Κατά τον Αριστοτέλη, η πολιτική οργάνωση και λειτουργία μιας πόλης κύριο σκοπό έχει να αντιμετωπίζονται τα προβλήματα και να γίνεται όσο το δυνατόν καλύτερη η ζωή των πολιτών (…. ως βέλτιστος ο βίος των ανθρώπων…) και όχι βέβαια των πολιτικών!
Έτσι ένας υπεύθυνος Ηγέτης που τιμά την ψήφο των συμπολιτών του, εκτός του ότι πρέπει να έχει σωστή αντίληψη των πραγμάτων (ορθώς γνώναι) να λέει την αλήθεια (σαφώς ειπείν) και να παίρνει γρήγορα τις σωστές αποφάσεις (αυτοσχεδιάζειν τα δέοντα) προπάντων πρέπει να σκέφτεται και να επιδιώκει το συμφέρον της κοινωνίας και τη βελτίωση της ζωής των πολιτών, να μη βάζει πάνω απ’ αυτά την καριέρα του, τις θεμιτές και αθέμιτες φιλοδοξίες του, τις εξωπραγματικές ιδεοληψίες του και τους δογματικούς φανατισμούς.
Αλλιώς το αποτέλεσμα συχνά είναι καταστροφικό για τις κοινωνίες, διότι ένας δημαγωγός έχοντας σαν κύριο στόχο τις ιδιοτελείς φιλοδοξίες του, ούτε μπορεί να σκεφτεί σωστά για τα πράγματα, λέει συνέχεια ψέμματα, παραπλανώντας τους πολίτες, και πολλές φορές οι αποφάσεις του είναι καταστροφικές για μια κοινωνία πολιτών.
Από την ιστορία του Πελοποννησιακού πολέμου του Θουκυδίδη, περίφημη είναι η σύγκριση του υπεύθυνου ηγέτη Περικλή, με τους Δημαγωγούς διαδόχους του Κλέωνα και Αλκιβιάδη.
Αναφέρει λοιπόν ο Θουκυδίδης για τον Περικλή (ιστορία Δ’, παρ.65) «… Όσο καιρό κυβερνούσε την πόλη την οδηγούσε με μέτρο (μεσότης) με ασφάλεια, χωρίς ακρότητες και υπερβολές, και αναδείχθηκε στην εποχή του πολύ μεγάλη (Αθήνα)…..
Στον πόλεμο πρότεινε, αμυντική, συντηρητική πολιτική, ενώ οι δημαγωγοί πολιτεύτηκαν σύμφωνα με τις προσωπικές του φιλοδοξίες και την ιδιοτέλεια (ιδία κέρδη) και στις επιτυχίες κέρδιζαν αυτοί, ενώ στις αποτυχίες ζημιώνονταν η πόλη…. πχ. οι πολεμικές δραστηριότητες του Κλέωνα στη Μακεδονία και του Αλκιβιάδη στην Σικελία, με πανωλεθρία των Αθηναίων.
……Εκείνος (ο Περικλής δηλαδή) με το κύρος του και την ακεραιότητα του κυριαρχούσε καθοδηγώντας το λαό και δεν παρασύρονταν από τους λαϊκισμούς, αλλά μπορούσε να φέρει αντιρρήσεις που προκαλούσαν την οργή των πολιτών.
Όταν τους έβλεπε να είναι παράκαιρα θαρραλέοι και αλαζόνες, με το λόγια τους έκανε να φοβούνται, και όταν πάλι φοβούνταν παράλογα τους επανέφερε στην αισιοδοξία.
…Ενώ οι κατοπινοί (Κλέωνας- Αλκιβιάδης κυρίως) όντας ίσοι μεταξύ τους και επιθυμώντας ο καθένας να γίνει πρώτος, ήταν πρόθυμοι, για να φανούν ευχάριστοι στο λαό (καθ’ ηδονάς του δήμου) να ξεπουλήσουν τη σωστή και υπεύθυνη διαχείριση των προβλημάτων, λόγω φιλοδοξίας και ιδιοτέλειας, και στο τέλος κατέστρεψαν την πόλη».
Στην πολιτική ιστορία της χώρας μας υπήρξαν λίγοι οι υπεύθυνοι ηγέτες που ωφέλησαν τη χώρα και δυστυχώς, πολλοί οι δημαγωγοί, που, από αχαλίνωτη φιλοδοξία, ιδεοληψία και ιδιοτέλεια, έβλαψαν, μέχρι καταστροφικού σημείου, τη χώρα μας.
Κορυφαίο παράδειγμα ανεύθυνης δημαγωγίας η σημερινή, παρά φύσιν, σύζευξη του αριστερού νεφελώδους λαϊκισμού του Τσίπρα με τον ακροδεξιό εθνικιστή Καμμένο, συμπαρομαρτούμενοι (υποστηριζόμενοι δηλαδή, στην αρχή αφανώς, τώρα όμως καταφανέστατα, από τον ολετήρα της εθνικής οικονομίας Κώστα Καραμανλή και τα εξαπτέρυγά του (Παυλόπουλος – Παπαγγελόπουλος και άλλοι).
Με ακραία δημαγωγία ούτε αξιολόγησαν σωστά την κατάσταση, λένε συνεχώς ψέμματα, με τραγική απαιδευσία, αναβάλλουν συνέχεια τη λήψη αποφάσεων που γίνονται όλο και πιο δυσάρεστες, υπόδουλοι στην ιδεοληψία, στην ιδιοτέλεια και την αχαλίνωτη δημαγωγία, οδηγούν μέρα με την ημέρα σε τραγικά αδιέξοδα για τη χώρα μας και τον υπέροχο Ελληνικό λαό.
Καιρός είναι να καταλάβουν όλοι, αν υπάρχει ίχνος πατριωτισμού, και ο καθένας από μας τους απλούς πολίτες, ότι μπροστά στη σωτηρία της πατρίδας και την ευημερία του λαού μας, πρέπει να παραμεριστούν οι προσωπικές φιλοδοξίες, ιδεοληπτικές ψευδαπάτες, και οι ιδιοτέλειες.
Η δημαγωγία καταστρέφει μια χώρα, επί πλέον όμως αμαυρώνει μια για πάντα και τον ολετήρα (καταστροφέα) Δημαγωγό.
Υ.Γ. Χωρίς να έχω πλήρη γνώση για την ιστορία των δικαστικών πραγμάτων σε καιρό δημοκρατικής ομαλότητας, θεωρώ πρωτοφανές ότι ο αρμόδιος υφυπουργός δικαιοσύνης Παπαγγελόπουλος, διοικητής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών επί Καραμανλή του νεωτέρου, βγαίνει και πανηγυρίζει για την αθώωση των υποδίκων για το Βατοπέδι, αναγορεύοντας τον κορυφαίο Δημαγωγό Τσίπρα και τον Κώστα Καραμανλή ως πολιτικούς υψηλού ήθους και έξω από κάθε συναλλαγή.
Υποτιμώντας την νοημοσύνη μας, παραβλέπει ότι και ο ίδιος είναι προϊόν πολιτικής συναλλαγής ανάμεσα στον μέγιστο δημαγωγό Τσίπρα και τον Πρωθυπουργό της πενταετίας 2004 - 2009 Κώστα Καραμανλή.
