Στο πέρασμα των χρόνων συμβαίνουν γεγονότα που παραμένουν και πρέπει να παραμένουν αξέχαστα από τις γενεές που ακολουθούν. Διότι τα γεγονότα αυτά συνθέτουν την Ιστορία του τόπου, την Ιστορία της ένδοξης Ελληνικής μας Πατρίδος. Ένα τέτοιο γεγονός, το οποίο αποτελεί σταθμό στην Ιστορία του περιουσίου Ελληνικού μας Έθνους, είναι και η Εποποιία των Ελληνικών Οχυρών της Γραμμής Μεταξά στην Μακεδονία μας.
Ένα νέο Ελληνικό ``ΟΧΙ’’ ακούεται και πάλι και τα Ελληνικά Οχυρά στη Μακεδονία γράφουν νέες σελίδες άφθιτης Δόξης. Θρυλικοί θα παραμείνουν οι ηρωϊκοί αγώνες των Ελλήνων υπερασπιστών της τιμής και της εθνικής μας ανεξαρτησίας και της εδαφικής μας ακεραιότητας, στα Οχυρά της Γραμμής Μεταξά κατά μήκος των Ελληνοβουλγαρικών συνόρων μας στη Μακεδονία, που αντέστησαν σθεναρώς κατά των Γερμανών εισβολέων, τους οποίους εντυπωσίασε η επιδειχθείσα ανδρεία και η αποφασιστικότητα των Ελλήνων προμάχων των Οχυρών, τους τελευταίους των οποίων αντί να τους φονεύσουν οι Γερμανοί τους απέδωσαν τιμές.
Ως γνωστόν, οι Γερμανοί μας επετέθησαν στις 6 Απριλίου του 1941. Εισέβαλαν από την Βουλγαρία και κατέλαβαν την Μακεδονίαν μας. Πλήρωσαν, όμως, ακριβά την εισβολή τους αυτή, διότι βρήκαν σθεναρή αντίσταση στα σύνορά μας και είχαν μεγάλες απώλειες και θύματα, διότι τα Οχυρά μας αντιστάθηκαν γενναίως μπροστά στην συντριπτική υπεροχή τους και παρά το ολιγάριθμο του εμψύχου υλικού, κράτησαν τη γραμμή και σκόρπισαν τον όλεθρο στους νέους εισβολείς, τόσο σε έμψυχο, όσο και σε άψυχο υλικό. Δεν μπόρεσαν, όμως, τελικώς, να αντέξουν σε επίθεση τέτοιας εκτάσεως και σε πόλεμο εναντίον των πάντων.
Οι Ελληνικές Δυνάμεις, υπείκουσες στη φωνή του καθήκοντος, έδωσαν στα Οχυρά της Γραμμής Μεταξά (που ονομάσθησαν έτσι, διότι κατασκευάσθηκαν από την κυβέρνηση του Ιωάννου Μεταξά) την τελευταία επική μάχη προς τις από Βορρά διαβαλούσες Χιτλερικές Δυνάμεις.
Τα Οχυρά της Γραμμής Μεταξά, αποτελούντα την Ελληνική αμυντική γραμμή οχυρώσεως του εδάφους, εκτείνονταν καθ’ όλο το μήκος των προς Βουλγαρίαν Ελληνικών συνόρων από του Μπέλες μέχρι του Εβρου, ανταποκρίθηκαν πλήρως στην αποστολή τους κατά τον πόλεμο του 1940-1941.
Οι ηρωϊκοί υπερασπιστές των Οχυρών μας, μαχόμενοι επί ημέρες στήθος προς στήθος προς τα επελαύνονταν σιδηρόφρακτα στίφη της πανίσχυρης Γερμανικής Στρατιάς του διαβόητου Στρατάρχη Φον Λιστ, αντιστάθηκαν νικηφόρως κατά των πανισχύρων Δυνάμεων του Άξονος, αναδειχθέντες άξιοι της Πατρίδος.
Με την ηρωϊκή θυσία των ολίγων, αλλά ``δεινών’’ υπερασπιστών των Οχυρών μας της Γραμμής Μεταξά, η Ελλάς με την επική και εν πολλοίς παράτολμη εκείνη αντίστασή της, σε συνδυασμό και με την Μάχη της Κρήτης του Μαΐου του 1941, συνετέλεσε τα μέγιστα στην ευνοϊκή υπέρ των συμμάχων έκβαση του Β~ Παγκοσμίου Πολέμου και στην ανατροπή των σχεδίων του Χίτλερ, ο οποίος είχε προϋπολογίσει να καταλάβη και την Ρωσία προτού επέλθει ο χειμώνας. Εκτός τούτου, η συνεπεία της σθεναράς Ελληνικής αντιστάσεως καθήλωση των εισβολέων εις τα Οχυρά αρκετές ημέρες, είχε ως αποτέλεσμα, εκτός των άλλων, και την απώλεια πολυτίμου χρόνου, ο οποίος και απέβη τελικώς μοιραίως γι’ αυτούς, συντελουσών και των σοβαρών απωλειών τους σε αξιωματικούς και οπλίτας. Δι ο και δικαίως η μικρή σε έκταση και πτωχή σε υλική ισχύ Ελλάς, προεκάλεσε τον παγκόσμιο θαυμασμό, μηδέ και αυτού του Χίτλερ, εξαιρουμένου, ο οποίος παρεδέχθη ότι η επίθεση εναντίον της ``Γραμμής Μεταξά’’, την οποία χαρακτήρισε ως εξ ίσου σπουδαία με την περιώνυμη Γαλλική ``Γραμμή Μαζινό’’, ανήκει στα δυσχερέστατα εγχειρήματα, τα οποία θα μπορούσαν να ανατεθούν σε ένα στρατό.
Αξιοσημείωτο και πανθομολογούμενο γεγονός, είναι ότι η ηρωϊκή αντίσταση της Ελλάδος κατά των Γερμανών εισβολέων, επαινέθη παρά πάντων και ανεγνωρίσθη ότι επηρέασε την έκβαση του όλου Πολέμου αποφασιστικώς.
Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός της Μόσχας σε σχετική εκπομπή του το 1942, εξαίροντα την ηρωϊκή αντίσταση των Ελλήνων κατά των δύο πανόπλων εισβολέων εναντίον της Χώρας των, μετέδωσε:
``Πολεμήσατε άοπλοι εναντίον πανόπλων. Πολεμήσατε
μικροί εναντίον μεγάλων και νικήσατε. Σαν Ρώσοι,
σαν άνθρωποι, χάρη στη δική σας θυσία κερδίσαμε
χρόνο για να αμυνθούμε. Σας ευγνωμονούμε!’’.
Ως και ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ, εδήλωσε:
``Η ιστορική διαπίστωση με υποχρεώνει να δηλώσω, ότι από όλους τους αντιπάλους, που αντιμετωπίσαμε, ο Ελληνας στρατιώτης πολέμησε με το πλέον παράτολμο θάρρος και με την πιο μεγάλη περιφρόνηση στο θάνατο’’.
Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, λόγω των κρισίμων περιστάσεων τις οποίες διέρχεται το Έθνος μας, ο Ελληνισμός έχει απόλυτη ανάγκη χαλύβδινης ενότητας και αρρήκτου ηθικής συνοχής, συγχρόνως δε και να τελή συσπειρωμένος ωσάν ένας άνθρωπος κάτω υπό τις Σημαίες, προκειμένου να φανή και πάλιν αντάξιος των ενδόξων προγόνων του, όταν και όποτε ήθελε χρειασθεί καθ’ όσον είναι ιστορικώς πλήρως επιβεβαιωμένον, ότι όσες φορές το Έθνος μας ευρέθη ηνωμένον και ομόψυχον μεγαλούργησε.
Αυτήν δε ακριβώς την σπουδαιότητα του πνεύματος της Νίκης δια της ενότητος, υπενθυμίζει περίτρανα και η Επέτειος της ηρωϊκής αντιστάσεως των θρυλικών Οχυρών μας, η οποία, ως εκ τούτου, πρέπει να προβάλλεται ως φωτεινό παράδειγμα για τις νέες γενεές.
Εκ παραλλήλου, επιβάλλεται και η σφυρηλάτηση του ήθους, εκείνου, χάρις εις το οποίον η Ελλάς, της οποίας την Δόξαν λαμπρύνει, μεταξύ άλλων, ο Μαραθώνας και η Σαλαμίνα, μπόρεσε να επιβληθή, ύστερα από λυσσώδη πάλη προς δύο πανίσχυρες Αυτοκρατορίες.
Και μόνον με την αξιοποίηση στο έπακρον των ηθικών δυνάμεων, οι οποίες ανέκαθεν απετέλεσαν το απροσμάχητο όπλο, με το οποίο επετεύχθησαν περίλαμπρες νίκες, θα καταστή δυνατή και στο μέλλον η διαιώνιση των πανανθρωπίνων Ιδανικών του Ελληνισμού και η δικαίωση των ακατάλυτων εθνικών του πόθων.
Τιμώντες και μεγαλύνοντες τους υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, ηρωϊκών αγωνισαμένους και ευκλεώς πεσόντας, υπερασπιστάς των θρυλικών Οχυρών μας, των οποίων οι απαράμιλλοι ηρωϊσμοί συνεκλόνισαν τας ψυχάς των ελευθέρων λαών, στεφανώνουμε δια της Πανελληνίου ευγνωμοσύνης τους τάφους των, αποτίοντες τον οφειλόμενων φόρον τιμής προς αυτούς, και διαβεβαιούντες τους ότι: ``Αμμές δε γ’ εσόμεθα πολλώ κάρρονες’’!
