Σε μια σειρά 4 άρθρων με τίτλο «Πως κόβεται ο γόρδιος δεσμός του μεταναστευτικού», που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα (από τις 12 ως 16 Φεβρουαρίου 2020) στον ιστότοπο «slpress.gr», ο γνωστός έγκριτος και αξιόλογος δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός διερευνά με σχολαστικό (θα λέγαμε με επιστημονικό) τρόπο το σημερινό οξύ και πολύπλοκο πρόβλημα της μετανάστευσης και την εκρηκτική του κατάσταση στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Όσοι από τους αναγνώστες έχουν τη δυνατότητα να διαβάζουν κείμενα που αναρτώνται στο διαδίκτυο, μπορούν να αναζητήσουν αυτά τα θαυμάσια άρθρα στο Σύνδεσμο: https://slpress.gr/politiki/pos-kovetai-o-gordios-desmos-toy-metanasteyt..., ενώ για τους μη εξοικειωμένους με το Internet θα παραθέσουμε κάποια βασικά και ουσιώδη σημεία των επισημάνσεων του κ. Λυγερού μαζί και με δικές μας απόψεις για το σοβαρό αυτό πρόβλημα.
Σε αυτή την υπερβολικά περιληπτική παρουσίαση των κειμένων, θα χρησιμοποιήσουμε αυτολεξεί αποσπάσματα από τα κύρια σημεία των επισημάνσεων του κ. Λυγερού. Αυτά εντοπίζονται στις παρακάτω καταστάσεις και γεγονότα τα οποία έχουν διαμορφωθεί μέχρι σήμερα και έχουν καταστήσει το μεταναστευτικό μια βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας:
«- Ένα κράτος έχει δικαίωμα και υποχρέωση να επιλέγει ποιος θα εισέρχεται στην επικράτειά του.
- Η μεταναστευτική στρατηγική εδράζεται στην αρχή της μηδενικής ανοχής απέναντι στην παράνομη μετανάστευση.
- Το σημείο-κλειδί είναι να εξετασθούν ταχύτατα οι δεκάδες χιλιάδες συσσωρευμένες αιτήσεις για άσυλο.
- Η εκκαθάριση των αιτήσεων μπορεί να γίνει και με την κατάργηση περιττών διαδικασιών
- Η κύρια αιτία της συσσώρευσης είναι το γεγονός ότι, στη διάρκεια της προηγούμενης τετραετίας οι αρμόδιες επιτροπές (με την τότε σύνθεσή τους) απέφευγαν να στέλνουν πίσω μετανάστες, με τον ισχυρισμό ότι η Τουρκία δεν είναι γι’ αυτούς ασφαλής χώρα. Επίσης, το πρόβλημα θεωρούνταν ως “προσφυγικό” κι όχι ως “μεταναστευτικό”, ενώ είναι επιβεβαιωμένο και από τα επίσημα στοιχεία ότι μόνο ένα μικρό μονοψήφιο ποσοστό από τους αιτούντες άσυλο κρίνεται τελικώς ότι είναι πρόσφυγες.
- Το Λιμενικό και η FRONTEX έχουν καταντήσει μηχανισμός υποδοχής κι όχι αποτροπής παράνομης εισόδου.
- Το γεγονός είναι ότι η Ευρώπη έχει «βολευτεί» διότι έχει ανακόψει τις ροές προς Βορρά, μετατρέποντας την Ελλάδα σε μια περίκλειστη «αποθήκη ψυχών».
- Οι ΜΚΟ έχουν μετατραπεί σε κράτος εν κράτει. Για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί βαριά ευθύνη φέρει η ΕΕ και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, οι οποίες έχουν θολές σχέσεις διαπλοκής με διεθνείς ΜΚΟ, τις οποίες χρηματοδοτούν αφειδώς. Για τις ΜΚΟ και την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ οι πρόσφυγες/ μετανάστες είναι οι “πελάτες” τους, από αυτούς ζουν. Ως εκ τούτου, δεν είναι καθόλου περίεργο που με πρόσχημα τον ανθρωπισμό έχουν την τάση να συντηρούν και να διογκώνουν, αντί να συρρικνώνουν το φαινόμενο της παράνομης μετανάστευσης.
- Εντατικοποίηση των οικειοθελών επαναπατρισμών και των αναγκαστικών απελάσεων, σύμφωνα με την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
- Το καθεστώς του πρόσφυγα δεν είναι αιώνιο. Διαρκεί όσο υφίσταται ο κίνδυνος για ένα άτομο. Εάν ο πρόσφυγας παραμείνει στη χώρα που κατέφυγε παρότι στην πατρίδα του δεν κινδυνεύει, τότε από πρόσφυγας μετατρέπεται σε οικονομικό μετανάστη. Από τη στιγμή, λοιπόν, που στο 80% της Συρίας δεν υπάρχουν πλέον ένοπλες συγκρούσεις, οι Σύριοι που κατοικούσαν εκεί πρέπει να επαναπατρισθούν. Το ίδιο ισχύει και για το Αφγανιστάν και για οποιαδήποτε άλλη χώρα.
- η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να παίξει με τους κανόνες, τους οποίους, μάλιστα, της επέβαλαν άλλοι (Τουρκία, ΕΕ, ΟΗΕ, ΜΚΟ). Αφού δεν μπορεί να σφραγίσει τα θαλάσσια σύνορά της, ας σταματήσει να εμποδίζει τις διαρροές προς βορρά και προς την Ιταλία. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι αρχές ασφαλείας θα αφήσουν ανενόχλητα τα κυκλώματα των εγχώριων διακινητών να κάνουν τη δουλειά τους. Όταν οι εταίροι μας θα δουν να φθάνουν στις χώρες τους παράνομοι μετανάστες που δεν έχουν καταγραφεί στην Ελλάδα, τότε το πρόβλημα θα γίνει και δικό τους. Και τότε πιθανότατα θα αλλάξουν στάση. Όσο, όμως, βολεύονται με την κατάσταση δεν έχουν λόγο να την αλλάξουν».
Είναι φανερό ότι με βάση λογικά και ρεαλιστικά επιχειρήματα οι προαναφερόμενες επισημάνσεις αγγίζουν την καρδιά του προβλήματος. Οι προβαλλόμενοι από Αριστερά και Δεξιά (δήθεν!) ανθρωπιστικοί λόγοι υποκρύπτουν τον υποκριτικό ανθρωπισμό των ΜΚΟ, ΕΕ και Αρμοστείας του ΟΗΕ για να «αρμέγουν» τα τεράστια κονδύλια διογκώνοντας το πρόβλημα, αλλά και να προστατεύουν την υπόλοιπη Ευρώπη μεταβάλλοντας την Ελλάδα σε αποθήκη ψυχών ή, όπως έγραψα σε κάποιο άρθρο μου, σε παλιό γαλλικό dépotoir (αποθήκη πτωμάτων, χωματερή). Στον ίδιο βηματισμό βρίσκονται και οι δικοί μας «προοδευτικοί ανθρωπιστές» βαφτίζοντας «μετανάστες» τα σμήνη των παράνομων εισβολέων από το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, τη Νιγηρία, το Μαρόκο ή την Αλγερία.
Για την «προοδευτική» αλλά μη πατριωτική Αριστερά (διότι υπάρχει και η πατριωτική), η οποία συγχρόνισε έναν παράλληλο βηματισμό με τις «ανθρωπιστικές» ΜΚΟ των Ανοιχτών Συνόρων του Τζ. Σόρος, οφείλουμε ως πονόψυχοι και πολιτισμένοι και για να σώσουμε την τιμή της Ευρώπης, να φιλοξενήσουμε όλους τους δυστυχισμένους της Ασίας και της Αφρικής. Και μάλιστα να περνούν τα σύνορα χωρίς ελέγχους υγείας, ποινικού μητρώου και επιτήρησης σε κλειστούς χώρους για αποφυγή εγκληματικών πράξεων. Θα είναι, λένε, σαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως εξορίζονταν οι κομμουνιστές στα ξερονήσια κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Αυτά τα νησιά τα ανακήρυξαν «ιερά μνημεία» και θεωρούν ότι θα πρέπει να μένουν ακατοίκητα. Μερικοί δεν κατάφεραν ακόμα να ξεπεράσουν τις ρεβανσιστικές τους ιδεοληψίες και να δουν με ρεαλισμό «το σήμερα» και τους κινδύνους για την πατρίδα τους. Αν με την ίδια λογική ενεργούσαν οι Ρώσοι, τότε θα έπρεπε ολόκληρη η Σιβηρία να ανακηρυχθεί «μνημείο» και να μείνει ακατοίκητη. Διότι αυτή η ρωσική περιοχή δεν ήταν μόνο τρομακτικός τόπος εξορίας, αλλά και τόπος εκτελέσεων και θανάτου για εκατομμύρια αντιφρονούντων. Εκεί άφησε την τελευταία του πνοή αυτοκτονώντας (κάποιοι ισχυρίζονται ότι «τον αυτοκτόνησαν!!!) και ο ιδεολογικός τους μέντορας, ο Νίκος Ζαχαριάδης.
Οι αντιφάσεις στην ελληνική πολιτική σκηνή απαιτούν μια διαχρονική ψυχοπαθολογική ανάλυση της κομματικής συμπεριφοράς της ελληνικής πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας. Τα γεγονότα δεν εξηγούνται με λογικούς συνειρμούς στη βάση των ιδεολογικών αρχών των κομμάτων και προπαντός μπροστά στην εμφανή αναστάτωση και στους φόβους του ελληνικού λαού από την τρομακτική γιγάντωση του μεταναστευτικού. Στη σημερινή κυβέρνηση της Δεξιάς κάποιοι βαδίζουν στον ιδεολογικό λαβύρινθο της μη πατριωτικής Αριστεράς. Προτιμούν με τις επιτάξεις στα ακριτικά νησιά να έρθουν σε ολομέτωπη σύγκρουση με την πλειοψηφία των πολιτών, αντί τα κλειστά κέντρα (μια πολλή σωστή κυβερνητική απόφαση) να κατασκευαστούν σε αραιοκατοικημένα ή ακατοίκητα νησιά του Αιγαίου. Από εκεί, με ταχύτατες διαδικασίες για το άσυλο (όλοι σχεδόν τώρα είναι λαθρομετανάστες) και με βάση την τελευταία απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τη νομιμότητα των ομαδικών απελάσεων των παρανόμως εισερχομένων (από μη νόμιμη «θύρα εισόδου») μεταναστών σε ένα κράτος, θα επιτευχθεί η αποσυμφόρηση των νησιών αλλά και της ηπειρωτικής Ελλάδας.
Αφορμή για τις προαναφερόμενες διαπιστώσεις μου έδωσε ένα γεγονός που μνημόνευσα στο πριν από λίγες μέρες δημοσιευθέν άρθρο μου με τίτλο «Η Υπαρξιακή Διάσταση του Ελληνισμού». Όπως ομολόγησε ο ευρωβουλευτής Γιώργος Κύρτσος στη διάρκεια μιας τηλεοπτικής συζήτησης, βρέθηκε σε δύσκολη θέση όταν πρότεινε (προφανώς σε συναδέλφους της σημερινής κυβέρνησης) ως χώρο εισόδου των προσφύγων και μεταναστών ένα αραιοκατοικημένο νησί του Αιγαίου. Για ποιο λόγο θεωρείται φασιστική και απάνθρωπη μια τέτοια πρόταση που θα «ξαναδώσει πίσω τις ζωές των κατοίκων των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου»; Αυτό ήταν το αίτημα των απελπισμένων ελλήνων ακριτών κατά την πρόσφατη μεγάλη και ειρηνική διαδήλωση στη Λέσβο. Μήπως οι Έλληνες που μετανάστευαν (πάντα με πρόσκληση) στην Αμερική, δεν περνούσαν από το Έλις Άιλαντ της Νέας Υόρκης για έλεγχο υγείας και ποινικού μητρώου; Μήπως η Ιταλία δεν έχει τη Λαμπεντούζα και η Αυστραλία το Νησί των Χριστουγέννων για τον ίδιο σκοπό; Γιατί μια πρόταση σαν του Γ. Κύρτσου είναι φασιστική και απάνθρωπη;
Τα εκατομμύρια του ανεξέλεγκτου χρήματος που αλλάζουν τσέπες για δήθεν ανθρωπιστικούς σκοπούς και σκοτεινούς στόχους, δημιούργησαν ένα ισχυρό τυχοδιωκτικό πνεύμα συμφερόντων. Πολλοί πλουτίζουν με τη δυστυχία αυτών των ανθρώπων, με υποκριτικές επικλήσεις ανθρωπιστικών αρχών οι οποίες βασίζονται, κατά την έκφραση του κ. Λυγερού, «σε θολές σχέσεις διαπλοκής». Η ελληνική πολιτική ηγεσία ας μην πνίγεται με δουλοπρέπεια στα νερά της Μεσογείου. Ας μην κραυγάζει για να σώσουν την Ελλάδα οι «προστάτες» (νταβατζήδες!) των μεταναστών. Η χώρα μας βρίσκεται σε μια ιδιότυπη κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αν ληφθούν υπόψη και οι κίνδυνοι από την διαρκώς αυξανόμενη τουρκική επιθετικότητα. Αυτή τη στιγμή οι σωστές αποφάσεις της πολιτικής ηγεσίας θα πρέπει να βασίζονται στη ρήση του Κικέρωνα « Salus populi suprema lex est» (η σωτηρία του λαού είναι ο υπέρτατος νόμος).
