Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλούσε στα παιδικά μου μάτια η θέα του μικρού τραπεζιού με την εικόνα του Εσταυρωμένου, το καντήλι, το θυμίαμα και το βάζο με τα λουλούδια, συνήθως Πασχαλιές, που αντίκριζα κατά την περιφορά του Επιταφίου του ιερού ναού Ιωάννη Θεολόγου στα στενά της συνοικίας των Καμενικίων.

Τελικά, ανακάλυψα ότι πρόκειται για το έθιμο «Αδώνια» που έχει αρχαίες ρίζες.

Σύμφωνα με το τελετουργικό τού εθίμου, κάθε νοικοκυρά βάζει στο κατώφλι του σπιτιού της ένα τραπεζάκι πάνω στο οποίο έχει τοποθετήσει θυμίαμα την εικόνα του Εσταυρωμένου και λουλούδια στο βάζο, τα οποία είναι πασχαλιές. Δίπλα τοποθετεί ένα πιάτο με κριθάρι ή φακή, έθιμο που παραπέμπει στους «Αδώνιδος Κήπους, ένα έθιμο, το οποίο σύμφωνα με τη λαογραφική μας παράδοση και τη λαογράφο Αλεξάνδρα Παραφεντίδου, συμβολίζει τη νιότη που χάνεται γρήγορα και άδικα, όπως και ο Άδωνις που πέθανε από δάγκωμα κάπρου. Στην αρχαιότητα, την πρώτη ημέρα του εθίμου γινόταν η αναπαράσταση της κηδείας του και τη δεύτερη ημέρα η γιορτή για την ανάστασή του.

Σήμερα, οι νοικοκυρές τοποθετούν τα όσπρια και το κριθάρι για να έχουν ευημερία, πλούσιες σοδειές και γεμάτο οικογενειακό τραπέζι.