Έμαθες με οδυνηρό τρόπο πως: «δεν είν’ εύκολες οι θύρες,/ εάν η χρεία τές κουρταλή»!
Το ότι οι «σύμμαχοι» εκμεταλλεύτηκαν τον πατριωτισμό σου είναι ανήθικο, είναι τραγικό όμως να προσποιείσαι πως τάχα δεν καταλαβαίνεις ότι σε χρησιμοποιούν. Τα να «συζητάς», τώρα, μετά την κατάληψη και καταστροφή της χώρας σου, για την «ουδετερότητα» που σου ζητούσαν οι Ρώσοι πριν τον πόλεμο, είναι η επιτομή της πολιτικής ηλιθιότητας.
Ο αντιπρόσωπος των πετρελαιάδων της Αμερικής  Τζόζεφ Μπάιντεν «ανήρ αθυρόγλωσσος, ισχύων θράσει [για την ηλικία του]»·ήρθε στην Ευρώπη και, για λογαριασμό τους, κατάφερε να πουλήσει στους  ευρωπαίους 15 δισ. κυβικά μέτρα υγροποιημένου αερίου!
«Και ποιος δεν το ξέρει, ανόητοι, ότι οι άνθρωποι που ελέγχουν το πετρέλαιο ελέγχουν και τη γερουσία;»,  ρωτούσε ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ στις «Έξι μέρες του Κόνδορα».
Μαριονέτες των Αμερικανών κυβερνούν τους λαούς της Ευρώπης, που πανηγυρίζουν για την απόλυτη ενεργειακή εξάρτηση της γηραιάς ηπείρου από τους αμερικανικούς ενεργειακούς κολοσσούς. Τόσο ανήθικοι, τόσο πολιτικά πυγμαίοι!
Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, δήλωσε πως η Συμμαχία «δεν θα παρέμβει στρατιωτικά» στον πόλεμο της Ουκρανίας, κι’ εσύ, ταλαίπωρε Ζελένσκι  «γυρεύης εις τα ξένα /  άλλα χέρια δυνατά», δείχνοντας [ούτε οι Αμερικανοί να σου έδιναν τη σκηνοθετική ιδέα] τα άδεια καρότσια των παιδιών της Ουκρανίας, την ώρα που ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Μπόρις Τζόνσον χασκογελά για τα βάσανα του λαού σου μέσα στο κοινοβούλιο.  
Ταλαίπωρε Ζελένσκι.
Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, όμως, οι άνθρωποι κάνουν τα ίδια λάθη.
Ζελένσκι, μια και θα μιλήσεις στους «πατέρες του ελληνικού έθνους», άκου μια Ελληνική ιστορία και ίσως καταλάβεις.
Η Αθηναϊκή Δημοκρατία δεν ηττήθηκε από τους Σπαρτιάτες επειδή υστερούσε στρατιωτικά, αλλά γιατί την πιο κρίσιμη στιγμή στην ιστορία του εμφύλιου σπαραγμού των Ελλήνων, οι Αθηναίοι εξέλεξαν στρατηγό έναν δημαγωγό, όχι κωμικό όπως οι Ουκρανοί, τον Κλέωνα το γιο του Κλεαινέτου. Αυτός ο Κλέων, Ζελένσκι, με τους τραμπούκους του, κάτι σαν τα πρωτοπαλίκαρα σου, τους φασίστες του τάγματος του Αζόφ, έπεισε τους Αθηναίους να μην υπογράψουν συνθήκη ειρήνης με τους Σπαρτιάτες οδηγώντας τους στην καταστροφή, όπως εσύ τους Ουκρανούς.
Ταλαίπωρε Ζελένσκι «Η ελπίδα είναι αναξιόπιστη΄ αυτή / πολλές πόλεις έφερε σε σύγκρουση,/ εξωθώντας τον νου σε υπερβολές». Μην προσδοκάς βοήθεια απ’ αυτούς που σε θεωρούν τον «χρήσιμο ηλίθιο» της «επόμενης ημέρας» για την Ουκρανία.
Λοιπόν Ζελένσκι, άκου μια Ελληνική ιστορία και, αντικατέστησε τα ονόματα, με τα ονόματα των «φίλων» σου.
Ο στρατός της Αθηναϊκής Δημοκρατίας πολιορκεί τη Μήλο. Στις διαπραγματεύσεις των Αθηναίων με τους Μήλιους οι πολιορκητές είπαν στους πολιορκημένους :  «εμείς γνωρίζουμε καλά [είπαν οι Αθηναίοι στους κατοίκους της Μήλου] ότι το δίκαιο λαμβάνεται υπ’ όψιν από τους ανθρώπους όταν βρίσκονται σε ίση μοίρα, και ότι αυτοί που υπερέχουν πράττουν όσα τους επιτρέπει η υπεροχή τους, ενώ οι αδύναμοι υποχωρούν όσο τους αναγκάζει η αδυναμία τους».
«Ξέρομε όμως [απάντησαν οι Μήλιοι] πως καμιά φορά η επέμβαση της τύχης εξισορροπεί την αριθμητική διαφορά ανάμεσα στις δυνάμεις των αντιπάλων…».
«Η ελπίδα είναι η παρηγοριά στην ώρα του κινδύνου [ανταπάντησαν οι Αθηναίοι] κι όσους στηρίζονται σ’ αυτήν, έχοντας περίσσια δύναμη, κι αν τους βλάψει, δεν τους καταστρέφει΄ όσοι όμως διακυβεύουν τα πάντα τότε μόνο τη γνωρίζουν [το πόσο αναξιόπιστη είναι] όταν πια έχουν αποτύχει…».
«…το έλλειμμα της δυνάμεως [ξανά-απάντησαν οι Μήλιοι στους Αθηναίους] …θα συμπληρωθεί από τη συμμαχία των Λακεδαιμονίων, που αναγκαστικά, αν όχι για τίποτε άλλο, τουλάχιστον λόγω της συγγένειας και από ντροπή θα μας βοηθήσουν».
Λοιπόν Μήλιοι, απάντησαν οι Αθηναίοι «ως προς τη γνώμη σας, πάλι, για τους Λακεδαιμονίους, ότι δηλαδή πιστεύετε πως θα σας βοηθήσουν από ντροπή, μακαρίζουμε την αφέλειά σας, δεν ζηλεύομε όμως την ανοησία σας. Πράγματι, οι Λακεδαιμόνιοι, όταν πρόκειται για τις μεταξύ τους σχέσεις και τους καθιερωμένους θεσμούς του τόπου τους, φέρονται πολύ ενάρετα΄ για τον τρόπο συμπεριφοράς τους προς τους άλλους, όμως, αν και πολλά θα μπορούσε να πει κανείς, μ’ ένα λόγο μόνο θα έλεγε ότι, απ’ όλους όσους γνωρίζομε, αυτοί ολοφάνερα θεωρούν τα ευχάριστα ηθικά και τα συμφέροντα δίκαια…».
Λοιπόν, ταλαίπωρε Ζελένσκι, αντικατέστησε τη λέξη «Λακεδαιμόνιοι» με τη λέξη «Αμερικανοί» που «πιστεύουν ότι εκ φύσεως το να αδικεί κανείς είναι καλό, και το να αδικείται είναι κακό» και, στα «πολλά που κανείς θα μπορούσε να πει» γι’ αυτούς, θυμήσου πως το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί βομβάρδιζαν για 78 ημέρες τη Γιουγκοσλαβία, ενώ κατάστρεψαν τους λαούς στην Κούβα, στη Βραζιλία, στο Κογκό, στη Δομινικανή Δημοκρατία, στη Χιλή, στην Ελλάδα, στο Ανατολικό Τιμόρ, στη Νικαράγουα, στη Λιβύη, στην Αϊτή, στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, για τα «δίκαια συμφέροντά τους».
Ταλαίπωρε Ζελένσκι, άχαρος ο ρόλος που παίζεις, για κωμικό ηθοποιό.