Το 1938 η μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία για να αποφύγουν τον πόλεμο με την Χιτλερική Γερμανία αποφάσισαν να παραχωρήσει η τότε Τσεχοσλοβακία (που δεν ρωτήθηκε)  το δυτικό της κομμάτι που ζητούσε ο Χίτλερ δηλ. την Σουδήτια με το πρόσχημα ότι είχε γερμανόφωνο πληθυσμό. Είχε προηγηθεί βέβαια η κατάληψη της Αυστρίας ως  ομοεθνές κράτος. Επειδή όμως ο Χίτλερ εξακολουθούσε να χρειάζεται ‘’ζωτικό χώρο’’ σύντομα κατέλαβε και την υπόλοιπη Τσεχοσλοβακία και αργότερα και την Πολωνία, την τελευταία με την σύμπλευση της  Σταλινικής Ρωσίας. Άργησαν να καταλάβουν ότι με την ενδοτική τους  στάση ουσιαστικά προετοίμασαν τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο που ακολούθησε.
   Το 2022 ο Κίσινγκερ προτείνει συμφωνία με τους Ρώσους παραχωρώντας τους ένα κομμάτι της Ανατολικής Ουκρανίας χωρίς πάλι να ερωτηθούν οι Ουκρανοί, που διαφωνούν. Η Μόσχα απειλεί ότι εάν παραχωρηθούν μακράς εμβέλειας πύραυλοι στους Ουκρανούς θα βομβαρδίσουν όλη την Ουκρανία και το ΝΑΤΟ  την καθησυχάζει.
Το ΝΑΤΟ επιβάλλει κυρώσεις για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, αλλά το μόνο που αντιλαμβανόμαστε είναι  η κάθετη αύξηση της τιμής της βενζίνης στην Ευρώπη όπως και του ηλεκτρικού, των τροφίμων και του πληθωρισμού.  Α! βέβαια και την προοδευτική ισοπέδωση της Ουκρανίας σαν μια ρεαλιστική τηλεοπτική σειρά περιπέτειας. Το τι συμβαίνει στην Ρωσία δεν το ξέρουμε όπως και ποιες είναι οι αντιδράσεις των πολιτών σε χώρες με επίφαση Δημοκρατίας.
Πάντα βέβαια οι επιτεθέντες αφήνουν να επικρέμαται η απειλή των πυρηνικών όπλων. Μόνο που δεν έχουν μόνο αυτοί και φυσικά το γνωρίζουν. Και σίγουρα δεν φαίνονται αποφασισμένοι να αυτοκτονήσουν. Έχουν αποθησαυρίσει πολύ πλούτο για να τον πετάξουν.
Υπάρχει περίπτωση ήμι-δικτατορικές  κυβερνήσεις να ανατραπούν εκ των έσω μετά τις κυρώσεις που επιβάλλει το ΝΑΤΟ;  Πολύ χλωμό μου φαίνεται. Είναι πολλοί που επωφελούνται από αυτές τις κυβερνήσεις. Ευκολότερη νομίζω είναι η ανατροπή μιας αυθεντικής δικτατορίας λόγω της αλαζονείας που συνήθως την διακατέχει, ακόμη δε ευκολότερη η ανατροπή μιας Δημοκρατικής κυβέρνησης, όταν  η αγανάκτηση λαών για την φτωχοποίηση τους,  τους οδηγεί σε έκρηξη.
Ποιος θα διανοούνταν πόλεμο στην καρδιά της Ευρώπης  πριν από μερικά χρόνια;  Και όμως έγινε!  Από δίπλα βέβαια πάντα αυτοί που περιμένουν να επωφεληθούν σε έναν πόλεμο μόλις  δουν ρωγμή μεταξύ των εμπόλεμων για να εισχωρήσουν και να πλιατσικολογήσουν, φορώντας βέβαια πάντοτε την προβιά του αρνιού, του ειρηνοποιού. Το έκαναν οι γείτονες μας στον 2ο  Παγκόσμιο Πόλεμο, το έκαναν στην Κύπρο όταν η Ελλάδα αποσύρθηκε, το κάνουν σήμερα με το θέατρο της διαμεσολάβησης  για ειρήνευση στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας, ενώ παράλληλα έχουν εισβάλει στην Συρία επεκτείνοντας τα κατεχόμενα εδάφη. Καταπιέζουν έναν λαό 20.000.000 ατόμων που επιθυμεί να αυτονομηθεί χαρακτηρίζοντας τους τρομοκράτες και κατηγορούν δύο από τις δημοκρατικότερες χώρες της Ευρώπης ότι υποθάλπουν την τρομοκρατία! Αυθόρμητα σου έρχεται η σύγκριση  με τις πραγματικά δημοκρατικές χώρες:  Η  Μ. Βρετανία έκανε δημοψήφισμα για να αποχωρήσει από την Ε.Ε.,  οι Καταλανοί και οι Σκωτσέζοι με δημοψήφισμα  ψάχνουν εάν  θα  αυτονομηθούν από την  Ισπανία και την Μ. Βρετανία αντίστοιχα. Δεν τους λέγει κανείς ούτε προδότες ούτε αρνησιπάτριδες.
Είναι γνωστό βέβαια ότι τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Έτσι οι γείτονες μας όχι μόνο δεν συζητούν κάτι ανάλογο για τους Κούρδους αλλά ενσωμάτωσαν ένα κομμάτι του Ιράκ και της  Συρίας, συζητούν για την ενσωμάτωση της Β. Κύπρου και άρχισαν να ορέγονται τα νησιά του Αιγαίου, αναφέροντας το τι κατέκτησε ο Μωάμεθ ο πορθητής πριν από 550 χρόνια, λες και τότε άρχισε η ιστορία του κόσμου. Διερωτάται κανείς με ποια λογική συμμετέχουν στο ΝΑΤΟ ως σύμμαχοι, πώς τους εμπιστεύονται  τα άλλα έθνη, όταν είναι εμφανές πως το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να αλλάξουν  τα σύνορα τους ονειρευόμενοι  ``γαλάζιες πατρίδες’’ και  ‘’σύνορα καρδιάς’’,  γιατί χρειάζονται  ‘’ζωτικό χώρο’’ για να μεγαλουργήσουν,  όπως και κάποιοι άλλοι πριν από 80 χρόνια, και μονίμως είναι και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ  και στο τέλος με όποιον δίνει τα περισσότερα.
Μας λένε ότι νοιώθουν περικυκλωμένοι από την  Ελλάδα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και πρέπει να τραβηχτούμε προς τα πίσω, να απομακρυνθούμε από τα σύνορα τους  για να νοιώθουν ότι δεν είναι πολιορκημένοι, δεν απειλούνται . Μα σε αυτή την περίπτωση γιατί δεν απομακρύνονται οι ίδιοι από τα σύνορα μας  και ζητούν να απομακρυνθούμε εμείς από τα δικά τους;  Αλλά και πάλι αν μετακινηθούμε προς τα πίσω  κοινά σύνορα δεν θα έχουμε; Το ίδιο θα ζητήσουν και από τις άλλες χώρες που συνορεύουν όπως την Βουλγαρία, το Ιράν, την Γεωργία; Αλλά  μήπως δεν το έχουν κάνει ήδη στην Συρία και το Ιράκ;  Φαίνεται πως η λύση  γι’ αυτούς είναι μια νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία! Μόνο που ο Μωάμεθ ο πολιορκητής έχει πεθάνει εδώ και 500 χρόνια και όσοι σύγχρονοι το προσπάθησαν σε Ευρώπη και Ασία να δημιουργήσουν αυτοκρατορίες μάλλον χαρακτηρίστηκαν από την ιστορία ως σφαγείς της ανθρωπότητας και τα δικτατορικά τους καθεστώτα και οι αυτοκρατορίες τους κατέρρευσαν.
Έχω την εντύπωση ότι μετά την τελευταία εκδοχή του χάρτη της Τουρκίας όπως πρέπει και πρόκειται να γίνει, που περιλαμβάνει πλέον όλο το Αιγαίο και τα νησιά, την μισή ηπειρωτική Ελλάδα, την Κύπρο και μεγάλο μέρος των Βαλκανίων, μετά τις θεωρίες του Πούτιν ότι στην Ουκρανία καταπολεμά τον φασισμό,  μετακινούμαστε πλέον από τον καιροσκοπισμό στην σφαίρα της παράνοιας.  Το πρόβλημα είναι αν θα έχουμε τις υποχωρητικότητες των Chamberlain και Clemenceau του 1938 ή την στιβαρή στάση του Churchill,  ώστε να αποφύγουμε ένα νέο παγκόσμιο ολοκαύτωμα,  όταν το ΝΑΤΟ και η Ευρώπη θα βρεθούν σε απόγνωση.