Στο κείμενο του Λ. Σταυρόπουλου στο ΒΗΜΑ της 20/8/2023, αναφερόμενος στον Ν. Πλουμπίδη, διέκρινα έναν τόνο γενικότερης δικαίωσής του, που δεν συνάδει με την κατεύθυνση της ιστορίας. Η “δικαίωση” αφορά μόνο το μικρόκοσμο της αριστεράς. Ήταν ένας φανατικός μπολσεβίκος που θεωρούσε την πίστη προς το Κόμμα την υπέρτατη αρετή των κομμουνιστών, Ακόμα όταν ο έγκλειστος στις φυλακές Ν. Ζαχαριάδης, αμέσως μετά την ιταλική εισβολή της 18/10/1940, εδημοσίευσε το γνωστό “πατριωτικό γράμμα” με το οποίο καλούσε τα μέλη του κόμματος να πολεμήσουν τους Ιταλούς φασίστες, ο ίδιος το χαρακτήρισε “πλαστό” γιατί δεν ταίριαζε με την πολιτική της Κομμουνιστικής Διεθνούς η οποία ήταν πλήρως εναρμονισμένη με το Σύμφωνο Φιλίας μεταξύ της της ναζιστικής Γερμανίας και της Σοβιετικής Ένωσης, υπογραφέν από τους υπουργούς εξωτερικών Ρίμπεντροπ και Μολότοφ. ‘Ηταν επίσης ο επικεφαλής του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ στην Αθήνα ως τη σύλληψή του το 1952. Και ενώ ως την εκτέλεσή του το ΚΚΕ τον αποκαλούσε δημοσίως “χαφιέ, πράκτορα, προδότη”, αυτός δικαιολογούσε αυτούς τους χαρακτηρισμούς, σύμφωνα με την παράλογη αντίληψη από την οποία είχαν διαποτιστεί τα μέλη του Κόμματος ότι το Κόμμα είναι αλάθητο.
Εδώ ταιριάζει να λεχθεί αυτό που έγραψε στο βιβλίο του “η εποχή της εξουσίας” για αυτού του είδους τις συμπεριφορές, ο βετεράνος Γιουγκοσλάβος Κομμουνιστής, ο Ντόμπριτσα Τσόσιτς: “Γιατί αυτό το νόημα της αυτοθυσίας τους είναι παράλογο. Εγώ δεν θαυμάζω τον παραλογισμό”.
Κάτι ακόμα που δεν είναι γνωστό είναι ότι μετά την αποκήρυξή του από το Κόμμα, ο ατυχής δάσκαλος Ν. Π. ο οποίος ανάλωσε το σύνολο σχεδόν της ζωής του εις την υπηρεσία του ΚΚΕ, μετήχθη εις την κατηγορίαν των “λεπρών“! Ουδέν μέλος του Κόμματος εδικαιούτο να προσφέρει την ελαχίστη βοήθεια εις τον “χαφιέ και προδότη”.
Παρά ταύτα ευρέθη ο γνωστός τότε δικηγόρος, εκ Κεφαλληνίας ορμώμενος Γ. Θεοτοκάτος, ο οποίος ανέλαβε την υπεράσπισή του. Εις μίαν όμως επίσκεψή του εις τας φυλακάς, συνηντήθη τυχαίως με το “Νέστορα” της αριστεράς Ηλία Ηλιού, ερωτηθείς σχετικώς του είπεν ο Γ. Θ. ότι ανέλαβε την υπεράσπιση του Ν. Π. Η απάντηση και θα έλεγα η προτροπή του Ηλία Ηλιού ήτο:
- Εγώ στη θέση σου δεν θα το έπραττα.
Τούτο ενέβαλε εις σκέψεις τον Γ.Θ. ο οποίος ήτο μέλος του ΚΚΕ και παρητήθη της υπεράσπισης του Ν.Π. Έτσι αφέθη ο Ν. Π. άνευ συνηγόρου, οπότε τον ανέλαβε ο διακεκριμένος δικηγόρος Κ. Στεφανάκης, πατέρας του γνωστού δικηγόρου Γιώργου Κ. Στεφανάκη, όστις και ενθέρμως υπερήσπισεν αυτόν.
Το περιστατικό αυτό εβάρυνε τον αείμνηστο Γ.Θ. μέχρι του θανάτου του, τη δεκαετία του 1990, διότι εθεώρησε ότι εγκατέλειψε αδικαιολογήτως και αντιδεοντολογικά τον Ν.Π.
Αυτή ήταν η αντίληψη της αριστεράς, η οποία αγωνίστηκε για μια ολοκληρωτική κοινωνία, εις την οποίαν κατά τη ρήση του ΚΚΕ “εσύ δεν είσαι τίποτα, το Κόμμα είναι το παν”, και εις την οποίαν θα ηκούετο μόνο η φωνή των Κομμουνιστών.
Ίσως ο πιστός Κομμουνιστής Ν. Π. όταν αντίκρυζε την 14/8/1954 τις κάνες του εκτελεστικού αποσπάσματος, να διερωτήθη: 
- Ποιος είναι ο εχθρός:
Αλλά και μετά την εκτέλεσή του, κατόπιν της σχετικής απόφασης του στρατοδικείου, το ΚΚΕ διετυμπάνιζε ότι η εκτέλεση ήταν “σικέ”, και η Ασφάλεια του “μοναρχοφασιστικού καθεστώτος” τον εφυγάδευσε στις ΗΠΑ, όπου απολαμβάνει τα “αργύρια” της προδοσίας!!!!
Τι να σχολιάσεις: Μένεις άναυδος και ενεός....