Πολλοί ίσως έχουμε μνήμες από την παιδική ηλικία τι είπε ο Καραγκιόζης για τον Βεληγκέκα όταν ο τελευταίος τον ξυλοφόρτωνε: Θα βαρέσει, θα βαρέσει , θα ιδρώσει, θα  κρυώσει, θα αρρωστήσει, θα πλευριτώσει, θα πεθάνει. Αυτό έρχεται σήμερα στο μυαλό μου βλέποντας πώς αντιμετωπίσθηκε η εισβολή της  Ρωσίας  στην Ουκρανία από την Δύση. Ο Πούτιν θα κτυπήσει , θα έχει θύματα, θα  έχει  οικονομική κατάρρευση, θα έχει αντίδραση των Ρώσων που τελικά θα τον εκπαραθυρώσουν και έτσι η Ουκρανία θα παραμείνει δυτικόστροφη και θα απαλλαγούμε  και απ’ αυτόν.
    Βέβαια υπάρχει μια μάλλον μεγάλη διαφορά!  Ο Καραγκιόζης έτρωγε το ξύλο ο ίδιος και παρηγορούσε τον εαυτό του, ενώ σήμερα το τρώει η Ουκρανία  και  οι γείτονες περιμένουν  να επαληθευτεί το σκεπτικό του Καραγκιόζη. Φυσικά η κοινή λογική λέγει ότι αυτό είναι τόσο πιθανότερο να συμβεί  όσο περισσότερο διαρκεί ο πόλεμος. Έτσι συνεχώς αναβαθμίζουν ανάλογα με την πορεία των πραγμάτων την παρεχόμενη βοήθεια ώστε να μην καταρρεύσει η Ουκρανία μέχρι επίτευξης του στόχου που  προφανώς είναι η αναίμακτα για τους ίδιους  ήττα του αντιπάλου.  Δεν φαίνεται να ενοχλεί το ότι υπάρχουν χιλιάδες θύματα, τόσο Ουκρανοί όσο και Ρώσοι, ότι μια χώρα ισοπεδώνεται, εκατομμύρια άνθρωποι χάνουν τους κόπους μιας ζωής και γίνονται πρόσφυγες, γεμίζει η Ευρώπη από ορφανά και χήρες ή χαροκαμένους γονείς.
   Προσπαθώ να καταλάβω γιατί οι προστάτες σήμερα της Ουκρανίας, αν πραγματικά ενδιαφερόμαστε για την Δημοκρατία και την προστασία απειλούμενου λαού, όταν μήνες πιο μπροστά υπήρχαν αποδείξεις για προετοιμαζόμενη εισβολή στη χώρα δεν της παραχώρησαν νέα όπλα και δεν εκπαίδευσαν τον στρατό σε αυτά αλλά τον άφησαν να  αγωνισθεί  με αυτά του δεύτερου παγκόσμιου πόλεμου ή της Σοβιετικής Ένωσης που είναι ξεπερασμένα από καιρό, παρά τις επίμονες και συνεχείς εκκλήσεις του προέδρου Ζελένσκι.  Αποσυντονισμός της Δύσης, αδύναμοι ηγέτες ή συνειδητή αποφυγή του… χορού;  Να τραγουδάμε, να χειροκροτούμε αλλά όχι και να χορεύουμε!
   Λέγεται ότι η εμπλοκή του ΝΑΤΟ θα δημιουργούσε κινδύνους τρίτου παγκόσμιου πολέμου. Διερωτάται κανείς τώρα τι γίνεται;  Δεν έχουμε ουσιαστικά  ‘’κατορθώσει’’  να τον ξεκινήσουμε;  Η μόνη νομίζω διαφορά από προηγούμενους είναι ότι διεξάγεται, προς το παρόν, αναλώμασι   μιας τρίτης χώρας, της Ουκρανίας, που δεν ανήκει σε συμμαχικούς οργανισμούς και που ‘’διαθέτει’’ προς αυτό τα εδάφη της, τις πόλεις και τους κατοίκους της.  Διερωτώμαι,  ο φόβος επέκτασης της σύρραξης και σε άλλες χώρες, αλλά και στην ίδια τη Ρωσία θα εμπόδιζε τον μεγαλοϊδεατισμό του Πούτιν για την δημιουργία νέας Ρωσικής αυτοκρατορίας να εκδηλωθεί, αφού και ο ίδιος  και οι συνεργάτες του θα κινδύνευαν να αφανισθούν;  Μήπως η γνώση ότι θα επιτεθεί σε μία μικρή για τα δεδομένα της Ρωσίας χώρα,  για την οποία εκ προοιμίου η Δύση δήλωνε ότι δεν θα πολεμήσει, οδήγησε στην απόφαση της εισβολής που άλλως θα ακυρώνονταν αν είχε απέναντι την τεράστια πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ;  Είναι πιθανόν αλλά σίγουρα κανείς  δεν μπορεί να είναι βέβαιος ειδικά με ηγέτες με δικτατορικές τουλάχιστον τάσεις.
    Εκείνο  που μάλλον είναι σίγουρο είναι πως εάν μία χώρα δεν είναι αρκούντως εξοπλισμένη και εκπαιδευμένη για να αμυνθεί όταν έχει γείτονες άσπονδους ‘’φίλους’’,  είναι καταδικασμένη να ηττηθεί. Κανείς δεν θα πολεμήσει γι’ αυτήν.  Ας θυμηθούμε τι κάνει το Ισραήλ, τι έγινε στην Κύπρο και  ας δούμε την πραγματικότητα σήμερα στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο.  Ανεχόμαστε σαν αναγκαίο κακό την συνεχή παραβίαση του Ελληνικού εναέριου χώρου και  κάνουμε διαβήματα, έστω έντονα, όταν τα εχθρικά αεροπλάνα σκιάζουν τον ήλιο ακόμη και  στα μεγάλα Ελληνικά νησιά.  Οι Τούρκοι κατέρριψαν ρωσικό αεροπλάνο γιατί παραβίασε τον εναέριο χώρο τους για δευτερόλεπτα!!