Το βία υπ’ αλλήλων κρατείσθαι θηρίων έργου είναι (Επιτάφιος, Λυσία)
(Δηλαδή, το να εξουσιάζει ο ένας τον άλλο με τη βία είναι χαρακτηριστικό των αγρίων ζώων) 6ος π.Χ. αιώνας!!
Είδαμε σε προηγούμενο σημείωμα ότι στην Αρχαία Ελλάδα δεν δημιουργήθηκε πότε ένα ενιαίο Κράτος με Κεντρική εξουσία Θεοκρατικού τύπου.
Η κατά γεωγραφικά διαμερίσματα ηγεμόνες είχαν μικρή δύναμη και περιορισμένη εξουσία, γιατί δεν είχαν και πολλά οικονομικά μέσα. (δια το λεπτόγαιον, δηλαδή τα μπαΐρια όπως, λέει ο Θουκυδίδης)
Η ανάπτυξη του εμπορίου με την ναυσιπλοΐα, τις βιοτεχνίες, τους ασχολούμενους αυτά , και μαζί με την πείρα του καλοτάξιδου Έλληνα, μετέβαλαν γρήγορα την κοινωνικά ιεραρχία και κατ΄ επέκταση την πολιτική.
Ύστερα από πολυετής προσπάθειες και αγώνες, το πολιτικό σύστημα μετατραπεί σε Τιμοκρατικό, με τις σπουδαίες μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα (δηλαδή συμμετοχή στα κοινά ανάλογα με την περιουσία, που δεν την είχαν πλέον μόνο οι γαιοκτήμονες, π.χ. πεντακοσιομέδιμνοι, τριακοσιομέδιμνοι, κλπ.).
Μεσολάβησαν οι φιλολαϊκές τυραννίες( πχ. Πεισίστρατος) όπου, με την στήριξη των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων σε έναν επιφανή πολίτη , ανελάμβαναν την εξουσία για να την ασκήσουν υπέρ των λαϊκών στρωμάτων (δηλαδή υπέρ του Δήμου).
Η φιλολαϊκή τυραννία γρήγορα μετεξελίχθηκε, όπως ήταν φυσικό , σε απεχθή τυραννία, όπως την εννοούμε σήμερα, κύρια με τα παιδιά του Πεισίστρατου.
Έτσι περί το 510 π.Χ. ανατρέπονται στην Αθήνα οι Τύραννοι και με τις μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένη, εγκαινιάζεται και εμπεδώνεται το πολίτευμα της άμεσης Δημοκρατίας, με τις λαμπρές συνέπειες τόσο για τους Έλληνες της Αρχαιότητας όσο και για ολόκληρη την Ανθρωπότητα.
Ένα υπέροχο κείμενο από τον Επιτάφιο του Λυσία, 5ος π.Χ. αιώνας, αναφέρει
- Οι πρόγονοι των Αθηναίων εδίωξαν τους δυνάστες και εγκατέστησαν Δημοκρατία, γιατί πίστευαν ότι η ελευθερία όλων εξασφαλίζει την πιο μεγάλη ομόνοια. Όταν λίγοι εξουσία και οι πολλοί καταδυναστεύονται, δεν μπορεί να υπάρχει ομόνοια!
- Έκαναν κοινές τις προσδοκίες από τους αγώνες! Όχι οι πολλοί να αγωνίζονται και οι λίγοι να απολαμβάνουν τους καρπούς από τους αγώνες των πολλών.
- Ζούσαν ως πολίτες με ελεύθερο φρόνημα και το κριτήριο για να τιμήσουν ή να τιμωρήσουν κάποιον, ήταν ο νόμος , και όχι η βούληση και τα συμφέροντα των ισχυρών.
- Το σπουδαιότερο: πίστευαν ότι το να εξουσιάζει ο ένας τον άλλο με την βία είναι χαρακτηριστικό των αγρίων Ζώων !!!
- Ενώ στον άνθρωπο ταιριάζει να ορίζει το δίκαιο με τον νόμο και όχι με την βούληση του ισχυρού, να πείθει με το Λόγο (Λόγος- αντίλογος- σύνθεση) και να έχει ανώτατο άρχοντα το νόμο και καθοδηγητή τον Λόγο.
Αυτά οι πρόγονοι μας τον 6ο π.Χ. αιώνα
Σήμερα;;;!!!
Υ.Γ. η Ρητορεία είναι η δημιουργός πειθούς. Και επειδή ο Έλληνας ήθελε να πείθει και να πείθεται με την πειθώ και όχι με την βία, μόνο στον Ελληνικό πολιτισμό αναπτύχθηκε σε ύψιστο βαθμό αυτό το είδος του έντεχνου λόγου.
