«Πνευματικό συμπόσιο για τον μακάριο Γέροντα Ευσέβιο Βίττη» ήταν ο τίτλος της αξιόλογης εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Κυριακής 19 Ιανουαρίου 2020, στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Σερρών.
Διοργανώθηκε από τα πνευματικά παιδιά του μακαριστού Γέροντα σε συνεργασία με το Μαξίμειο Πνευματικό και Πολιτιστικό Κέντρο της Μητροπόλεως Σερρών, με αφορμή τα 10 χρόνια από την οσιακή κοίμησή του, καθώς και την πρόσφατη κυκλοφορία του βιβλίου «Ψυχή που γεννήθηκε για να αγιάσει» του καθηγητού Χ. Μπούσια.
Ομιλητές ήταν ο καθηγητής και Μέγας Υμνογράφος της Εκκλησίας των Αλεξανδρέων κ. Χαράλαμπος Μπούσιας, ο αρχιμανδρίτης π. Δαμιανός Σαράντης, εφημέριος του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ακροποτάμου της Ι.Μ. Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου και ο Σερραίος χειρουργός οφθαλμίατρος κ. Ηλίας Παντελίδης.
Την εκδήλωση προλόγισε ο διευθυντής του Μαξιμείου Ιδρύματος π. Ιορδάνης Θεμελίδης ενώ έψαλε η Βυζαντινή χορωδία του Μαξιμείου «Άγιος Νικήτας ο Νέος» υπό την διεύθυνση του χοράρχη της κ. Γεωργίου Ζαρκαντζά.
Ακολούθησε προβολή βίντεο του επιστήθιου φίλου του Γέροντα Ευσεβίου και νυν Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ. Αναστασίου, ο οποίος μη μπορώντας να παρευρεθεί, χαιρέτησε με αυτόν τον τρόπο την εκδήλωση.
Χαιρετισμό επίσης απέστειλε και ο Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου κ. Μακάριος επισημαίνοντας μεταξύ άλλων, ότι ο μακαριστός Γέροντας ήταν ένα διαμάντι που έλαμψε στην Μητρόπολη Σιδηροκάστρου και φώτισε όλη την οικουμένη με την ζωή του, την απλότητα, την ταπείνωση, την ασκητικότητα, τους λόγους και τα κείμενά του. Συνέστησε δε, να υπάρχει ομόνοια και αγάπη ανάμεσα σε συγγενείς του μακαριστού Γέροντα και τα πνευματικά του παιδιά.
Χαιρετισμό απηύθυνε επίσης ο αγιορείτης μοναχός π. Δημήτριος εκπρόσωπος της Ι.Μονής Γρηγορίου του Αγίου Όρους, με την οποία ο Γέροντας είχε πνευματικούς δεσμούς.
Τον λόγο κατόπιν, πήρε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κ.κ. Θεολόγος, ο οποίος χαιρετίζοντας την εκδήλωση ευχαρίστησε θερμά τα πνευματικά του παιδιά ως διοργανωτές της «σεμνής, αλλά ουσιαστικής» όπως την χαρακτήρισε εκδήλωσης, «που έχει σκοπό να παρουσιάσει την φωτεινή προσωπικότητα του πατρός Ευσεβίου Βίττη» καθώς και τον κ. Μπούσια για το βιβλίο του.
Τόνισε δε, μεταξύ άλλων, ότι «ο Γέροντας Ευσέβιος ήταν ο εκκλησιαστικός πατέρας της συνθέσεως και της ενώσεως και ότι από τον ουρανό όπου ευρίσκεται εις την δόξαν και χαράν του Παραδείσου δέεται για τα πνευματικά του παιδιά και κυρίως για την ενότητα, την ομόνοια και την αγάπη όλων εκείνων που εδιδάχθηκαν το μυστήριο της πίστεως.
»Ας εμπνευστούμε από την αγάπη του πατρός Ευσεβίου για την εκκλησία και τον μοναχισμό, ο οποίος ελευθέρως και αυτοπροαιρέτως επέλεξε να ενταχθεί ως μοναχός εις την παλαίφατον ιερά μονή του Οσίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους, εις μίαν εκλεκτή Αδελφότητα, η οποία τότε διατελούσε υπό την πνευματική καθοδήγηση του αειμνήστου και μεγάλου Γεωργίου Καψάνη που ήτο ηγούμενος και με τον οποίο ο π. Ευσέβιος συνδέετο με πραγματική αγνή και πνευματική φιλία».
«Θέλω να συγχαρώ», πρόσθεσε «τα πνευματικά του παιδιά διότι επέλεξαν με αυτόν τον τρόπο τον σεμνό, να προβάλουν το έργο και την προσωπικότητα του αειμνήστου Γέροντός των και Γέροντος όλων μας».
Ακολούθησε ομιλία από τον καθηγητή και υμνογράφο κ. Χαράλαμπο Μπούσια, που ανέπτυξε το θέμα «Ψυχή που γεννήθηκε για να αγιάσει», που είναι και ο τίτλος του βιβλίου του.
Όπως είπε μεταξύ άλλων η φράση «ψυχή που γεννήθηκε για να αγιάσει» είναι καταγεγραμμένη από τον κυρό Μητροπολίτη Χαλκίδος Νικόλαο Σελέντη στο ημερολόγιό του, όταν ήταν ακόμη συμφοιτητές με τον Γέροντα Ευσέβιο. Από τότε είχε δεί στο πρόσωπο του γέροντα «τον ισάγγελο άνθρωπο, τον νηστευτή, τον ειρηνοποιό, τον οικουμενικό αναζητητή του απολύτου, όπως τον αποκαλεί ο επιστήθιος φίλος του Επίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος».
«Αν βάζαμε σε μία ζυγαριά όλες τις αρετές» συνέχισε «και από την άλλη το πρόσωπο του π. Ευσεβίου η ζυγαριά θα έγερνε προς το μέρος του π. Ευσεβίου, γιατί ήταν η θεία χάρη προσωποποιημένη. Ολυμπιονίκης του πνεύματος, είχε στόχο να μην λυπήσει ποτέ τον Κύριο, να ολοκληρώσει την αρετή, και να μάθει πολλές γλώσσες για να μεταδίδει παντού τον λόγο του Ευαγγελίου».
»Ο χαρακτηρισμός του Γέροντα ως οικουμενικού, υποδηλώνει αυτήν την μεγάλη καρδιά, που χωρίς διάκριση έδειχνε σε όλους, που χωρούσε μέσα της όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από καταγωγή, φυλή και θρήσκευμα».
Επίσης, κατά την διάρκεια της ομιλίας του ανέφερε το συναξάρι των δύο αυταδέλφων Αγίων Μαξίμου και Δομετίου, τους οποίους ο Γέροντας αγαπούσε και ευλαβείτο ιδιαίτερα.
Ο Δεύτερος ομιλητής ο αρχιμ. π. Δαμιανός Σαράντης μοιράστηκε με το ακροατήριο τις αναμνήσεις του και τα πολλά βιώματά του από την πολυετή συμπόρευσή του με τον Γέροντα Ευσέβιο.
«Ένας από τους μεγάλους οσίους αγωνιστές ήταν ο γέροντας π. Ευσέβιος, μεγάλο προνόμιο και καύχημα της Σερραϊκής γης», τόνισε στην ομιλία του.
Μόνο βιώματα του ουρανού είχε η προσευχόμενη καρδιά του, δεν βιαζόταν, δεν προσπερνούσε τίποτα, ο τόνος της φωνής του σε μεταρσίωνε, θείος φόβος τον κατείχε, το μυστήριο των μυστηρίων τον συγκλόνιζε, ήταν μία έμψυχη προσευχή, που σε βοηθούσε να αισθάνεσαι το θεϊκό έλεος για σένα και ολόκληρο τον κόσμο.
Ζούσε την πνευματικότητα στην απλότητα. Αφιλοχρήματος, ανακάλυπτε τον πλούτο του Παραδείσου, η φτώχεια του ήταν η δύναμή του, με την ακτημοσύνη ανέβηκε το κατώφλι του Παραδείσου.
Αυτός ήταν ο Γέροντας, είπε τέλος, «ο οποίος έλεγε και συνεχίζει να μας λέει ότι η αγάπη να είναι η ζωή της καρδιάς μας».
Ο Τρίτος ομιλητής, ο συντοπίτης μας κ. Παντελίδης, ανέπτυξε το θέμα «Μακάριος γέροντας Ευσέβιος των εφετών η ακρότης»
Επεσήμανε μεταξύ άλλων, ότι «στο πρόσωπο του γέροντα τιμούμε όλους τους πνευματικούς πατέρες.
Ο Γέροντας Ευσέβιος αποτελεί έναν ανεξάντλητο και ανεξερεύνητο πνευματικό θησαυρό. Χαρακτηριστικό γνώρισμά του ήταν η ακρότης. Διότι σε κάθε πνευματικό αγώνισμα, σε κάθε κατάκτηση αρετής και προσφορά αγάπης και διακονίας υπήρξε ένας αναζητητής του απολύτου».
Τελειώνοντας τόνισε ότι ο π. Ευσέβιος υπήρξε μια εξέχουσα πνευματική και εκκλησιαστική προσωπικό-
τητα. «Είχε κορυφαία πανεπιστημιακή μόρφωση και μας άφησε ένα πλούσιο συγγραφικό και μεταφραστικό έργο, ενώ παράλληλα μιλούσε 7 ευρωπαϊκές γλώσσες. Έζησε περισσότερα από 20 χρόνια στην Ευρώπη, σπουδάζοντας, εργαζόμενος και προσφέροντας πνευματικό έργο σε 6 τουλάχιστον ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ως κοσμοπολίτης του Χριστού, έχοντας οικουμενική συνείδηση και παρουσία. Υπήρξε πρότυπο κοινωνικής προσφοράς με σεβασμό στην ελευθερία των ψυχών. Είχε βαθειά κλασσική ελληνική παιδεία. Για όλους αυτούς τους λόγους» είπε στο τέλος «θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο ευρωπαίου πολίτη».
