Ο Θουκυδίδης στην ιστορία του Πελοποννησιακού πολέμου γράφει(σε μετάφραση Ε.Βενιζέλου) ότι «οι άνθρωποι συνηθίζουν να εμπιστεύονται εις την απερίσκεπτον ελπίδα εκείνο που επιθυμούν και να αποκρούουν δι΄ αυθαιρέτου συλλογισμού εκείνο που αποστέργουν…»

Αυτή η ρήση επαληθεύτηκε πλήρως με τους ΄Έλληνες πολιτικούς της μεταπολίτευσης  κι΄ έτσι(με λίγες εξαιρέσεις) έζησαν για δεκαετίες σαν ήρωες παραμυθιού: δανείζονταν από το εξωτερικό για να προσλαμβάνουν περισσότερους υπαλλήλους στον δημόσιο τομέα και αντί να αξιοποιήσουν τα προγράμματα της  ΕΟΚ και μετέπειτα Ε.Ε για παραγωγικές επενδύσεις φρόντιζαν να εκμαυλίζουν τους πολίτες με επιδοτήσεις   για να ζουν όλοι καλά κι΄ αυτοί καλύτερα…όπως στα παραμύθια με τη διαφορά ότι σ΄ αυτό το παραμύθι ο κακός δράκος τρώει την πριγκίπισσα..

Γι΄ αυτό το κατάντημα της χώρας φταίνε οι ηγέτες μας που αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων ,αλλά φταίμε κι΄ εμείς που τους εμπιστευθήκαμε γιατί υπόσχονταν ακόμα καλύτερες μέρες….Τώρα που ήρθε η ώρα του λογαριασμού διαπιστώνουμε ότι η Ελλάδα είναι καταχρεωμένη κι ΄ότι   για πολλά χρόνια δανειζόμασταν απλά για να καλοπερνάμε μη παράγοντας ουσιαστικά τίποτα. .Σαν κράτος  συμπεριφερθήκαμε όπως αυτός που παίρνει δάνειο για να πάει διακοπές..

Οι απλοί πολίτες ντρέπονται για το κατάντημα της χώρας κι΄ αναρωτιούνται τι γίνεται τώρα;

Δυστυχώς δεν υπάρχουν από μηχανής θεοί όπως στις αρχαίες τραγωδίες για να φέρουν την λύση  και τα σπασμένα θα τα πληρώνει για πολλά χρόνια ο απλός πολίτης. Δυστυχώς ακόμη αποδεικνύεται ότι κάποιοι πολιτικοί ακόμη δεν συνειδητοποίησαν τίποτε  κι΄ έτσι  συμπεριφέρονται σαν να μην άλλαξε τίποτα ,με κανόνες του χθες. Δεν κατανοούν ότι η χώρα βιώνει πολυεπίπεδη  θεσμική, πολιτική και οικονομική κρίση. Δεν καταλαβαίνουν ότι πληθαίνουν τα αδιέξοδα κι ΄ότι κάποιοι γείτονες εγείρουν και διεκδικήσεις που δημιουργεί τουλάχιστον υποχρέωση επαγρύπνησης για να μην έχουμε απώλεια εθνικής κυριαρχίας.

Από το 2010 κι΄ έπειτα δοκιμάστηκαν σχεδόν όλα τα κόμματα εξουσίας  αλλά η κρίση βαθαίνει και τα αδιέξοδα πληθαίνουν. ΄Άλλες χώρες που είχαν παρόμοια προβλήματα τα ξεπέρασαν γιατί οι πολιτικές τους δυνάμεις συμφώνησαν σε κοινό σχέδιο  σωτηρίας .΄Ηρθε η ώρα να γίνει κάτι παρόμοιο στη χώρα μας. Δηλαδή οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου να συμφωνήσουν α) σε αναπτυξιακό σχέδιο σωτηρίας της χώρας και αναγέννησης    με στήριξη του ιδιωτικού τομέα και αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας και β) σε νέα  τολμηρή Συνταγματική αναθεώρηση που θα  εμπνεύσει την ελπίδα στον πολίτη ότι η χώρα αλλάζει και θα δώσει ουσιαστικό περιεχόμενο στους θεσμούς με κατάργηση της ατιμωρησίας, μέσω της σύντομης παραγραφής των επίορκων πολιτικών, θα τονίσει την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, θα αναβαθμίσει το κοινοβούλιο με θέσπιση ασυμβιβάστου μεταξύ θέσης Βουλευτού και υπουργού και θα θεσπίσει κανόνες αξιοκρατίας και διαφάνειας στην στελέχωση και λειτουργία του κρατικού μηχανισμού για να είναι αποτελεσματικός. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρχει ελπίδα για το μέλλον.

*Δικηγόρος-πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης