).  Δεν υπάρχει μέριμνα για τη συντήρηση και το αυτόματο πότισμα του «ελλειμματικού τώρα γκαζόν». Ήδη έχουν σχισθεί και κανιβαλισθεί οι γκραβούρες-πίνακες σε πολλά σημεία, «κοσμημένες»  και με σπρέι.  Κρίμα!!!!

Ακόμη, ο χώρος πίσω από τα ικριώματα στήριξης των πινάκων, είναι «χρήσιμος» για ουρητήριο. Κρίμα!!!

2.- Στο πάρκο αυτό υπάρχουν για δένδρα, πέντε μουριές (αλήθεια πόσο σοφή επιλογή του είδους του δένδρου!!! Το τερπνόν μετά του ωφελίμου !!! Και σκιά να έχουμε  και μούρα να τρώμε!!!).

Την περίοδο της καρποφορίας τους ο πλακόστρωτος διάδρομος γεμίζει με πατημένα μούρα και φυσικά με σμήνη μυγών και λοιπών εντόμων. Και έρχονται οι κυρούλες, που κάθονται στα παγκάκια, με σκούπες και νεροκουβάδες  και καθαρίζουν, για να μπορέσουν στη συνέχεια να καθίσουν!

Τα δένδρα αυτά έχουν μεγαλώσει πολύ, με προοπτική περαιτέρω ανάπτυξης. Είπαμε  να έχουμε πράσινο στο μπετόν της πόλης, όχι όμως και συνθήκες άναρχης ανάπτυξης των δένδρων μέχρι  σημείου «οπτικής ασφυξίας» για τους περίοικους.

Έγινε παρέμβαση στον αρμόδιο αιρετό του Δήμου, για μία στοιχειώδη, αν προβλέπεται, φροντίδα των δένδρων, δηλαδή κλάδεμα ανά αραιά διαστήματα για μια ισόρροπη-ελεγχόμενη ανάπτυξη, ώστε να εξασφαλίζεται και  ίσκιος, αλλά και αισθητικά να είναι καλύτερα. Δεν εισακούσθηκε η πρόταση. Ίσως να μην επιτρέπεται (από τι ή ποιόν;) Είπαμε για κλάδεμα κύριε υπεύθυνε, όχι για κόψιμο των δένδρων!!!

Είδατε τι συνέβη με την άναρχη αύξηση των δένδρων κατά την προ μηνών  νεροποντή-θύελλα. Τρέχατε νύχτα στη Γ. Παπανδρέου και όχι μόνο, να κόβετε τα σπασμένα κλωνάρια πάνω από τα  αυτοκίνητα!