Το συγκλονιστικό σε μέγεθος και παλμό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης αποκάλυψε «πολλαπλές πραγματικότητες» κι έδωσε πολλά ερεθίσματα για συλλογισμούς, κυρίως όμως προκάλεσε συναισθήματα ψυχικής ευφορίας. Νέοι και ηλικιωμένοι, γονείς με τα παιδιά τους, μέλη συλλόγων και σωματείων κυμάτισαν ψηλά τις σημαίες, διαψεύδοντας τις προσδοκίες και των πιο αισιόδοξων διοργανωτών, πλημμυρίζοντας τις καρδιές τους με εθνική υπερηφάνεια μετατρέποντας την ατομική επιθυμία σε συλλογική ανάγκη.
Η παλλαϊκή αυτή συγκέντρωση επιβεβαίωσε, δυστυχώς, κατά τρόπο αδιάψευστο τη διάσταση μεταξύ της θέλησης του λαού και της βούλησης της πολιτικής και εκκλησιαστικής ηγεσίας σε επίπεδο Πρωθυπουργού (κι όχι μόνο) και Αρχιεπισκόπου. Οι Ελληνίδες κι οι Έλληνες αισθάνθηκαν το χρέος να διατρανώσουν την αντίθεσή τους σε όσα πληροφορούνται σχετικά με το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων και όσα υποθάλπονται πίσω από το όνομα. Αρκετοί πολιτικοί «την ανάγκη ποιούμενοι φιλοτιμίαν» σύρθηκαν στο χώρο του συλλαλητηρίου και απόκτησαν τεκμήρια που θα αξιοποιήσουν στα δελτία τύπου και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η δημόσια σύγκρουση Ιεραρχών της Μακεδονίας, διά της παρουσίας τους στην εξέδρα, με το Αρχιεπίσκοπο, διά της παραίνεσής του για αποχή, δεν είναι δείγμα ευλογημένης σωφροσύνης. Η αποδοκιμασία από μέλη της Κυβέρνησης της αυθόρμητης έκφρασης των συναισθημάτων του λαού της Μακεδονίας και η ταύτιση όσων Ελλήνων και Ελληνίδων συμμετείχαμε στο συλλαλητήριο με πολιτικούς σχηματισμούς, που τοποθετούνται στα άκρα του πολιτικού φάσματος δεν είναι, επίσης, δείγμα πολιτικής ωριμότητας. Και τα δύο περιστατικά σίγουρα δημιουργούν ανησυχία για τη συνοχή του ελληνικού λαού και της ηγεσίας του, η οποία ούτως ή άλλως δοκιμάζει τα όριά της. Απομένει στην Κυβέρνηση να αξιοποιήσει τα ιστορικά τεκμήρια αλλά και την μαρτυρία των διαδηλωτών περί του «ιστορικώς αληθεύειν» και να συγκρουστεί με τις ψευδαισθήσεις της για συμφωνία ονόματος, που θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία». Αν, όμως, αντιμετωπίσει τη χθεσινή ημέρα όχι ως δώρο λαού αλλά ως αυθάδεια τότε ο διχασμός θα είναι αναπόφευκτος.
Απέναντι στο αρνητικό συγκείμενο της χθεσινής ιστορικής ημέρας έχω να καταθέσω τη δική μου θετική παρατήρηση ως επιβεβαίωση των προσπαθειών των μελών της οργανωτικής επιτροπής. Πόντιοι και Θρακιώτες, Μικρασιάτες και Πρόσφυγες, Βλάχοι και Σαρακατσάνοι, Κρητικοί και υπόλοιποι Νησιώτες, κάτοικοι της Μακεδονίας απ’ τη δύση ως την Ανατολή γέμισαν τα λεωφορεία και τα καράβια για να δώσουν προσανατολισμό και ισχύ στην ελληνική Κυβέρνηση και ταυτόχρονα μήνυμα αποτροπής στους σφετεριστές της Ιστορίας δηλώνοντάς τους ότι δεν θα ξεχάσουμε το ζήτημα της Μακεδονίας ούτε μετά από 10 ούτε μετά από 100 ούτε μετά από 1000 χρόνια.
Σε όσους εργάστηκαν για την προετοιμασία και την πραγματοποίηση αυτού του ιστορικού γεγονότος καταθέτω τις ευχαριστίες μου και το σεβασμό μου στην προσπάθεια να καταστεί ο κάθε Πολιτιστικός Σύλλογος εκτός από κιβωτός της παράδοσης και κήρυκας της εθνικής αξιοπρέπειας.
