Δ' ΜΕΡΟΣ
Στο μεγαλειώδες συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη την Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2017, ο παρουσιαστής ενός τηλεοπτικού σταθμού ρώτησε τυχαία έναν απλό πολίτη, μικρής μόρφωσης όπως φάνηκε από τη φτωχή φρασεολογία κατά τη διατύπωση των απόψεών του, για ποιο λόγο συμμετέχει σε μια τέτοια συγκέντρωση εναντίον του ενδεχομένου μιας διπλής ονομασίας της FYROM στην οποία θα εμπεριέχεται ο όρος Μακεδονία ή παράγωγά της. Η απάντηση του απλού αυτού πολίτη ήταν εκπληκτική από πλευράς περιεχομένου. Ήταν ένα είδος διαίσθησης για τις πιθανές εξελίξεις στο μέλλον, κάτι που η πολιτική και η αόρατη πνευματική ηγεσία της χώρας δεν έχει αντιληφθεί σε όλες τις πολύπλευρες διαστάσεις της. Ο ανώνυμος πολίτης είπε πως συμμετέχει για να ακουστεί η αλήθεια αλλά και γιατί «κι’ αν ακόμα λυθεί το Σκοπιανό θα βρουν άλλες αιτίες για να μας κάνουν τα ίδια».
Τα επόμενα κείμενα του άρθρου θα αναφέρονται σε αυτά «ακριβώς τα ίδια», τα οποία ελάχιστοι Έλληνες γνωρίζουν, με εξαίρεση το πολιτικοποιημένο «Μακεδονικό», επειδή στη χώρα μας ποτέ δεν ξεκίνησε μια ομαδικά οργανωμένη επιστημονική προσπάθεια, όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη και στην Αμερική, για τη διερεύνηση των προβλημάτων που ανακύπτουν με την αναθεώρηση της ευρωπαϊκής ιστορίας με στόχο την υποβάθμιση του ελληνικού πολιτισμού.  Οι θεωρίες της «Μαύρης Αθηνάς» και του «Τουρκικού Μυκηναϊκού και Ιωνικού Πολιτισμού», αν και στερούνται  επιστημονικών επιχειρημάτων και βασίζονται σε υποθέσεις και μύθους, αρχίζουν σταδιακά να υλοποιούνται με βάση τους στόχους για τη δημιουργία (ύστερα από 50, 100 ή 200 χρόνια) της μη πολιτισμικής παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας του μέλλοντος.  Η επίλυση «δια της μη καθαρής και οριστικής επίλυσης» του Σκοπιανού προβλήματος που «ωρίμασε μετά από έναν και παραπάνω αιώνα προπαγάνδας», εντάσσεται σε αυτό το γενικότερο πλαίσιο της Αμερικανικής Παγκοσμιοποιημένης Νέας Τάξης. Αλλά κι’ αν ακόμα κάνουμε την ακραία υπόθεση πως σε 20 ή 50 χρόνια η Ρωσία θα καταστεί η μοναδική παγκόσμια δύναμη, το πρόβλημα με την ίδια πολιτική μορφή που ξεκίνησε από την πρώην Σοβιετική Ένωση, θα επανέλθει με την ίδια αυτούσιο για το λόγο πως τα επιστημονικά επιχειρήματα δεν λαμβάνονται υπόψη προκειμένου να προβληθούν οι μύθοι της πολιτικής προπαγάνδας. Κάποιοι στην Ελλάδα θεωρούν πως τέτοιου είδους πολιτιστικές διερευνήσεις αποτελούν οπισθοδρομικές αντιλήψεις ενσωματωμένες σε γελοίες θεωρίες συνωμοσίας. Στην Ευρώπη και στην Αμερική αυτές οι αντιλήψεις αποτελούν, όπως θα δούμε, αντικείμενο σοβαρής επιστημονικής έρευνας. Θα πρέπει φυσικά να διευκρινίσουμε ότι είναι αδύνατον, στον περιορισμένο χώρο ενός άρθρου να αναλυθεί με λεπτομέρειες μια επιστημονική θεωρία. Γι’ αυτό θα επιχειρήσουμε να δώσουμε μια γενική και περιληπτική εικόνα της ουσίας των διατυπωμένων απόψεων.  
Σύμφωνα με τον Gerald Early ο οποίος δημοσίευσε σχετικό άρθρο στην «ENCYCLOPÆDIA BRITANNICA», ο όρος «αφροκεντρισμός» καθιερώθηκε το 1980 από το νέγρο  αμερικανό καθηγητή  Molefi Asante. Ο προαναφερόμενος καθηγητής που οραματίστηκε μια συνομοσπονδία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αφρικής, πιστεύει πως οι Ευρωπαίοι, με το δουλεμπόριο και την αποικιοκρατική πολιτική τους στη διάρκεια των προηγούμενων αιώνων, χρησιμοποίησαν την (αλαζονική) κουλτούρα τους για να εμποδίσουν τους Αφρικανούς και τους άλλους Μη-Λευκούς να  επιτύχουν τον «αυτοπροσδιορισμό» τους (autodetermination). Πάνω σ’ αυτή τη θεωρητική βάση ο Άγγλος καθηγητής Martin Bernal (Μάρτιν Μπερνάλ) διατύπωσε τη θεωρία του που, χάρη συντομίας, είναι γνωστή ως «Θεωρία της Μαύρης Αθηνάς».
Ο Μπερνάλ, καθηγητής Δημόσιας Διοίκησης στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο Κορνέλ της Νέας Υόρκης, διατύπωσε την προαναφερόμενη θεωρία του με τη διαδοχική έκδοση τριών τόμων με τον ίδιο τίτλο αλλά διαφορετικούς υπότιτλους. Ο πρώτος τόμος κυκλοφόρησε το 1987 με τίτλο «Black Athena: Afroasiatic Roots of Classical Civilization-The Fabrication of Ancient Greece, 1785-1985» (Μαύρη Αθηνά: Οι Αφροασιατικές Ρίζες του Κλασικού Πολιτισμού-Το Κατασκεύασμα της Αρχαίας Ελλάδας, 1785-1985), ενώ οι άλλοι δυο δημοσιεύτηκαν αντίστοιχα το 1991 και 2001.  Με το έργο του αυτό προσπάθησε να αποδείξει πως ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός βασιζόταν στα πνευματικά επιτεύγματα των αρχαιότερων πολιτισμών των Φοινίκων και των Αιγυπτίων, από τους οποίους οι Έλληνες τον αντέγραψαν (τον έκλεψαν ή τον δανείστηκαν). Η άποψή του αυτή βασίζεται στο υποθετικό συμπέρασμα πως στην περίοδο της 2ης χιλιετίας π.Χ., δηλαδή στην περίοδο του Τρωικού Πολέμου και του Μυκηναϊκού Πολιτισμού, οι περιοχές της Μικράς Ασίας και της Ελλάδας είχαν εποικισθεί από τους Σημίτες Φοίνικες (Εβραίους, Αραμαίους, Χαναναίους, Άραβες, Αιθίοπες κλπ) και οι Έλληνες ήταν ένας πολυεθνικός λαός με επικρατέστερους τους Μαύρους(!) κατοίκους που ήρθαν από την Αίγυπτο. Η θεωρία αυτή, που διαδόθηκε από τις ΗΠΑ με καθαρά πολιτικά κίνητρα,  έχει λάβει εντυπωσιακές διαστάσεις μεταξύ των Εβραίων και κυρίως των Μαύρων διανοουμένων της Αμερικής και γίνεται προσπάθεια με οποιοδήποτε μέσο να διαδοθεί και να εδραιωθεί με γενίκευση την (δήθεν) επιστημονική της εγκυρότητα από την διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα. Σ’ αυτή την προπαγανδιστική τακτική εντάσσεται και η κινηματογραφική απόδοση του Τρωικού Πολέμου με μαύρους ηθοποιούς στη νέα ταινία της Netflix και του BBC.
Από τα αγγεία, τις τοιχογραφίες, τα ειδώλια και τα αγάλματα που βρέθηκαν από την πρωτοκυκλαδική περίοδο της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού (3300 π.Χ.) και ως την Κλασική Περίοδο του 5ου π.Χ. αιώνα, δεν υπάρχουν πολυφυλετικές ενδείξεις με τις οποίες θα μπορούσε να επιβεβαιωθεί μια τέτοια θεωρία. Επίσης, για τους ισχυρισμούς του Μπερνάλ, βασισμένους στο μύθο του Κάδμου και της αδελφής του Ευρώπης, όπως διατυπώθηκαν το 1990 στην εργασία του με τίτλο «Cadmean Letters: The Transmission of the Alphabet to the Aegean and Further West Before 1400 B.C.» (Κάδμειες Επιστολές: Η μετάδοση τoυ Αλφάβητου προς το Αιγαίο και περαιτέρω προς τη Δύση πριν από το 1400 π.Χ.), έγκυροι γλωσσολόγοι αποφάνθηκαν πως διαστρεβλώνουν ένα συνηθισμένο γεγονός που παρατηρείται στις γλωσσολογικές επιδράσεις των γειτονικών λαών που έρχονται σε πολιτιστική επαφή και έχουν εμπορικές και οικονομικές σχέσεις. Ο Μπερνάλ, ένας πολύγλωσσος και με τεράστια μόρφωση εξτρεμιστής και κινεζόφιλος κομμουνιστής, θυμήθηκε κάπως αργά τις εβραϊκές ρίζες του και άρχισε να μαθαίνει τα εβραϊκά για να καταλήξει πως η συγγενική με τη Φοινικική εβραϊκή γλώσσα είχε επίσης συγγένεια με την ελληνική.
Αλλά αν αυτό αποτελεί απόδειξη πως οι Έλληνες πήραν κάποια στοιχεία από τους Σημίτες Φοίνικες, τότε οι Σημίτες Εβραίοι που επίσης, όπως και οι Έλληνες, έχουν μια μεγάλη ιστορία με μύθους που συνδέονται με τη θρησκεία τους και χάνονται στα βάθη των αιώνων, γιατί δεν αποδέχτηκαν το συγγενικό φοινικικό αλφάβητο!
Ο ίδιος ο Μπερνάλ παραδέχεται πως το κίνητρο για να διατυπώσει τη θεωρία του ήταν η ευρωπαϊκή πολιτιστική αλαζονεία για την ιστορία της «Άρειας Λευκής Φυλής». Οι Ευρωπαίοι ρατσιστές που δημιούργησαν ένα ολοκαύτωμα για τους Εβραίους και συμπεριφέρθηκαν με αποικιοκρατική σκληρότητα στους Μη-Λευκούς λαούς αποξενώνοντάς τους από την κουλτούρα τους και τη δυνατότητα αυτοπροσδιορισμού τους, «κατασκεύασαν» ταυτόχρονα και έναν «Αρειανό» (Aryan) πολιτιστικό μύθο για να καταδείξουν την ανωτερότητα τους σε σύγκριση με τις άλλες φυλές. Αυτός είναι ο λόγος που συμπεριέλαβε στη θεωρία του και τους δήθεν Μαύρους (!) της Αιγύπτου, για να δικαιωθούν οι Μαύροι της Αμερικής οι οποίοι είχαν ήδη αποδεχθεί μαζικά  τη θεωρία του Molefi Asante για τις αφρικανικές ρίζες του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Από εδώ και πέρα η θεωρία μετατράπηκε στις ΗΠΑ, με καθαρά πολιτικά κίνητρα, σε μια υπόθεση ανωτερότητας της Μαύρης Φυλής και στον «Dead White» (τον Πεθαμένο Λευκό), αλλά όπως είναι φυσικό και λογικό στους Λευκούς περιλαμβάνονται και οι Εβραίοι. Ο Δανός καθηγητής της κλασικής φιλολογίας David Gress, γνωστός για την πολεμική του εναντίον της θεωρίας του Μπερνάλ και συγγραφέας του βιβλίου «Από τον Πλάτωνα στο ΝΑΤΟ: Η Ιδέα της Δύσης και των Αντιπάλων της», έγραψε γι’ αυτή την αποδοχή της ρατσιστικής (από αντίθετη αυτή τη φορά κατεύθυνση) αντίληψης των Μαύρων της Αμερικής εναντίον των Λευκών, από το πολιτικό κατεστημένο των ΗΠΑ. Στην Αμερική εκχωρούνται αφειδώς εκπαιδευτικά ιδρύματα και καθηγητικές έδρες στους εκφραστές αυτού του νέου ρατσισμού, με τη σύμμειξη και προβολή από τα ΜΜΕ των θεωριών του  Asante και του Bernal. Κι’ αυτός ακόμα ο παραπλανητικός τίτλος της «Μαύρης Αθηνάς» εξυπηρετεί αυτόν το ρατσιστικό σκοπό. Ο Gress προσπαθώντας να αποδείξει τον νεοεμφανιζόμενο αμερικανικό πολιτιστικό οίστρο που ενισχύεται από την πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ για να πληγεί η ευρωπαϊκή πολιτιστική αλαζονεία και να επιτευχθεί η επιδιωκόμενη από την παγκοσμιοποίηση πολιτιστική ισοπέδωση των λαών, αναφέρεται σε ένα επεισόδιο μεταξύ δυο λευκών και κάποιων μαύρων φοιτητών στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Οι μαύροι φοιτητές (όπως παλαιότερα άλλοι θαυμαστές του Μπερνάλ ισχυρίστηκαν τα ίδια για το Σωκράτη και το Διογένη) προσπαθούσαν με σοβινιστική επιμονή να αποδείξουν πως ο Μπετόβεν ήταν Νέγρος. Οι δυο λευκοί φοιτητές, αγανακτισμένοι από τους ισχυρισμούς των συμφοιτητών τους, μαύρισαν με μαρκαδόρους μια αφίσα με τη μορφή του μεγάλου μουσικοσυνθέτη. Η διεύθυνση της σχολής τιμώρησε τους δυο φοιτητές και με μια σχεδόν τελετουργική διαδικασία τους υποχρέωσε να ζητήσουν συγγνώμη από τους μαύρους συμφοιτητές τους. Οι ενοχές των λευκών της Αμερικής για την απάνθρωπη μεταχείριση των νέγρων στα χρόνια της δουλείας, ίδιες με  τις ενοχές της Γερμανίας για το θηριώδες και εγκληματικό ολοκαύτωμα των Γερμανών εναντίον των Εβραίων, ενισχύουν τις σοβινιστικές και ρατσιστικές εξάρσεις των άλλοτε καταπιεσμένων φυλετικών ομάδων αντικαθιστώντας τεκμηριωμένες πολιτιστικές αξίες με μύθους, Όπως γράφει και ο David Gress, οι μαύροι φοιτητές του Στάνφορντ ούτε ξέρουν και ούτε τους ενδιαφέρει να ενημερωθούν για τα πνευματικά και καλλιτεχνικά επιτεύγματα των Αρχαίων Ελλήνων. Η αυτού του είδους τεχνητά δημιουργημένη πολιτιστική αντιπαλότητα δημιουργεί ένα πλαίσιο στήριξης των καθαρά φυλετικών συγκρούσεων, ξεπερνώντας την εφαρμοζόμενη από την Παγκοσμιοποίηση θεωρία του Σάμιουελ Χάντινγκτον για τη σύγκρουση των πολιτισμών.  Άλλωστε, μια τέτοια σύγκρουση στις ΗΠΑ, με την πληθυσμιακή αύξηση και την εντυπωσιακή, στα τελευταία χρόνια, οικονομική και πολιτική ενδυνάμωση των Αφροαμερικανών αλλά και των επίσης καταπιεσμένων Λατινοαμερικάνων θα καταλήξει, ίσως και ως το τέλος αυτού του αιώνα, στην επαλήθευση του Dead White. Η εξουσία και μαζί της, σε αντίστροφή διαδικασία, τα ρατσιστικά στερεότυπα θα περάσουν από τους Αγγλοσάξονες  στους άλλοτε δούλους τους. Είναι ένα μελλοντικό γεγονός που και  ο Χάντιγγκτον θίγει με προβληματισμό και κάποιο φόβο για την αμερικανική εθνική ταυτότητα στο βιβλίο του «Who are We? The challenge to America’s national Identity». Αν και φοβάται περισσότερο την αύξηση της πολιτικής δύναμης των Λατινοαμερικανών, δεν μπόρεσε την εποχή εκείνη να προβλέψει το γεγονός πως η εξουσία θα αρχίσει σταδιακά να περνά στα χέρια των Μαύρων, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια συμμαχία των δυο φυλών εναντίον των Αγγλοσαξόνων και των Εβραίων, των δυο φυλετικών ομάδων οι οποίες ελέγχουν σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής τους φορείς πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.
Θα περίμενε κάποιος πως η θεωρία του Μάρτιν Μπέρναλ θα ευαισθητοποιούσε τον πνευματικό κόσμο της Ελλάδας για να αντικρούσει τις χωρίς ιστορικές βάσεις ανακρίβειες ενός ερασιτέχνη και μη επιστημονικά εξειδικευμένου ερευνητή, ο οποίος βαφτίστηκε από αναλυτής θεμάτων κινεζικής πολιτικής (είχε τον τίτλο του «κινεζολόγου») σε καθηγητή δημόσιας διοίκησης, για να ασκήσει τελικά έργο καθηγητή κλασικών σπουδών. Από ελληνικής πλευράς υπήρξε νεκρική σιγή. Ευτυχώς κάποιοι ξένοι με πολιτιστικές ευαισθησίες, όπως ο γάλλος δημοσιογράφος Ρομαρίκ Γκοντέν που αποστόμωσε τους κρυφοναζιστές της Die Welt όπως γράψαμε στο προηγούμενο Γ’ Μέρος του άρθρου, αναλαμβάνουν να προστατεύσουν τον ελληνικό πολιτισμό. Η καθηγήτρια Κλασικής Ιστορίας στο κολέγιο Γουέλσλι (Wellesley College) του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης, άρχισε μόνη της στην αρχή έναν τιτάνιο αγώνα για την απόδειξη των μυθευμάτων τα οποία ο Μπερνάλ παρουσίασε ως επιστημονική έρευνα. Είναι μια αντιεπιστημονική έρευνα η οποία, κατά τη Λέφκοβιτς, βασίστηκε στην ιδέα πως η ιστορική αλήθεια είναι μια άλλη ανταγωνιστική αληθοφάνεια σε ένα παράξενο ρητορικό παιχνίδι μεταμοντέρνων όρων. Στη σύγκρουσή της με τον Μπερνάλ και τον κύκλο των αφροκεντριστών εκπαιδευτικών των ΗΠΑ, που θεώρησαν τη «Μαύρη Αθήνα» ως έργο που αναδείκνυε το κύρος και την αυτογνωσία των Μαύρων, αναδείχτηκαν ρατσιστικά, αντισημιτικά και φυλετικά στερεότυπα. Η Λέφκοβιτς αναφέρει πως κάποιοι, ξεφεύγοντας από τα θεωρητικά πλαίσια του αφροκεντρισμού που θεωρούσε τους σημιτικούς λαούς θύματα της ευρωπαϊκής αλαζονείας και προπαγάνδας, διέδιδαν πως τάχα «οι Εβραίοι ήταν οι υπεύθυνοι για το δουλεμπόριο και τη μεταφορά των Μαύρων από την Αφρική στην Αμερική». Αλλά πολλές φορές και κάποιες κακόβουλες ανακρίβειες σκοτίζουν τη λογική και εξάπτουν  τα πάθη των φανατικών. Όταν το 1993 προσκλήθηκε από το Κολέγιο Γουέλσλι ο δόκτωρ Γιόζεφ Μπεν Γιοχάναν, ένας από τους βασικούς υποστηρικτές των θεωριών του Molefi Asante και του Martin Bernal, για να δώσει μια διάλεξη, μεταξύ άλλων ανακριβειών ανάφερε πως «ο Αριστοτέλης έκλεψε από τη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας όλα τα βιβλία των (μαύρων) Αιγυπτίων φιλοσόφων και αργότερα τα παρουσίασε ως δικά του έργα». Όταν η Λέφκοβιτς του αντέτεινε πως ο Αριστοτέλης πέθανε πριν από την ίδρυση της Βιβλιοθήκης και συνεπώς δεν υπήρχαν βιβλία που θα μπορούσε να κλέψει, ξεσηκώθηκαν οι φοιτητές και άρχισαν να την απειλούν και να την χλευάζουν «για τις ρατσιστικές της απόψεις».  Πάντα οι επιστημονικές θεωρίες που εγκλωβίζονται σε πολιτικές σκοπιμότητες και πρακτικές, εκτρέπονται από τον αρχικό στόχο και οδηγούνται σε απρόβλεπτες εξελίξεις, όπως ακριβώς έγινε και με τη ναζιστική θεωρία.
Η Μαίρη Λέφκοβιτς, με τη σύμπραξη άλλων είκοσι διακεκριμένων ιστορικών με εξειδίκευση σε διάφορους τομείς των κλασικών σπουδών, δημοσίευσε το 1996 το συλλογικό έργο «Μαύρη Αθηνά: Αναθεωρημένη» (Black Athena: Revisited), στο οποίο με τεκμηριωμένες ιστορικές αποδείξεις κονιορτοποιούνται τα μυθεύματα που ο Μπερνάλ διατυπώνει στην αφροκεντρική θεωρία του. Στην Ελλάδα της άφωνης πνευματικής ηγεσίας, τέτοιου είδους συζητήσεις θεωρούνται γελοίες και συνεπώς δεν υπάρχει λόγος επιστημονικής αντίκρουσης και προβολής τεκμηριωμένων αποδεικτικών στοιχείων. Παραβλέπουν δηλαδή τον ρωμαϊκό κανόνα δικαίου «qui tacet consentire videtur», που είναι βαθιά ριζωμένος στην ψυχολογία και νοοτροπία των λαών της Δύσης και σημαίνει πως όποιος σιωπά δείχνει να συμφωνεί με τα επιχειρήματα του συνομιλητή του.
 Αν και το θέμα της «Μαύρης Αθηνάς» θεωρείται ότι από επιστημονικής πλευράς  έχει οριστικά αποσαφηνιστεί χάρη στους πολύχρονους μαχητικούς αγώνες της Μαίρης Λέφκοβιτς, από πλευράς πολιτικών στόχων των μεγάλων δυνάμεων για την επανεγγραφή της ιστορίας εξακολουθεί σιωπηρά να βρίσκεται στο προσκήνιο. Η φαινομενικά αθώα και ιδεολογικά προοδευτική άποψη που προπαγανδίζεται σε βιντεοταινία  μιας από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές εταιρείες της Αμερικής και στον μεγαλύτερο τηλεοπτικό σταθμό της Αγγλίας, φανερώνει πως η «αφροκεντρική» προπαγάνδα συνεχίζεται αθόρυβα. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για την έντεχνη προπαγάνδα και για ένα είδος προσηλυτισμού με σκοπό τη δημιουργία μιας νέας εθνικής συνείδησης. Ελάχιστοι βέβαια γνωρίζουν πως ακόμα και στην Κύπρο, υπήρξε μια δήθεν συμφιλιωτική προσπάθεια κάποιων να πείσουν τους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους πως τάχα πρόγονοί τους δεν είναι οι Έλληνες και οι Τούρκοι αλλά οι Φοίνικες. Πρόκειται για ένα φαινομενικά ασήμαντο, από πρώτη ματιά, πολιτικό γεγονός που όμως έχει απόλυτη σχέση με τη θεωρία του Μπερνάλ. Οι μηχανισμοί των αναθεωρητών της ιστορίας, με το άφθονο χρήμα και την πλύση εγκεφάλων από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ, ενεργούν σιωπηλά και με υπομονή περιμένοντας την κατάλληλη «ώριμη» χρονική περίοδο για να δράσουν δυναμικά.
Στο επόμενο και τελευταίο Ε’ Μέρος του άρθρου, θα ασχοληθούμε με την τουρκική προσπάθεια για την πλαστογράφηση της ελληνικής ιστορίας και την εξοργιστική αδράνεια της ελληνικής πνευματικής ηγεσίας στην προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Είναι ντροπή για την Ελλάδα να αφήνει μια Λέφκοβιτς ή έναν Γκοντέν να παλεύουν μόνοι τους για να προστατεύσουν τον ελληνικό πολιτισμό από κακόβουλους αναθεωρητές της ιστορίας.