Η όλη κατάσταση στην Ουκρανία, με τα κροκοδείλια δάκρυα των δυτικών, θα ήταν απλά χαοτική εάν, ένα βήμα μακριά από τον πυρηνικό όλεθρο, δεν είναι απελπιστικά τραγική.
Η Ευρώπη, για την ακρίβεια του λόγου, η Ευρωπαϊκή Ένωση, σαν τον άφρονα Επιμηθέα, ενώ μπορούσε να αποτρέψει τον πόλεμο, τώρα προσπαθεί να τον σταματήσει επιβάλλοντας κυρώσεις στη Ρωσία. Το απολύτως παράλογο στην υπόθεση αυτή είναι το γεγονός πως, η Ευρωπαϊκή Ένωση καταδικάζει έναν πόλεμο, το κόστος του οποίου χρηματοδοτεί κατά τα δυο τρίτα, με την αγορά ρωσικού αερίου και πετρελαίου, για τις ανάγκες της οικονομίας της.
Κάθε σκέψη για μια βίαιη διακοπή τροφοδότησης της ευρωπαϊκής οικονομίας από τους φυσικούς ενεργειακούς πόρους της Ρωσίας ενέχει, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σοβαρότατους κινδύνους για την ευρωπαϊκή οικονομία. Ο κίνδυνος ενός χρηματιστηριακού κραχ είναι υπαρκτός, ενώ, είναι βέβαιο πως η ύφεση θα αγγίξει το 3%.
Όμως, ουδέν κακόν αμιγές καλού.
Η παγκοσμιοποίηση ως ιδεολογικό-πολιτικό-οικονομικό σύστημα διακυβέρνησης καταρρέει ενώ η αποπαγκοσμιοποίηση θα διαμορφώσει γεωπολιτικά μπλοκ με κοινό παρανομαστή τις πολιτιστικές αξίες και τη θρησκεία.
Ο κόσμος, μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία, δεν θα είναι ο ίδιος.
Οι «δολοφόνοι των λαών», κατά τα συνθήματα των διαδηλωτών μπροστά στην Αμερικανική Πρεσβεία την ημέρα του Πολυτεχνείου, ζητούν από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο να γίνουν έρευνες για εγκλήματα πολέμου από τους Ρώσους στην Ουκρανία, όταν οι ΗΠΑ δεν είναι μέλος αυτού του Δικαστηρίου για να μην μπορούν να παραπεμφθούν για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν στο Βιετνάμ, την Καμπότζη και το Ιράκ.
Για όσους έχουν μια κάποια αίσθηση της Ιστορίας είναι γνωστό ότι τα αμερικανικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο λειτουργούν είτε χωρίς σεβασμό στις αξίες της φιλελεύθερης δημοκρατίας, είτε με το πρόσχημα της εφαρμογής αυτών των αξιών, ως μέγιστο παραλογισμό, σε χώρες ισλαμικές.
Η προσπάθεια πολιτικής υπονόμευσης της Ρωσίας, από τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους ξεκίνησε από τη Γεωργία.
Οι Αμερικανοί με ενεργούμενό τους τον πρόεδρο της Γεωργίας Μ. Σαακασβίλι επιδίωξαν να αυξήσουν τα οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα τους στην Κεντρική Ασία, υποστηρίζοντας την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ και εξοπλίζοντας τον Γεωργιανό στρατό.
Έτσι υποκίνησαν τον πόλεμο των Γεωργιανών εναντίον των αυτόνομων περιοχών της Ν. Οσετίας και Αμπχαζίας, λίγο πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2008 στο Πεκίνο υπολογίζοντας ότι θα δημιουργήσουν τετελεσμένα κατά τη διάρκεια της Ολυμπιακής Εκεχειρίας.
Αυτό βέβαια δεν συνέβη, αφού ο Ρώσος πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ υπερασπίστηκε τους πληθυσμούς των Οσέτιων και Αμπχαζιανών από τη γενοκτονία των Γεωργιανών, ενώ ο Γεωργιανός πρόεδρος Μιχαήλ Σαακασβίλι όπως και ο Ουκρανός Ζελένσκι ζητούσε από τη Δύση που τον εγκατέλειψε «περισσότερα από ηθική και ανθρωπιστική βοήθεια προκειμένου να αντιμετωπίσει τη Ρωσία στη διαμάχη της σχετικά με την αυτόνομη περιοχή της Νότιας Οσετίας»!
Η δεύτερη προσπάθεια των Αμερικανών έγινε στην Ουκρανία. Ως πρώτο βήμα και, με ενεργούμενό τους το Φαναριώτη π.Βαρθολομαίο, δημιούργησαν μια νέα εκκλησία στοχεύοντας στη διακοπή της πνευματικής επικοινωνίας των Ρώσων με τους Ουκρανούς.
Στη συνέχεια, με όργανο τους τον Ζελένσκι, έναν κωμικό που προτίμησε τον πόλεμο από την εφαρμογή των συμφωνιών του Μίνσκ, προκάλεσαν την αποφασιστικότητα των Ρώσων. Τα εγκλήματα εναντίον των ρωσόφωνων στην περιοχή του «λαϊκών δημοκρατιών του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ», από τα δυτικά Μ.Μ.Ε καλυπτόταν από σιωπή.
Ο π.Βαρθολομαίος και οι μαυροφορημένοι Σπαρτοί του σιωπούσαν όταν το φασιστικό τάγμα του Αζόφ έδιωχνε με αιματηρή βία τους Ορθοδόξους Χριστιανούς στην Ουκρανία από τις εκκλησίες τους, για να εγκατασταθούν τα μέλη της δαιμονικής «εκκλησιάς του Βαρθολομαίου». Τώρα, όμως, οι Φαναριώτες μαζί με αγορασμένους κονδυλοφόρους άθεων δημοσιογράφων ανακάλυψαν τις «χριστιανικές αξίες», όπως ο πάπας Φραγκίσκος κοιταζόμενος στον καθρέπτη, ανακάλυψε πως υπάρχει ο διάβολος!
Η Ιστορία, λοιπόν, λέει, ότι η Ρωσία έχει αποδείξει την αποφασιστικότητα της, οπότε, οι πολιτικά σπιθαμιαίοι ευρωπαίοι ηγέτες, ένα βήμα μακριά από τον πυρηνικό όλεθρο, αν ακολουθήσουν το δόγμα Μπάιντεν «να τιμωρήσει τη ρωσική επιθετικότητα και να μειώσει τον κίνδυνο μελλοντικών συγκρούσεων», πιθανότατα θα χάσουν για πάντα τα πάντα, αφού ο Πούτιν και «οι Ρώσοι έχουν την ικανότητα να διασφαλίσουν πως όλοι οι άλλοι θα χάσουν, αν χάσουν και αυτοί».
