Το πουλί που κάνει το έξυπνο, πιάνετε από τη μύτη. Οι πολιτικές διαστάσεις ενός ανολοκλήρωτου αγώνα στην Τούμπα, φαίνονται καθαρά μέσα από την κάνη του όπλου!
Κάποιος πρέπει να «χρεωθεί» τη λάθος επιλογή του Ιβάν Σαββίδη στο στήσιμο της νεοδιαπλοκής,  του στρατηγικού εταίρου, που από νωρίς έκανε νερά.
Ποιός «συνεταίρος» ή «συνεργάτης» ή, τέλος πάντων, «πολιτικός θαυμαστής», σε τέτοιο βαθμό που βλέποντάς σε να του θυμίζεις τον Πούτιν, τόσο για τις αθλητικές σου επιδόσεις με τα γαλάζια σπορτέξ όσο και για τις επιτυχίες στο ψάρεμα των πολιτικών μπούφων είναι αξιόπιστος, όταν χωρίς ίχνος πολιτικής σκέψης, δηλώνει ότι έκανε το «λαγό» στην αποτυχημένη προσπάθεια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να ελέγξουν τα Μ.Μ.Ε;   
Κανένας! Όμως, όχι από φόβο στο πρόσωπο ενός Πόντιου, όπως λέει και ο Ζορό της Νέας Δημοκρατίας, αλλά με την υστεροβουλία ελέγχου ενός κρίσιμου πολιτικά μεγέθους μικρότερου της μονάδας, χρήσιμου όχι για το ΣΥΡΙΖΑ αλλά για τους ΑΝΕΛ,  τα υπόγεια του Μαξίμου έκαναν τα στραβά μάτια, σε τέτοιο βαθμό που αγνόησαν ακόμα και την παρέμβαση του Αμερικανικού παράγοντα, για μια «δεύτερη ματιά», στο ξεπούλημα του λιμανιού της Θεσσαλονίκης.
Με δεδομένο πως, λίγα πράγματα στην πολιτική είναι δεδομένα, μεταξύ των οποίων και, πρωτίστως, το πάθος διατήρησης της εξουσίας, η είσοδος των ΑΝΕΛ στη επόμενη Βουλή είναι κομβικής σημασίας θέμα για τους στρατηγικούς σχεδιασμούς του ΣΥΡΙΖΑ. Με τον πολιτικά συριζα-Καμμένο, ο έλεγχος των προσεχών πολιτικών εξελίξεων, φάνταζε δεδομένος για τον Α. Τσίπρα. Με εκλογικό νόμο την απλή αναλογική και τις επικείμενες εκλογές για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, το σενάριο για μια «δεξιά» παρένθεση» του Κ.Μητσοτάκη γοήτευε τη ματαιοδοξία του Τσίπρα, καθώς φάνταζε ότι δουλεύει.
Όμως, ο απρόβλεπτος Ιβάν Σαββίδης,  έσκασε σαν βόμβα στο λιμάνι, μέσα στα χέρια του Α.Τσίπρα και τη «νύφη» για αυτό το ατύχημα θα πληρώσει ο πολιτικά καμένος, Πάνος Καμμένος, που βρίσκεται σε μια ευδιάκριτη απόσταση ασυνεννοησίας από τον πρωθυπουργό.
Υπό τις παρούσες συνθήκες, η διακοπή του πρωταθλήματος ήταν η μόνη πολιτική κίνηση που μπορούσε να σώσει την κατάσταση, καθώς προσφέρει πολιτικό χρόνο για την εύρεση τρόπου διαχείρισης του απρόβλεπτου προβλήματος Σαββίδη, άσχετα αν μαζί με τα «ξερά» καίει και τα «χλωρά»! Η ΕΠΟ ακόμα και εάν συνεδρίαζε δέκα νύχτες, δεν θα μπορούσε να «καταπιεί» το όπλο, ούτε και την είσοδο στο γήπεδο, ως ταύρου σε υαλοπωλείο, του μαινόμενου Ιβάν. Έπρεπε να τιμωρήσει τον ΠΑΟΚ με ποινή που, το όνειρο του πρωταθλήματος, παρά την υπόσχεση του Τσίπρα, θα γινόταν όνειρο απατηλό. Επιπρόσθετα, η εικόνα του Ιβάν Σαββίδη στο εδώλιο του ποινικού δικαστηρίου για οπλοκατοχή, αμαυρώνει τα σχέδια της νεοδιαπλοκής του ΣΥΡΙΖΑ, στέλνει στο διάβολο το «ηθικό πλεονέκτημα» της τάχα Αριστεράς ενώ, ο κίνδυνος να απασφαλίσει ο Ρώσος μεγαλομέτοχος, που κανείς δεν γνωρίζει όσα γνωρίζει ο Ιβάν, γιομίζει εφιάλτες τον ύπνο του Τσίπρα!
Ατάκες του τύπου:  «Δεν με ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος. Αυτή η ιστορία θα τελειώσει και όλοι θα βρεθούν προ των ευθυνών τους», που φέρετε ότι ξεφούρνισε ο Α. Τσίπρας και επανέλαβε ο Γ. Βασιλειάδης είναι για τους ιθαγενείς της Παπούας! Αν κάτι ενδιαφέρει τον Τσίπρα αυτό είναι μόνο, και μόνο το πολιτικό κόστος που, σε αυτή την υπόθεση, περιορίζεται σε πρώτη φάση με την πολιτική απόφαση διακοπής του πρωταθλήματος με πρόσχημα την κάθαρση που, θα επιτευχθεί κατά τον Σταύρο Θεοδωράκη αν κοπούν τα κεφάλια και απομακρυνθούν οι μαφιόζοι (τύπου Ιβάν Σαββίδη, Σταύρο;) από το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Βεβαίως, αυτός που πρέπει να απομακρυνθεί από την πολιτική και, κυρίως το Κίνημα Αλλαγής πριν το  Συνέδριο, είναι ο Σταύρος Θεοδωράκης και όχι οι «μαφιόζοι», που βάζουν ένα σκασμό λεφτά για να λειτουργήσει μια ομάδα, σε καθεστώς κρατικής «παράγκας».
Ο Αλέξης Τσίπρας  έχει ένα μοναδικό χάρισμα στη στρατολόγηση αφελών και, ενώ είναι χαριστικός σε όσους δεν απειλούν την εξουσία του, γίνεται απίστευτα εκδικητικός σε όσους την υπονομεύουν. Μάρτυρες τού γεγονότος, οι της «Λαϊκής Ενότητας» και «Πλεύση Ελευθερίας» πρώην «σύντροφοί» του, όπως και το προτελευταίο θύμα του, ο γερασμένος Λεβέντης που, πολιτικά άφρων, του έδωσε τη δυνατότητα ελέγχου των προσεχών πολιτικών εξελίξεων, ψηφίζοντας την απλή αναλογική.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης αποδεχόμενος, ερήμην των πολιτικών συγκυριών και των δεσμεύσεών του στο Κίνημα Αλλαγής, την υστερόβουλη πρόσκληση του Α. Τσίπρα, να συζητήσει μαζί του τάχα τη σύσταση Εθνικού Συμβουλίου Ασφάλειας, παρουσιάζεται, λίγες μέρες πριν το ιδρυτικό Συνέδριο του ενιαίου φορέα της Κεντροαριστεράς, να λειτουργεί ως πολιτικός προβοκάτορας και υπονομευτής της προσπάθειας.
Πέρα απ’ το ότι προσφέρει στον Α. Τσίπρα σανίδα σωτηρίας, με την αλλαγή της ατζέντας, ο Σταύρος Θεοδωράκης, με τις συνεχείς μεταπτώσεις του είναι ή, πολιτικά επικίνδυνα αφελής ή, πολιτικά στρατολογημένος και, ως εκ τούτου, εγκυμονεί την απειλή να λειτουργήσει προσεχώς, ως πολιτικός πεμπτοφαλαγγίτης μέσα στην κεντροαριστερά.  
Η «εικόνα του Ιβάν με το όπλο στο γήπεδο μέσα εξευτέλισε την Ελλάδα», υποστηρίζει η ΑΕΚ που, ως μυξοπαρθένα  ξεχνά τα «πούρα» του  superstar της παράγκας «Μπικ Μακ» και τις ασχήμιες των δικών της παραγόντων στο ελληνικό ποδόσφαιρο με τις εκβιάσεις, απάτες, δωροδοκίες και αλλοιώσεις αγώνων ποδοσφαίρου. Ξεχνά τον αγώνα Κυπέλλου ΑΕΚ – ΠΑΟΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια το 2002, και την επίθεση του Μάκη Ψωμιάδη στους διαιτητές και τον παρατηρητή του αγώνα κρατώντας πιστόλι, για να… αυτοκτονήσει!
Αυτή η εικόνα του οπλοφορούντα ομογενή, που περπάτησε στο δρόμο που χάραξε ο Γ. Βαρδινογιάννης από το 1985 στον αγώνα Παναθηναϊκού-Τορίνο, δεν επαναξευτέλισε μόνο το ελληνικό πρωτάθλημα, παραξευτέλισε και την είδη ξευτιλισμένη πολιτική της Ελληνικής Πολιτείας στο ποδόσφαιρο, δείχνοντας την πολιτική γύμνια του ΣΥΡΙΖΑ στην τοξική διακυβέρνηση της χώρας.
Στα αυτιά όμως του Α. Τσίπρα «δε χωράνε πια υποσχέσεις», δικέφαλα πουλιά τού δείχνουνε το δρόμο της «βρώμικης εξόδου». «Μονάχος στο παρόν του» θα προσπαθήσει «Γυρίζοντας τις πλάτες του στο μέλλον» «να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται», θυσιάζοντας όσους μπούλιδες μπαίνουν στον πολιτικό του δρόμο.
Η αλλαγή της ατζέντας επείγει. Τα θέματα των Σκοπιανών και αυτό των Ελλήνων στρατιωτών, που κρατούνται όμηροι στην Τουρκία, ιδιαίτερα μετά τη μούντζα από το ΝΑΤΟ, είναι πολύ-πολύ σοβαρά.
Οι πλάτες του «Πούτιν» δεν αντέχουν, και το πάτημα της κοντής ρώσικης αρκούδας!