Πού να κοιτάξει κανείς σήμερα; μαύρη μαυρίλα γύρω μας∙ πόλεμος στην Ουκρανία με χιλιάδες νεκρούς και κατεστραμμένες πόλεις, γιατί κάποιοι ‘’ηγέτες’’ θέλουν να υπενθυμίσουν ότι μπορεί να γκρεμίστηκε η αυτοκρατορία τους , όμως δεν παύει να είναι ισχυροί και να δικαιούνται να ελέγχουν (μήπως να εκμεταλλεύονται;) κάποια τμήματα του παγκόσμιου πληθυσμού∙ αν η Δύση, λέγουν, δεν συμφωνεί ας το σκεφθεί δύο φορές, γιατί έχουμε και πυρηνικά όπλα ικανά να τους καταστρέψουν, μόνο που έχουν και οι άλλοι και η καταστροφή θα αφορά τον πλανήτη ολόκληρο∙ παρά δίπλα άλλοι που απειλούν την χώρα μας για να τους υπακούμε, να τους παραχωρήσουμε τμήματα της επικράτειας μας, γιατί αλλιώς θα μας καταστρέψουν, θα μας πνίξουν στην θάλασσα∙ στην χώρα μας οι γυναικοκτονίες, οι μαστροπείες και παιδεραστίες, οι συμμορίες και τα συμβόλαια θανάτου αλλά και οι ανερμάτιστοι μπαχαλάκηδες ανθίζουν και λουλουδίζουν∙ ας μην μιλήσουμε για θέματα παιδείας: πολύ περισσότεροι πάνε σχολείο σήμερα όμως πολύ λιγότεροι μορφώνονται∙ δεν θέλουμε ψυχικά τραύματα στα παιδιά μας, φτάσαμε να βαφτίζουμε την αριστεία ρετσινιά.
Βέβαια και ο ποιητής Αλέξανδρος Ραγκαβής στον θούριο του μιλάει για την μαύρη νύχτα στα βουνά με τους χιονισμένους βράχους του 1821, μόνο που τότε γίνονταν η ανάσταση του έθνους∙ σήμερα τι ακριβώς γίνεται;
Αυτά συλλογιζόμενος κάποιος αρχίζει να σκέφτεται: μα δεν θα υπάρξει φως, να δούμε ότι κάτι μπορεί να αλλάξει; Οι άνθρωποι να γίνουν πράγματι όπως τους φαντάσθηκε ο Μένανδρος ‘’ ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος όταν άνθρωπος η’’; και ας μην μιλήσουμε για την Ευρώπη ή τον κόσμο ολόκληρο, ας δούμε την χώρα μας και ακόμη περισσότερο την πόλη και την περιοχή μας.
Όμως αν προσέξει κανείς καλά θα δει πως κάτι αχνοφέγγει∙ θα δει διάσπαρτα φώτα άλλα λιγότερο και άλλα περισσότερο φωτεινά, θα δει εστίες που προσπαθούν να δώσουν καλλιέργεια, παιδεία και όχι απλή μόρφωση στον πολίτη∙ το σημαντικότερο δε είναι ότι τα πιο πολλά μπορούν να φέγγουν, όσο φέγγουν, όχι από κτίρια δημόσια ή δημοτικά, ότι δεν ανάβουν με οδηγίες και παροτρύνσεις κάποιας αρχής, αλλά είναι δημιουργήματα πρωτοβουλίας και ευαισθησίας ατόμων. Οι δημοτικές και περιφερειακές αρχές έχουν κατά την γνώμη μου καθήκον να περιθάλπουν και να στηρίζουν αυτές τις πρωτοβουλίες και να λαμβάνουν μηνύματα από αυτές.
Τελευταία είχα την ευκαιρία σαν μέλος του Συλλόγου ‘’Σερραίων Πολιτεία’’ να δω και να θαυμάσω το εκπληκτικό μουσείο – πινακοθήκη ‘’Κωνσταντίνος Ξενάκης’’, ένα ακόμη φως και αρκετά έντονο που άναψε στο πρώην στρατόπεδο ‘’Παπαλουκά’’ και νυν πάρκο ‘’Κωνσταντίνος Καραμανλής’’, με πρωτοβουλία του συλλόγου και την αμέριστο συμπαράσταση και ενίσχυση, λιγότερη ή περισσότερη ανάλογα με την φάση δημιουργίας του, τεσσάρων Δημάρχων, που επίσης φρόντισαν και για την παραχώρηση του στρατοπέδου στον Δήμο καί για την ένταξη του έργου στο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα Interreg.
Βέβαια, για να δημιουργηθεί το μουσείο υπήρξε σημαιοφόρος, όπως πάντα υπάρχει για κάθε δημιουργία κοινωνικής προσφοράς. Είναι ο ίδιος που έπεισε τον γνωστό εικαστικό Κ. Ξενάκη, αν και μη Σερραίος, να δωρίσει την συλλογή του στον Δήμο Σερρών. Πιστεύω ότι αξίζουν συγχαρητήρια στον καθηγητή Αριστοτέλη Νανιόπουλο που ηγήθηκε της προσπάθειας, όπως και τα μέλη του συλλόγου που συστρατεύθηκαν. Ήδη ξεκίνησε μια νέα προσπάθεια για την δημιουργία διαχρονικού μουσείου, που θα στεγάσει τα ευρήματα στον νομό μας από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι σήμερα. Βέβαια, θα χρειασθούν πολλά τέτοια φώτα να ανάψουν από πολλούς για να φωτισθεί ο τόπος. Ίσως έτσι αν την γλυτώσουμε τώρα θα πάψουμε στο μέλλον να αντιμετωπίζουμε γύρω μας τέτοιες τραγικές μαυρίλες, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι αυτό που θα μπορούσαμε να κάνουμε εμείς μπορούν και οι άλλοι λαοί.
Πώς το είπε ο Τζων Κέννεντυ: Μην ρωτάς τι μπορεί να κάνει η Χώρα σου για σένα αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για την Χώρα σου.
