Ο ένατος κύκλος προβολών της Κινηματογραφικής Λέσχης Σερρών ''Στιγμές Της Πόλης'', σε συνεργασία με τον Κινηματογράφο Κρόνιο, ξεκινάει την Τετάρτη 25 Οκτωβρίου.
Το πρόγραμμα του πρώτου κύκλου ''Χειμώνας 2017'' είναι το εξής :
25/10 7.30 Μια Φανταστική Γυναίκα του Σεμπάστιαν Λέλιο
Βραβείο Σεναρίου Φεστιβάλ Βερολίνου 2017
8/11 7.30 120 Χτύποι Το Λεπτό του ΡομπένΚαμπιγιό
Μεγάλο Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής Φεστιβάλ Καννών 2017
22/11 7.30 Χωρίς Αγάπη του Αντρέι Ζβιάνγκιντσεφ
Ειδικό Βραβείο της Επιτροπή Φεστιβάλ Καννών 2017
6/12 7.30 Ο Θάνατος TουIερούEλαφιού του Γιώργου Λάνθιμου
Βραβείο Σεναρίου Φεστιβάλ Καννών 2017
10/1 7.30 HappyEnd του Μίκαελ Χάνεκε
'Όλες οι προβολές στις 19:30.
Η ταινία που θα προβληθεί την Τετάρτη 25 Οκτωβρίου είναι η βραβευμένη δημιουργία στο φεστιβάλ βερολίνου ''Μία Φανταστική Γυναίκα" του ΣεμπάστιανΛέλιο.
Πρόκειται για δραματική ταινία με τους Ντανιέλα Βέγκα, Φρανσίσκο Ρέγιες και Λούις Γκνέκο
Σύνοψη :
Οι ερωτευμένοι Μαρίνα και Ορλάντο σχεδιάζουν να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους μαζί. Η εικοσιεπτάχρονη Μαρίνα εργάζεται ως σερβιτόρα και φιλοδοξεί να ασχοληθεί επαγγελματικά με το τραγούδι. Ο Ορλάντο είναι είκοσι χρόνια μεγαλύτερός της και ιδιοκτήτης μιας εταιρίας εκτυπώσεων.
Ένα βράδυ, μετά τον εορτασμό των γενεθλίων της Μαρίνας, ο Ορλάντο νιώθει μια ξαφνική αδιαθεσία. Εκείνη θα τον οδηγήσει εσπευσμένα στα επείγοντα, όπου δυστυχώς θα πεθάνει αμέσως μόλις φτάσει στο νοσοκομείο.
Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του συντρόφου της, η Μαρίνα αντιμετωπίζει όχι μόνο την απροθυμία της οικογένειας του να την συμπεριλάβει στο πένθος, αλλά και την καχυποψία τους, σχετικά με τις συνθήκες κατά τις οποίες συνέβη το τραγικό συμβάν.
Η Μαρίνα είναι τρανσέξουαλ και αυτή είναι η ιστορία του αγώνα της για το δικαίωμα να είναι ο εαυτός της. Έναν αγώνα που δίνει σε όλη τη ζωή, με σκοπό να γίνει η γυναίκα που είναι σήμερα - μια σύνθετη, δυνατή , ειλικρινής και φανταστική γυναίκα.
Σημείωμα σκηνοθέτη :
Η Φανταστική Γυναίκα είναι για μένα μια ταινία αισθητικού μεγαλείου, αφηγηματικού σθένους, έντασης και συναισθημάτων. Πολυτονική, πολύ-βιωματική, πολύ-συναισθηματική. Είναι εορτασμός και ταυτόχρονα προσεκτική εξέταση του κεντρικού της χαρακτήρα: Μαρίνα Βιδάλ. Τι θα αντικρίσουν οι θεατές όταν δουν τη Μαρίνα; Θα δουν ένα πλάσμα που αλλάζει συνεχώς μορφές, που κυλάει, που πάλλεται και μεταβάλλεται συνεχώς. Αυτό που βλέπουν δεν είναι ακριβώς αυτό που φαίνεται, η Μαρίνα είναι μια δίνη που εξιτάρει τη φαντασία και την επιθυμία του θεατή, προσκαλώντας τον να δοκιμάσει τα όρια της δικής του ενσυναίσθησης.
Βιογραφικό σκηνοθέτη :
Χιλιανός σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του , LaSagradaFamilia έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν το 2006, ενώ απέσπασε πολλά διεθνή βραβεία και διακρίσεις. Το Navidad, η δεύτερη ταινία του, έκανε πρεμιέρα στο Δεκαπενθήμερο σκηνοθετών του Φεστιβάλ Καννών το 2009. Ακολούθησε το ElAñodelTigre που προβλήθηκε για πρώτη φορά στο φεστιβάλ του Λοκάρνο το 2011. Ο ΣεμπάστιανΛέλιο τιμήθηκε με την Υποτροφία του Guggenheim κι έλαβε βοήθεια από το Πρόγραμμα Καλλιτεχνών DAAD (DAAD BerlinerKünstlerprogramm).
Η τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία του, η διεθνώς αναγνωρισμένη Gloria, απέσπασε την Αργυρή Άρκτο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας στη Berlinale το 2013. Η Gloria ήταν η επίσημη πρόταση της Χιλής για το Όσκαρ καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και τα Βραβεία Goya. Η ταινία Μια Φανταστική Γυναίκα είναι η πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία στου σκηνοθέτη.
Κριτικές :
Συγκινητικό και καθαρτήριο, το «UnaMujerFantastica» δεν είναι απλώς μια κινηματογραφική φαντασμαγορία με ευαίσθητη πολιτική συνείδηση. Είναι κάτι πολύ πιο αληθινό. Η επιβεβαίωση, μαζί με την «Gloria», ότι ο ΣεμπαστιάνΛέλιο, ικανότατος και γενναιόδωρος δημιουργός, έχει μια αισιόδοξη κοσμοθεωρία, μια πίστη στον άνθρωπο (ειδικά αν αυτός είναι γυναίκα), έστω κι αν όχι στους ανθρώπους. Και, το καλύτερο, με τις ιστορίες του κοντεύει να πείσει κι εμάς.(FLIX)
Με τη Μάρεν Άντε («ToniErdmann») και τον Πάμπλο Λαραΐν («No», «Νερούδα») στην παραγωγή, το στερεό δράμα του Λέλιο ακολουθεί τη δαιδαλώδη διαδρομή ενός παγιδευμένου ανθρώπου πρώτα στη σοκαριστική ταπείνωση, κατόπιν στην επώδυνη συνειδητοποίηση και τέλος στην προσπάθεια ανάκτησης της χαμένης ταυτότητάς του, η οποία θα γίνει τόσο η ψυχολογική όσο και η κοινωνική πυξίδα του. Με διαρκώς παρούσα, όπως και στην «Gloria», την αίσθηση της αστικής αλλοτρίωσης (η αρχιτεκτονική «σκιά» του Σαντιάγκο στοιχειώνει τα ατμοσφαιρικά πλάνα), οι μελοδραματικοί τόνοι της ταινίας μάς φέρνουν σε γνώριμα, αλμοδοβαρικά νερά, στα οποία ο Λέλιο πλέει με σιγουριά, ενώ τονίζει τις έννοιες του διχασμού, του αυθεντικού και του ψεύτικου, της απόκρυψης και της παραπλάνησης.(ATHINORAMA)
Όμως το βασικότερο όπλο της Mαρίνα, το οποίο οι άλλοι δεν έχουν, είναι η αξιοπρέπεια. Και το βασικότερο όπλο του Λέλιο είναι ότι πιστεύει τυφλά σε αυτό που γυρίζει. Γι' αυτό και καταφέρνει να μας δώσει μια ταινία που υπερασπίζεται όχι τόσο τη διαφορετικότητα αλλά την ανθρωπιά, ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει κανείς μέσα στην άβυσσο των προκαταλήψεων, της μισαλλοδοξίας και του κοινωνικού ρατσισμού(ΤΟ ΒΗΜΑ)
