Ψηλά τη χτίζεις τη φωλιά/ και θα λυγίσει ο κλώνος
και θα σου φύγει το πουλί/ και θα σου μείνει ο πόνος!
Η επόμενη μέρα στο ΠΑΣΟΚ δεν θα είναι ηλιόλουστη.
Το ούτε-ούτε 11,5% δεν το λες και ισχυρό διψήφιο ποσοστό.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, προς το παρόν γλύτωσε την υποβολή παραίτησης. Οι ενθουσιώδης δηλώσεις του για την οσονούπω εδραίωση του ΠΑΣΟΚ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνδυασμένες με καταγγελίες για την Μητσοτάκης Α.Ε.(!) και «τον χειρότερο πρωθυπουργό μετά τη μεταπολίτευση» καθιστούν προφανές ότι, ο «ούτε–ούτε» δεν συνειδητοποίησε ότι ο Ελληνικός λαός έδωσε το εκπληκτικό 41% στη Ν.Δ. γιατί μεταξύ των άλλων δεν πίστεψε και τις πασοκικές υπερβολές για την οικονομία με στοιχεία περασμένης χρήσης.
Το 11,46% είναι ένα θνησιγενές ποσοστό. Ως εκ τούτου οι πανηγυρισμοί του Ν. Ανδρουλάκη βρίσκονται σε αναντιστοιχία με το αποτέλεσμα, ακόμα και εάν ως βάση έχουν την αύξηση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ κατά 39% σε σχέση με το 2019. Πάντως, αν κάτι αξίζει προσοχής είναι η υποβόσκουσα δυναμική του ΠΑΣΟΚ που, παρά τα κραυγαλέα λάθη του Νίκου Ανδρουλάκη ιχνογραφείται στον πολιτικό ορίζοντα. Τα πήγε καλά στην περιφέρεια, έχασε όμως στα μεγάλα αστικά κέντρα ακόμη και εκεί που ήταν ο Ανδρουλάκης υποψήφιος.
Ο Ν. Ανδρουλάκης επειδή τον βολεύει και, μάλιστα ως το ιδανικό σενάριο για το ΠΑΣΟΚ, θεωρεί δεδομένο ότι η Ν.Δ. θα έχει αυτοδυναμία στις προσεχείς εκλογές.
Έτσι, το ενδιαφέρον της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ για την επόμενη ημέρα επικεντρώνεται με μια επιδεκτική υποτίμηση της κοινωνικής βούλησης για σταθερότητα και ηρεμία, στη «μάχη της Κεντροαριστεράς» ενώ, «ο αγώνας [του Ανδρουλάκη] δεν έχει ταβάνι, αλλά [ταυτόχρονα] δεν είναι αιθεροβάμων»! Είναι προφανέστατο ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αφού δεν έχει «ταβάνι» στους αγώνες του είναι αιθεροβάμων και, ακριβώς, επειδή δεν έχει όρια, ζει στη Νεφελοκοκκυγία.
Αν και είναι νωρίς, οι πρώτες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δεν θα υπάρξουν θεαματικές αλλαγές στην εκλογική δύναμη των κομμάτων, όμως, το ενδεχόμενο η Ν.Δ. να μη συγκεντρώσει ποσοστό αυτοδυναμίας είναι μαθηματικά υπαρκτό. Και εδώ ξαναχάνει την επαφή με την πραγματικότητα το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη που, για λόγους εκλογικής στρατηγικής έπρεπε το «ούτε-ούτε» των εκλογών Μαΐου να το κρατήσει με διαφορετικό όμως περιεχόμενο, χρεώνοντας στη Ν.Δ. την άρνηση συγκυβέρνησης.
Τώρα είναι προφανές ότι, ο φόβος ακυβερνησίας της χώρας και η προσφυγή σε τρίτη και πολλαπλά επικίνδυνη εκλογική αναμέτρηση θα προβληματίσει τον ψηφοφόρο του κέντρου που, μπορεί να μη χρεώσει στο ΠΑΣΟΚ το πολιτικό κόστος της ακυβερνησίας, αφού, και η Ν.Δ. για λόγους προεκλογικής στρατηγικής αποκλείει τις συνεργασίες για το σχηματισμό κυβέρνησης, ωστόσο, η βέβαιη επιβράδυνση ανάπτυξης της οικονομίας και η αναθέρμανση των τουρκικών προκλήσεων εναντίον της Ελλάδος από το ενδεχόμενο μιας τρίτης προσφυγής στη λαϊκή ετυμηγορία, θα επηρεάσουν την ψήφο του.
Το ερώτημα ως εκ τούτου στον ψηφοφόρο της μεσαίας τάξης, θα είναι σαφές. Ψηφίζω για το ποιος θα είναι αξιωματική αντιπολίτευση, ή ποιος θα εξασφαλίσει την πολιτική σταθερότητα και συνακόλουθα την ανάπτυξη του τόπου και την εθνική ακεραιότητα;
Κοντολογίς, αφού και το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ αρνούνται να συνεργαστούν κυβερνητικά, γιατί να υποστηρίξω με την ψήφο μου τον Ν. Ανδρουλάκη που, πρώτος, αρνήθηκε κατηγορηματικά κάθε συμμετοχή σε κυβέρνηση συνεργασίας και να μη στηρίξω ένα κόμμα εξουσίας που, μπορεί να έχω τις αντιρρήσεις και επιφυλάξεις μου για τους προγραμματικούς του στόχους, να διαφωνώ κάθετα με την εκβιαστική επιδίωξη αυτοδυναμίας, αλλά πάντως είναι η μόνη επιλογή που μετουσιωμένη σε κυβέρνηση, μπορεί να εξασφαλίσει την πολιτική σταθερότητα στο Δημοκρατικό Πολίτευμα και την οικονομική ανάπτυξη και ομαλότητα στη χώρα;
Οι πολίτες που έδωσαν το εκπληκτικό 41% στη Ν.Δ. και στον Κυριάκο Μητσοτάκη θα «υποχρεωθούν» μπροστά στο εκβιαστικό δίλλημα «σταθερότητα ή ακυβερνησία» να «ολοκληρώσουν» τη δουλειά καταψηφίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να ενισχύσουν το ΠΑΣΟΚ. Οι αντί συστημικοί έχουν ως λύση τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και πιθανότατα το Γιάνη, οι δεξιοί-δεξιοί τον πωλητή κηραλοιφών ενώ, η ασαφής πολιτικά και σαφέστατα προσδιορισμένη θρησκευτικά εκλογική μάζα των «νοικοκυραίων» θα οδεύσει Προς τη Νίκη.
Για το ΠΑΣΟΚ υπάρχει ο χώρος του οδυνηρού Σοκ, εάν είναι το μισό του «ενάμισι κόμματος» που θα αντικαταστήσει το δικομματισμό στην Ελλάδα.
