Α. Εμβόλια
Παρακολουθώ και εγώ όπως και χιλιάδες άλλες τις θεωρίες που κυκλοφορούν για την αποφυγή των εμβολιασμών. Ελάχιστοι χρησιμοποιούντες τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης συμβουλεύουν  τους πολίτες να το αποφύγουν είτε γιατί κινδυνεύουν από τις επιπλοκές του είτε γιατί θα γίνουν όργανα  του  Γκέιτς , του Μπέζος,  του Ζούκερμπεργκ κ.τ.λ. με τα τσιπάκια που θα τους τοποθετήσουν μέσω των εμβολίων για να τους ελέγχουν. Τι συμβαίνει; Αγνοούν ότι  σε κάθε επαγγελματική ομάδα υπάρχουν και παρανοϊκοί;  Είναι η κυνική αδιαφορία για τους γύρω μας, είναι γιατί μέσα μας υπάρχει  σε λανθάνουσα μορφή το σύνδρομο του  Jim Jones, να υπακούμε δηλαδή στις πιο παρανοϊκές παροτρύνσεις  όπως του ιερέα Jim Jones  που παρότρυνε  και οδήγησε σε ομαδική αυτοκτονία πάνω από 900 ακολούθους του στην Γουιάνα της Αμερικής, είναι απλώς επιπολαιότητα που όμως έχει συνέπειες;  Δεν ξέρω.
Β. Ιδιωτική ή κρατική η περιουσία της χώρας;
Ακούγεται πολύ συχνά ότι η κρατική περιουσία είναι του λαού για να την απολαμβάνει, ενώ η ιδιωτική είναι των κεφαλαιοκρατών. Ψάχνω γύρω μου να βρω κολλητές μεζονέτες που στην μία να μένει ο πρόεδρος ή ο διευθυντής μιας κρατικής εταιρείας και στη διπλανή ένας άσημος εργάτης  της εταιρείας ώστε να απολαμβάνουν εξίσου τα οφέλη της κρατικής ‘’λαϊκής’’ περιουσίας και δεν βρίσκω. Ψάχνω να βρω λιμουζίνες που να μεταφέρουν και τους εργάτες από το σπίτι στην δουλειά και αντίστροφα και δεν βλέπω. Ακόμη δε περισσότερο ψάχνω να βρω μια κρατική επιχείρηση που ναν μην έχει χρεοκοπήσει ή να μην συντηρείται με κρατικές επιδοτήσεις (χρήματα που μαζεύονται από τον καθένα μας)  και πάλι δεν βρίσκω. Κοιτάζω  να δω δισεκατομμυριούχους όπως ο Μπιλ Γκέιτς, ο Τζεφ Μπέζος ή ο Ελον Μασκ,  για να αναφέρω μερικούς ‘’σεσημασμένους’’, αν τα βράδια κοιμούνται σε θησαυροφυλάκια επάνω σε λίρες και χρυσό αλλά βλέπω ότι αυτό αφορά μόνο τον Σκρούτζ Μακ  Ντακ της Ντίσνεϋ. Αντίθετα αντιλαμβάνομαι ότι δουλεύουν 24 ώρες το 24ωρο, τα μυθικά κεφάλαια τους είναι επιχειρήσεις διασκορπισμένες σε όλο τον κόσμο, αναπτύσσουν νέες τεχνολογίες, προσφέρουν εργασία σε εκατομμύρια ανθρώπους και δεν ζητούν κρατικές  χορηγίες. Προσπαθούν να φοροδιαφύγουν ή εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους;  Εδώ θα έπρεπε  η εκλεγμένη κυβέρνηση να φροντίζει για τα εθνικά και τα λαϊκά συμφέροντα, για τις μεγάλες κοινωνικές ανισότητες και την κοινωνική πρόνοια.
 Ισως  το πρόβλημα είναι τι γίνεται με όλη αυτήν την ιδιωτική περιουσία όταν οι  ιδιοκτήτες της αποδημήσουν για μια άλλη ζωή.  Δεν ξέρω. Πάντως μέχρι στιγμής  δεν ακούσθηκε κάποιος από αυτούς να την πήρε μαζί του. Παραμένουν στο κράτος. Προβλήματα ανακύπτουν μόνο αν δεν υπάρχουν άξιοι διάδοχοι και αναλάβει την διαχείριση της το κράτος.  Γιατί  λοιπόν κοπτόμαστε για την δήθεν – τάχα περιουσία του λαού που συνήθως εξυπηρετεί το βόλεμα ή και πλουτισμό των εκάστοτε κομματάνθρωπων και των ημετέρων;
Γ.  Πρότυπα σχολεία και  ‘’ταξική εκπαίδευση’’
Πρόσφατα παρακολουθώ δημοσιεύματα και σχόλια ότι η εισαγωγή σε αυτά τα σχολεία πρέπει να  γίνεται με κλήρωση για λόγους ισότητας, αν και προτιμότερο είναι να καταργηθούν για να μην υπάρχουν δύο ταχυτήτων σχολεία γιατί και αυτό προκαλεί ’’ταξικότητα’’. Η θα γίνουν όλα πρότυπα ή κανένα ώστε να μην υπάρχει διαχωρισμός και ‘’ρετσινιά’’ για τους επιτυχόντες. Ένα ‘’καλό’’ πρώτο βήμα έγινε με την εξομοίωση Τ.Ε.Ι. και Α.Ε.Ι.  Ισως ένα επόμενο  ’’καλό’’ βήμα θα είναι και η εξομοίωση Α.Ε.Ι. και Λυκείων  και αν είμαστε γεροί η εξομοίωση και με τα Δημοτικά ώστε να υπάρξει  η πλήρης ισότητα και αταξικότητα μέσα στην κοινωνία. Η απορία μου είναι πως αυτά τα τόσο ‘’απλά’’ και σημαντικά για την κοινωνική ειρήνη δεν
(συνέχεια στην 4η σελίδα)
(συνέχεια από την 1η σελίδα)
τα σκέφθηκε κανείς στον κόσμο. Φαίνεται ότι είναι στην μοίρα μας να οδηγούμε τις κοινωνίες στην ‘’πρόοδο’’!
Δ.  Καθιέρωση κατώτατης βάσης για εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο.
Συζητώντας με φίλους  δέχθηκα την ερώτηση: και τι θα γίνει τώρα που 25.000 περίπου νέοι  αποκλείονται από τα Πανεπιστήμια;  Δεν θα αναγκασθούν να στραφούν στα διάφορα κολλέγια προς πλουτισμό αυτών; Βέβαια δεν άκουσα σχόλια γιατί θα αποκλεισθούν. Γιατί είναι κοντοί ή ψηλοί, όμορφοι ή άσχημοι; Όχι. Απλά γιατί  θα παραδώσουν  γραπτά μόνον με το όνομά τους ή με βαθμολογίες 1,2,3,4.5 και το πολύ μέχρι το 9. Δεν άκουσα επίσης κανέναν να εξαναγκάζει αυτά τα παιδιά ή τους γονείς τους  να σπαταλήσουν χρήματα για οιοδήποτε ιδιωτικό κολλέγιο για να ακολουθήσει με βεβαιότητα η ανεργία, που πολύ συχνά ακολουθεί δυστυχώς και τους απόφοιτους Πανεπιστημίων. Η απορία μου:  Είναι δυνατόν αυτοί που αντιπολιτεύονται τέτοιες ρυθμίσεις  να μην αντιλαμβάνονται ότι το Πανεπιστήμιο δεν είναι ένα διακοσμητικό να το φορέσεις αλλά μια ενασχόληση που  είτε σε βοηθάει στο ‘’Γνώθι σαυτόν’’, εάν αυτό σε ενδιαφέρει, είτε  στην δυνατότητα επαγγελματικής αποκατάστασης όταν μπορείς και θέλεις να αφομοιώσεις αυτά που θα σε προσφέρει; Ομως επαγγελματική αποκατάσταση σου παρέχουν και τόσες άλλες εργασίες που δεν χρειάζονται πτυχία, που είναι εξίσου σεβαστές. Δεν νομίζω ότι κάποιος θα υποληπτόταν κάποιον άνεργο περιφερόμενο πτυχιούχο περισσότερο από έναν οιονδήποτε πετυχημένο επαγγελματία, έστω και αν είναι απόφοιτος Δημοτικού.