χτύπησαν κόκκινο στη Βουλή των Ελλήνων, με την υπόθεση Novartis.
Για μια ακόμη φορά, σε βαθμό υπερθετικό, κυριάρχησαν οι ευτράπελες καταστάσεις, οι ποταπές εκφράσεις, οι κακεντρεχείς και κακόγουστες αναφορές στους πολιτικούς αντιπάλους.
Η αξιοπρέπεια, ως πολιτική έννοια, δεν καθόταν στα έδρανα της Βουλής, πολύ δε περισσότερο αποστράφηκε τη θέση των υπουργικών εδράνων και την έδρα του προεδρείου.
Πολιτική ακρότητα, το στήσιμο δέκα «δοχείων» συλλογής… ψηφοδελτίων, που θυμίζει τις ακραίες μεθοδεύσεις του Πασόκ με τα βεραμάν ψηφοδέλτια, στην εκλογή του Χρ. Σαρτζετάκη το 1985. Τότε στόχος ήταν ο έλεγχος της ψήφου, σήμερα;  Ο έλεγχος του φόβου μη και τυχόν «υπάρχουν βουλευτές που θα ψηφίσουν λανθασμένα» ή, μήπως, κάποιος καλπογιάννης πάει, τη μία κάλπη, στα γραφεία της Ν.Δ;   
Προσωπική αναίδεια δεν είναι η βρισιά της κ. Α. Χριστοδουλοπούλου αλλά το γεγονός πως, δεν είχε τα «αριστερά» κότσια να παραδεχθεί το «κατευόδιο στον Βεελζεβούλ», καθώς, μια κυρία της «αριστεράς» με το «ηθικό πλεονέκτημα» εξαντλημένο στο ενοίκιο της Ράνιας Αντωνοπούλου, έχει το δικαίωμα, για τη «μωβ δημοκρατία» ρε γαμώτο, ενίοτε να διαολοστέλνει! Απ’ εναντίας, όντας προεδρεύουσα στη Βουλή των Ελλήνων, δήλωσε, επιβεβαιώνοντας πως, πράγματι η «εσχάτη πλάνη <είναι> χείρων της πρώτης» ότι: «κάποιοι ενδεχομένως μου την έχουν στημένη…!».
Κυρά Τασία, ποιος διοικεί αυτόν τον τόπο;
«Φτιαγμένος από άλλο υλικό» σαν τον Ροδίωνα Ρωμάνοβιτς, από το έργο  «Έγκλημα και Τιμωρία»  του Ντοστογιέφσκι, ο πρωθυπουργός κ. Α. Τσίπρας, θέλοντας να δείξει πως είναι η ΄΄ανώτερη΄΄ πάστα ανθρώπου, που δεν χρωστά τίποτα και σε κανέναν, έδειξε την ποιότητά του, γράφοντας στα φθαρμένα υποδήματά του το «Άρχων κόσμει σαυτόν». Εμφανίστηκε ως guest star στη Βουλή, παίζοντας το κομπολόι του σαν βέρος καφενόβιος! Ξεφώνησε ατάκες της πλάκας για τη διαφθορά και, βεβαίωσε τους Έλληνες ότι οι μάρτυρες, οι ανώνυμοι μάρτυρες ή, μάρτυρες με «κουκούλα» είναι «ήρωες με διεθνή διάσταση μάλιστα»! Η δήλωση αυτή, εξόργισε το Γενικό Γραμματέα της Κ.Ε του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπα, που τη χαρακτήρισε όνειδος του Τσίπρα.
Πάντως, έως σήμερα ήταν γνωστό πως, οι ήρωες, ενίοτε φορούσαν παντόφλες. Από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και δώθε, φορούν μωβ κουκούλες!
Η περίπτωση του κ. Π. Πολάκη, που δεν χάνει το κέφι του, διαφέρει. Γελούσε, όπως υποστηρίζει, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του  πρώην πρωθυπουργού κ. Παναγιώτη Πικραμμένου, με «τους φιλελέδες και συνοδοιπόρους του Κυριάκου» μάλλον αναλογιζόμενος τι θα τους κάνει, όχι σε καθεστώς Κολομβίας, αλλά όταν επί τέλους χτίσουν, αυτός και οι δεξιοί του σύντροφοι, τη ΣΟΒΙΕΤΙΑ τους.
Στην φιλοσοφική ανάλυση του γέλοιου, όπως το γράφει ο Ν. Καζαντζάκης στη μετάφραση του ομώνυμου έργου του Ανρί Μπεργκσόν, υπάρχουν δυο αντικρουόμενες σχολές. Η πρώτη εκπροσωπείται από τον προαναφερόμενο φιλόσοφο, που υποστηρίζει ότι: «Εάν είσαι σε θέση να αισθανθείς οποιαδήποτε συγκίνηση για κάτι ή κάποιον, είναι σίγουρο πως δεν θα μπορείς να γελάσεις μαζί του».
Είναι προφανές πως, ο κ. Π. Πολάκης δεν μπορεί να αισθανθεί συγκίνηση για το «δάκρυ» του κ. Π. Πικραμμένου, αφού τον φουρκίζει το «βίντεο που τον ευχαριστεί ο Φρούζης» ούτε βεβαίως και για τους βουλευτές της Ν.Δ. αφού αυτοί απειλούν την εξουσία του. Οπότε σωστά γέλασε!
Ακόμη, στην Κοινωνική του  διάσταση το γέλοιο είναι πράξη πολιτική, με την ευρύτερη έννοια του όρου, καθώς λειτουργεί σαν κατασταλτικό όργανο, όπως δηλαδή οι δυνάμεις του Τόσκα όταν ξυλοφορτώνουν τους μικροσυνταξιούχους, καθώς επαναφέρει στην τάξη αυτούς που το προκαλούν λειτουργώντας σαν άμεση σωφρονιστική παρατήρηση. Το γέλοιο προσφέρει υπηρεσία στον αποδέκτη του, καθώς τον βοηθά να συνειδητοποιήσει, με τα συναισθήματα απόρριψης και ενοχής το λάθος του, που δεν είναι άλλο από το ξεστράτισμα του κοινωνικού και πολιτικού πρέπει, όπως αυτό ορίζεται από τους «Δαιμονισμένους» των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που επιδιώκουν «την απόλυτον ισότητα, κηρύττοντες πόλεμον κατά της παιδείας, της επιστήμης και πάσης του πνεύματος υπεροχής <θεωρώντας> τους ευφυείς ως πολύ μάλλον επιβλαβείς παρά χρησίμους»!
Υπό το πρίσμα αυτό η Ν.Δ οφείλει ευχαριστίες στον κ. Πολάκη, τον κατ’ εξοχήν εκφραστή αυτού του «κοινωνικού και πολιτικού πρέπει» της κυβέρνησης του Α. Τσίπρα και του σύριζα-Καμμένου.
Στον αντίποδα της θεωρίας του Μπεργκσόν ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας, ο Πιτακός, πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης της Μυτιλήνης (καμία σχέση με τη Λέσβο του Τσίπρα) διατείνεται ότι: «Γελά δ’ ο μωρός καν τι μη γελοίον εί» τουτέστιν «Γελά ο ανόητος και όταν ακόμα δεν υπάρχει κάτι το γελοίο». Περιγράφοντας λακωνικά ο Πιτακός τον κοινωνικό και πολιτικό τύπο του χαζοχαρούμενου, που γελά χωρίς προϋποθέσεις ακριβώς, γιατί είναι χαζοχαρούμενος, αφήνει, ο Μυτιληνιός σοφός, στους αναγνώστες του την ευχέρεια να ταυτίσουν πρόσωπα και χαρακτηρισμό.
Στην αντίπερα όχθη, ο πρόεδρος της Ν.Δ. κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, δήλωσε στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ότι «θα τελειώσετε πολιτικά κ. Τσίπρα. Με τον μόνο τρόπο που αλλάζουν οι κυβερνήσεις στις Δημοκρατίες. Με εκλογές. Με μία κάλπη και όχι με δέκα, όπως κάνετε σήμερα». Το λάθος του, το μεγάλο του λάθος, που μαρτυρά άγνοια της Ιστορίας, βρίσκεται στη συνέχεια αυτής της δήλωσης όπου, απευθυνόμενος στον πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα, επεσήμανε: «Σε μια Δημοκρατία δεν μπορείτε να ΄΄τελειώσετε΄΄ τους πολιτικούς σας αντιπάλους όσο και να το προσπαθείτε»!
Μην το λες, Κυριάκο Μητσοτάκη. Από την ώρα που ο Α.Π., γνωστός και ως «πολιτικός απατεώνας» «τελείωσε» πολιτικά, όχι όποιον κι’ όποιον αλλά τον μέγιστο Κωνσταντίνο Καραμανλή, προτάσεις τέτοιου τύπου, δεν μπορούν να ισχύσουν εκτός και εάν σταλούν στη φυλακή και όχι στο σπίτι, οι «πολιτικοί απατεώνες».
 
Σημ. Η αφίσα αντιγράφτηκε από τον ηλεκτρονικό λογαριασμό του αναπλ. υπουργού Υγείας Π. Πολάκη.