Εφέτος είναι η 569ην Επέτειον της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως και της ηρωϊκής πτώσεως του Βυζαντίου, ως και της θυσίας του θρυλικού Αυτοκράτορος και Εθνομάρτυρος Κωνσταντίνου Παλαιολόγου του ΙΑ~ - του νεωτέρου Κόδρου και Λεωνίδα – και των συν αυτώ ηρωϊκώς αγωνισαμένων και ευκλεώς πεσόντων για την άμυνα της Βασιλίδος των Πόλεων.
Οι Τούρκοι άρχισαν να πολιορκούν την Κωνσταντινούπολη από του έτους 1397. Η τελευταία από αυτούς πολιορκία της Βασιλίδος των Πόλεων άρχισε την 7η Απριλίου 1453.
Με την προφανή ανισότητα δυνάμεων και με την εξαφάνιση κάθε ελπίδος περί έξωθεν βοηθείας, ήταν φανερό και επόμενο οποία τύχη ανέμενε την Βασιλίδα. Παρά ταύτα, όμως, οι Έλληνες αγωνίσθηκαν με απαράμιλλο ηρωϊσμό και πρωτοφανή τόλμη, έχοντας επικεφαλής τους τον γενναίο Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο.
Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος εγνώριζε ότι αναλάμβανε υπεράνθρωπο έργο και συναισθανόταν ποιο θα ήταν το μοιραίο τέλος, αλλ’ ούτε επί στιγμήν κατελήφθη από δισταγμούς. Τουναντίον δε αφού απηύθυνε προτρεπτικούς λόγους προς τους Έλληνας, μετέλαβε των Αχράντων Μυστηρίων στην Αγία Σοφία και με το όνομα της Πατρίδος του στα χείλη, ερρίφθη εις τον Αγώνα.
Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ο ΙΑ~, ο επονομαζόμενος Δραγάσης, έπεσε ηρωϊκώς μαχόμενος παρά την Πύλην του Αγίου Ρωμανού, ενώ του είχε προταθεί να σωθή, υπό του Μωάμεθ του Πορθητού, ο οποίος του έστειλε το μήνυμα: ``Εκχωρείς εκ της Πόλεως μετά των αρχόντων και υπαρχόντων αυτής’’; Η απάντηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, υπήρξε άμεση και Ελληνοπρεπής:
‘’Το την Πόλιν σοι δούναι ούτε εμόν εστίν ούδ’ άλλου
τινός των οικούντων εν τη πόλει ταύτη^ κοινή γαρ
γνώμη αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών’’.
Η αξιοπρεπής και περήφανη απάντηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου προς τον Μωάμεθ, ενθυμίζει το ``μολών λαβέ’’ του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες και όλες τις θυσίες των αρχαίων και νεωτέρων Ελλήνων προς διαφύλαξη του υπερτάτου αγαθού της Ελευθερίας.
Τον όρθρο της 29ης Μαΐου 1453 άρχισε η γενική κατά ξηράν και κατά θάλασσαν έφοδος του τουρκικού στρατού, η οποία βρήκε τους πολιορκουμένους έτοιμους στις επάλξεις και τα οχυρώματα.
Όταν, τελικώς, οι Τούρκοι κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη δια της Κερκόπορτας, η μεγάλη συμφορά είχε πλέον συντελεσθεί και ο τελευταίος Βυζαντινός Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ο ΙΑ~, δίδων το παράδειγμα της εθελοθυσίας και μαχόμενος ως απλούς στρατιώτης παρά την Πύλην του Ρωμανού, έπεσε ως
ήρωας με το σπαθί θρυμματισμένο στα χέρια του.
Τούτο συνέβη ημέρα Τρίτη της εβδομάδος, πράγμα που επιβεβαίωσε την ήδη προ της Αλώσεως επικρατούσα λαϊκή πρόληψη, ότι η Τρίτη ημέρα της εβδομάδος, είναι αποφράς.
Ευθύς μετά την είσοδο των τουρκικών στρατευμάτων στην Πόλη, άρχισε η καταστροφή και η λεηλασία αυτής. Καταστράφηκαν τελείως το Μέγα Παλάτιον σε όλη την έκτασή του, πλην του πλησίον ευρισκομένου Ναού της Αγίας Σοφίας.
Ειδικώτερα, οι νικητές ευθύς μετά τις πρώτες ημέρες που επακολούθησαν την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, επεδόθησαν σε σφαγές, λεηλασίες και εξανδραποδισμούς.
Την πρωΐα της Τρίτης 29 Μαΐου 1453 ``Εάλω η Πόλις’’ και το Βυζάντιο είχε παύσει πλέον να υπάρχει. Ο,τι απέμεινε εντός ολίγου περιήλθε ολοκληρωτικώς εις τους Τούρκους.
Η Βασιλίδα των Πόλεων υπέκυψε. Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατέρρευσε και επί των ερειπίων αυτής ο νικητής άσκησε επί πέντε και πλέον αιώνας την αιμοχαρή δεσποτείαν του.
Ευθύς μετά την Άλωση της Βασιλίδος, η μορφή του Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, έγινε θρύλος και εισέδυσε στις ποικίλες δημώδεις παραδόσεις του Ελληνικού Λαού.
Η 29η Μαΐου 1453, μετεβλήθη σε ημέρα θρύλου.
Τέλος, η Κωνσταντινούπολη, η Βασιλεύουσα Πόλις και ο θρυλικός τελευταίος Αυτοκράτωρ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ΙΑ~, θα επιζήσουν μέσα στις καρδιές μας, με τις μνήμες, με τις παραδόσεις και με τους θρύλους του ``Μαρμαρωμένου Βασιλιά’’ που κάποτε θα ξυπνήσει ``στης Χώρας της Εφτάλοφης απάνου τα Μουράγια’’, κατά τον εθνικό μας ποιητή Κωστή Παλαμά, και του ``Παπά της Αγια - Σοφιάς’’ που εξαφανίσθηκε την ημέρα της Αλώσεως, για να συνεχίσει την τέλεση της διακοπείσης Θείας Λειτουργίας στο Μεγάλο Μοναστήρι…’’.
