Του κ. ΚΩΝ/ΤΙΝΟΥ Β. ΧΙΩΛΟΥ
Διδάκτορος Νομικής – Επιτ. Δικηγόρου
Συμπληρώθηκαν εφέτος 75 χρόνια από τον Απρίλιο του 1941, τότε οι Ελληνικές Δυνάμεις, υπείκουσες στη φωνή του καθήκοντος, έδωσαν στα Οχυρά της Γραμμής Μεταξά την τελευταία επική μάχη προς τις από Βορρά εισβαλλούσες Χιτλερικές Δυνάμεις.
Ως γνωστόν, τα Οχυρά της Γραμμής Μεταξά (που ονομάσθηκαν έτσι, διότι κατασκευάσθηκαν από την Κυβέρνηση του Ιωάννου Μεταξά) αποτελούντα την Ελληνική αμυντική γραμμή οχυρώσεως του εδάφους, εκτείνονταν καθ’ όλο το μήκος των προς Βουλγαρίαν Ελληνικών συνόρων από του Μπέλες μέχρι του Έβρου και ανταποκρίθηκαν πλήρως εις την αποστολή αυτών κατά τον πόλεμο του 1940 – 1941.
Μαχόμενοι επί ημέρες στήθος προς στήθος προς τα επελαύνοντα σιδηρόφρακτα στίφη της πανίσχυρης και επίλεκτης Γερμανικής Στρατιάς του διαβόητου Στρατάρχη Φον Λιστ, ουδόλως εκάμφθησαν, αλλά αναδείχθηκαν άξιοι της Πατρίδος, η οποία θα τους τιμά εσαεί. Διότι ό,τι γράφεται στις δέλτους της ένδοξης τρισχιλιετούς Ιστορίας του Εθνους μας με το αίμα τέτοιων ηρώων, καμμία δύναμη στον κόσμο, ούτε αυτός ο πανδαμάτωρ χρόνος, είναι σε θέση να ρίξει στη λήθη.
Με την ηρωϊκή θυσία των ολίγων, αλλά ``δεινών’’ και ``απροσμάχητων’’ υπερασπιστών των Οχυρών της Γραμμής Μεταξά, η Ελλάς με την επική, και εν πολλοίς παράτολμη εκείνη αντίστασή της, σε συνδυασμό και με την Μάχη της Κρήτης τον Μάιο του 1941, συνετέλεσε τα μέγιστα στην ευνοϊκή υπέρ των Συμμάχων έκβαση του Β~ Παγκοσμίου Πολέμου και την ανατροπή των σχεδίων του Χίτλερ, ο οποίος είχε προϋπολογίσει να καταλάβει και την Ρωσία προτού επέλθει ο χειμώνας. Εκτός τούτου, η συνεπεία της σθεναρής Ελληνικής αντιστάσεως καθήλωση των εισβολέων εις τα Οχυρά επί αρκετές ημέρες, είχε ως αποτέλεσμα, εκτός των άλλων, και την απώλεια πολυτίμου χρόνου, ο οποίος και απέβη τελικώς μοιραίος γι’ αυτούς, συντελουσών και των σοβαρών απωλειών τους σε αξιωματικούς και οπλίτες. Διό και δικαίως η μικρή σε έκταση και πτωχή σε υλική ισχύ Ελλάς, προεκάλεσε τον παγκόσμιο θαυμασμό, μηδέ και αυτού τούτου του Χίτλερ εξαιρουμένου, ο οποίος παρεδέχθη, ότι η επίθεση εναντίον της ``Γραμμής Μεταξά’’, την οποία χαρακτήρισε ως εξ ίσου σπουδαία με την περιώνυμη Γαλλική ``Γραμμή Μαζινό’’, ανήκει στα δυσχερέστερα εγχειρήματα, τα οποία θα μπορούσαν να ανατεθούν σε ένα στρατό. 
Με το Επος των Οχυρών της Γραμμής Μεταξά συνέβη ό,τι μεγαλειώδες ανέδειξε το Ελληνικό Εθνος σε κορυφαίο μύστη των ανθρωπίνων ιδανικών. Οι άκαμπτοι εισβολείς, οι οποίοι ματαίως προσπάθησαν να  ξεριζώσουν το δένδρο, από τους καρπούς του οποίου επί αιώνες τροφοδοτείται η Ανθρωπότητα, κατέστησαν υποτελείς των αστείρευτων ηθικών δυνάμεων της Ελληνικής Φυλής, η οποία εστάθη και τότε ακλόνητη, με την βεβαιότητα, ότι το σκότος της δουλείας θα διαδεχόταν η ανατολή των ελπίδων της Αναστάσεως του Γένους! Και αυτό το θαύμα, αυτός ο ασίγαστος αντίλαλος των αιώνων, πρέπει να αποτελεί το υψηλό δίδαγμα της Επετείου της 6ης Απριλίου 1941, κατά την οποία οι υπερασπιστές των Οχυρών μας αντιστάθηκαν νικηφόρως κατά των πανισχύρων Δυνάμεων του Αξονος.
Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, λόγω των κρισίμων περιστάσεων, τις οποίες διέρχεται το Εθνος μας, ο Ελληνισμός έχει απόλυτη ανάγκη χαλύβδινης ενότητας και άρρηκτης ηθικής συνοχής, συγχρόνως δε και να τελεί συσπειρωμένος ωσάν ένας άνθρωπος κάτω υπό τις Σημαίες, προκειμένου να φανεί και πάλι αντάξιος των ενδόξων προγόνων του, όταν και όποτε ήθελε χρειασθεί, καθ’ όσον είναι ιστορικώς πλήρως επιβεβαιωμένον ότι, όσες φορές το Εθνος μας ευρέθη ηνωμένο μεγαλούργησε. Αυτήν δε ακριβώς την σπουδαιότητα του πνεύματος της Νίκης διά της ενότητας υπενθυμίζει περίτρανα και η Επέτειος της ηρωϊκής αντιστάσεως των θρυλικών Οχυρών μας, η οποία ως εκ τούτου, πρέπει να προβάλλεται ως φωτεινό παράδειγμα για τις νέες γενεές.
Εκ παραλλήλου, επιβάλλεται και η σφυρηλάτηση του ήθους εκείνου, χάρις εις το οποίον η Ελλάς, της οποίας την Δόξα λαμπρύνει ο Μαραθώνας και η Σαλαμίνα, μπόρεσε να επιβληθή, ύστερα από λυσσώδη πάλη προς δύο πανίσχυρες Αυτοκρατορίες. Και μόνο με την αξιοποίηση στο έπακρο των ηθικών δυνάμεων, οι οποίες ανέκαθεν απετέλεσαν το απροσμάχητο όπλο, με το οποίο επετεύχθησαν περίλαμπρες νίκες, θα καταστή δυνατή και στο μέλλον η διαιώνιση των πανανθρώπινων ιδανικών του Ελληνισμού και η δικαίωση των ακατάλυτων εθνικών του πόθων.