Το πρόβλημα της πλαστογράφησης της ελληνικής ιστορίας και της κακόβουλης διαστρέβλωσης των γενικότερων πολιτιστικών στοιχείων του ελληνισμού, δεν ανέκυψε ξαφνικά τα τελευταία χρόνια με την εμφάνιση του ευρωπαϊκού εθνομηδενισμού. Έχει τις ρίζες του στο απώτερο παρελθόν. Με μια εκπληκτική και άριστα οργανωμένη προπαγανδιστική πολιτική οι Ρωμαίοι κατάφεραν να διατηρήσουν διαιρεμένο τον ελληνισμό και να απομονώσουν (από τα αμέτρητα ανίσχυρα και θνησιγενή ελληνικά κράτη/πόλεις) το μόνο ισχυρό ελληνικό κράτος της Μακεδονίας. Με κατασκευασμένες θεωρίες κατάφεραν να πείσουν τους τότε «χρήσιμους ηλίθιους Έλληνες» ότι αυτοί και όχι οι Μακεδόνες ήταν «μια γνήσια ελληνική φυλή» και ότι ήταν οι μόνοι («τα γνήσια αδέρφια τους») που θα μπορούσαν να προστατεύσουν την ελευθερία τους. Κι’ έτσι, όπως μας πληροφορεί ο Πλούταρχος, ο Τίτος Φλαμινίνος «κατάφερε πολύ εύκολα να κατακτήσει την Ελλάδα». Όταν οι Ρωμαίοι υπέταξαν τους Μακεδόνες και στη συνέχεια υποδούλωσαν τις ελληνικές πόλεις μετά την ολοσχερή καταστροφή της Κορίνθου, το θεωρούσαν ντροπή να τους συγκρίνουν με τους Έλληνες και ένιωθαν απέχθεια για τους «σιχαμερούς και ύπουλους Γκρέκουλι». 
Αυτή η ρωμαϊκή παράδοση πολιτικής κακοήθειας, με μια μικρή παρένθεση λίγων αιώνων, επανεμφανίστηκε στη Δυτική Ευρώπη στην, εποχή του Καρλομάγνου, στο πλαίσιο των γεωστρατηγικών αντιθέσεων μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Σ’ αυτές τις πολιτικές σκοπιμότητες προστέθηκαν και τα παλιά  κακόβουλα στερεότυπα   ορισμένων ρωμαίων ποιητών και συγγραφέων «για τους κακούς και αναξιόπιστους Έλληνες», με σκοπό τον υποβιβασμό της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στο ιεραρχικά ανισότιμο και κατώτερο «Regnum Graecorum» (Βασίλειο των Ελλήνων).  Αυτό το, κατά τους χρονογράφους της Δύσης, «αιρετικό και βάρβαρο Βασίλειο», που μεταγενέστερα μετονομάστηκε «Βυζάντιο» προσδίδοντας στη νέα ονομασία εντονότερο απαξιωτικό χαρακτήρα, ανήκε σε λαό «ύπουλο, με ζωώδη ένστικτα, αναξιόπιστο, τεμπέλη, πονηρό», του οποίου οι πολίτες διακρίνονταν για τη δεξιοτεχνία τους στις λεηλασίες και στο κλέψιμο. Με τέτοιου είδους «διδασκαλίες» δεν θα πρέπει κάποιος να εκπλήσσεται όταν πληροφορείται ότι, στις αρχές του 20ου αιώνα, τα γαλλικά λεξικά είχαν ως δευτερεύουσα ερμηνεία του «Grec» και τις λέξεις «Κλέφτης και Απατεώνας». Όπως ήδη έχουμε αναφέρει, ο συγγραφέας του κατάπτυστου έργου «Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας», προβαίνει σε παρόμοιους χαρακτηρισμούς (συμπτωματικά και τυχαία!). Ίσως γι’ αυτό και ο εκδότης του οίκου «Payot» τον θαυμάζει που με το έργο του «αποδομεί την ελληνική εθνική ταυτότητα». 
Ο πασίγνωστος γάλλος φιλόσοφος Βολταίρος, εκφράζοντας αυτό το γενικότερο αρνητικό πνεύμα  για τον ελληνισμό, το οποίο με το δυτικοευρωπαϊκό εκπαιδευτικό σύστημα επέζησε ως τις αρχές του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, είχε γράψει: «Υπάρχει μια ιστορία πολύ περισσότερο γελοία από την ιστορία της Ρώμης από την εποχή του Τάκιτου (ΣΣ-δηλαδή μετά τον 1ο μ.Χ. αιώνα). Είναι η ιστορία του Βυζαντίου. Αυτή η ανάξια λόγου συλλογή δεν περιλαμβάνει τίποτε άλλο, παρά μόνο πομπώδεις διακηρύξεις και θαύματα. Είναι το βδέλυγμα του ανθρώπινου πνεύματος, όπως η Ελληνική Αυτοκρατορία υπήρξε το βδέλυγμα της οικουμένης». Από τη γέννηση του Βολταίρου μεσολάβησαν τέσσερις αιώνες ώσπου ο διασημότερος βυζαντινολόγος του 20ου αιώνα, ο Στίβεν Ράνσιμαν, να αποδείξει με το περίφημο τρίτομο έργο του «Η Ιστορία των Σταυροφοριών» την αναμφισβήτητη πλέον ανωτερότητα του Βυζαντινού Πολιτισμού σε σύγκριση με την αμάθεια και «τη βαρβαρότητα» του πολιτισμού της Δύσης στην εποχή του Καρλομάγνου και του Μεσαίωνα. Παρά ταύτα, αυτό το πολιτιστικό συναίσθημα κατωτερότητας που κυριαρχεί για αιώνες στη δυτικοευρωπαϊκή διανόηση επέζησε ως τις μέρες μας, παρά το γεγονός ότι γίνεται μια προσπάθεια για την δημιουργία ενός πνεύματος ενιαίου ευρωπαϊκού πολιτισμού, στη βάση των ελληνορωμαϊκών πολιτιστικών αξιών και της χριστιανικής ηθικής. Ας θυμηθούμε πως ο γνωστός γάλλος διανοούμενος Αντρέ Μπρετόν είχε εκφράσει την επιθυμία η Δυτική Ευρώπη «να απελευθερωθεί επιτέλους από την ελληνική πολιτιστική κατοχή».  Αυτή την άποψη την ενστερνίζονται ακόμα πολλοί άνθρωποι των γραμμάτων και της πολιτικής στη Δυτική Ευρώπη. Η τελευταία απόπειρα να θεωρηθεί ότι η Ιστορία της Ευρώπης και ο ευρωπαϊκός πολιτισμός αρχίζει από την εποχή του Καρλομάγνου, έγινε με την έγκριση από την Ευρωπαϊκή Ένωση του βιβλίου ιστορίας του Ζαν-Μπατίστ Ντιροζέλ, το οποίο θα διδασκόταν στα σχολεία όλων των χωρών της Ένωσης. Μετά το σάλο και τις διαμαρτυρίες για τον αποκλεισμό της ελληνικής και ρωμαϊκής ιστορίας από την (αναθεωρημένη) νέα Ευρωπαϊκή Ιστορία, το επαίσχυντο αυτό βιβλίο ιστορίας  αποσύρθηκε πριν κυκλοφορήσει.
Ο ελληνικός πολιτισμός βρίσκεται στο στόχαστρο και των νεότερων αναθεωρητών που αναδύθηκαν μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την κυριαρχία της νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης. Για τους ευρωπαίους αναθεωρητές, εκτός από το ακραίο ιδεολογικό, διεθνιστικό και οικονομικό υπόστρωμα των στόχων της παγκοσμιοποίησης, υπάρχει και η προαιώνια συγκαλυμμένη προκατάληψη από την εποχή του Καρλομάγνου. Την είδαμε και στην πρόσφατη ελληνική οικονομική κρίση, όταν απειλούσαν να διώξουν «από την έντιμη ευρωπαϊκή οικογένεια τους έλληνες απατεώνες». Όχι τους έλληνες απατεώνες πολιτικούς αλλά το λαό των ελλήνων απατεώνων, «στο αίμα του οποίου δεν υπάρχει ούτε σταγόνα από το αίμα των Αρχαίων Ελλήνων». Τα παλιά απωθημένα της Αγίας Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Καρλομάγνου βγήκαν στην επιφάνεια. Οι Έλληνες του εξωτερικού ντρέπονταν να ψιθυρίσουν πως είναι οι κληρονόμοι ενός αξεπέραστου πολιτισμού. Ήμασταν όλοι μαγαρισμένοι, αποδιοπομπαίοι τράγοι και  καταδιωγμένοι (όπως παλαιότερα από το ναζισμό) Εβραίοι του 21ου αιώνα. Με αυτή την αρρωστημένη διανόηση των ευρωπαίων αναθεωρητών συντάχθηκαν, μέσα στον ιδεολογικό ανεμοστρόβιλο της παγκοσμιοποίησης και οι έλληνες εθνομηδενιστές οι οποίοι, με τη μανία θρησκόληπτου νεοφώτιστου, επιχείρησαν να αποδομήσουν την ελληνική ιστορία με κυριότερο  βέβαια στόχο την ελληνική εθνική ταυτότητα.
Η ιστορία και ο ελληνικός πολιτισμός προκάλεσαν τον παγκόσμιο θαυμασμό αλλά και αισθήματα μίσους και ζήλειας σε διανοούμενους και πολιτικούς λαών χωρίς προγόνους και αρχαία ιστορία. Η προπαγανδιστική ένταξη αυτού του ανυπέρβλητου πολιτισμού στα γεωπολιτικά και οικονομικά παιχνίδια των Μεγάλων Δυνάμεων, έδωσε τη δυνατότητα στους αναθεωρητές της ιστορίας να επιδιώξουν τη αποδόμησή του μέσα στα πλαίσια της Νέας Τάξης στα Βαλκάνια. Το ιδεολόγημα είναι απλό. Αυτός ο πολιτισμός, λένε, δεν είναι κληρονομιά των σύγχρονων μπασταρδεμένων Ελλήνων ή με επιεικέστερη διατύπωση, δεν είναι μόνον των Ελλήνων αλλά ανήκει και σε άλλους λαούς, όπως π. χ. στους Γερμανούς, στους Σλάβους, στους Τούρκους ή στους Αλβανούς. 
Οι περισσότεροι Έλληνες θεωρούν ότι μόνο οι πολιτικοί της Σοβιετικής Ένωσης και της επίσημα αναγνωρισμένης από τη Ελλάδα «Βόρειας Μακεδονίας» πλαστογράφησαν την ελληνική ιστορία. Υπάρχουν και  πέντε ακόμα πλαστογραφήσεις με αλλοιώσεις των γραπτών αρχαιολογικών, νομισματικών επιγραφικών κ.ά. δεδομένων των αρχαίων ελληνικών πηγών και με υποθετικά προπαγανδιστικά ιδεολογήματα. Από τις έξι αυτές πλαστογραφήσεις οι τρεις είχαν εντυπωσιακή επιτυχία. Ήταν η Ρωμαϊκή στην οποία αναφερθήκαμε σε προηγούμενο άρθρο, η Σλαβομακεδονική και η θεωρία του Μάρτιν Μπέρναλ στην Αμερική για τη «Μαύρη Αθηνά». Την επιτυχή εξέλιξη της τελευταίας αυτής πλαστογράφησης ανέκοψε η οργανωμένη και έξυπνη αντίδραση της Μαίρης Λέφκοβιτς με τη συμπαράσταση και άλλων δέκα εννιά  ξένων επιστημόνων παγκοσμίου φήμης. Η αμερικανίδα καθηγήτρια ενήργησε μόνη και αβοήθητη από το ελληνικό κράτος, αποδεικνύοντας τον αβάσιμο ισχυρισμό του Μπέρναλ ότι «οι Έλληνες έκλεψαν τον πολιτισμό των Μαύρων της Αφρικής και των Σημιτών της Μέσης Ανατολής». 
Στο βιβλίο που εξέδωσα για τον Περσέα το 1991, είχα εισηγηθεί σε «πολιτιστικά ώτα μη ακουόντων» να ακολουθήσουν την ίδια σχεδόν μέθοδο αντίκρουσης των πλαστογράφων με αυτή που εφάρμοσε η Λέφκοβιτς μερικά χρόνια αργότερα. Θα μπορούσαν οι αρμόδιοι του υπουργείου πολιτισμού να υλοποιήσουν μια πρότασή μου για τη σύγκληση διεθνούς συνεδρίου, με τη συμμετοχή πολλών διακεκριμένων καθηγητών ιστορίας, αρχαιολογίας, γλωσσολογίας, νομισματολογίας κλπ από τα πανεπιστήμια όλου του κόσμου, με θέμα την πλαστογράφηση της ιστορίας της Μακεδονίας. Το τεράστιο αυτό παγκόσμιο πνευματικό δυναμικό που λατρεύει τον ελληνικό πολιτισμό και έχει τεράστια επιρροή στις διεθνείς πολιτικές εξελίξεις, ποτέ δεν αξιοποιήθηκε από την Ελλάδα. Στον ελληνικό κρατικό μηχανισμό και σε καθοριστικές θέσεις εξουσίας είχαν ήδη διεισδύσει οι λεγόμενοι αναθεωρητές της ιστορίας, με ιδεολογήματα και στερεότυπα των μισελλήνων χρονογράφων της εποχής του Καρλομάγνου. Ένα τέτοιο βιβλίο για τον Περσέα (αυτόν τον εξαίρετο αλλά ελάχιστα γνωστό βασιλιά της Μακεδονίας), θεωρούνταν ήδη εκείνη την εποχή ως σοβινιστικό και στη χειρότερη περίπτωση φασιστικό, αφού καταδεικνύει με σαφήνεια πως και η Μακεδονία ήταν «Ελλάδα», όπως διαπίστωσε μετά από περίπου ενάμισι αιώνα  και ο Στράβων, όταν πλέον η Μακεδονία είχε υποταχθεί στους Ρωμαίους. 
Από τις υπόλοιπες τρεις πλαστογραφήσεις, η Γερμανική της ναζιστικής περιόδου καταποντίστηκε μαζί με το ναζισμό, η Τουρκική κατά το πρότυπο της σλαβομακεδονικής εξελίσσεται και αναμένει το χρόνο (δεκαετίες ή αιώνες) για την ολοκληρωτική επιτυχία της, ενώ η πρόσφατη Αλβανική βρίσκεται στα σπάργανα και ίσως περιμένει και κάποιους «ευρωπαίους διανοητές της δεκάρας» για να βρουν τα δυσεύρετα στοιχεία για τις αλβανικές ρίζες του Αχιλλέα και των Τρώων.
Πληροφορίες για όσους επιθυμούν να ενημερωθούν για τις προαναφερόμενες έξι  πλαστογραφήσεις υπάρχουν στην υποσημείωση του άρθρου.
(Συνεχίζεται)

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ
Τα άρθρα της σειράς «οι πέντε πλαστογραφήσεις της ελληνικής ιστορίας» στην ψηφιακή τους μορφή, είναι δυνατόν να βρεθούν με αναζήτηση στους συνδέσμους των εφημερίδων «Η Πρόοδος» των Σερρών και «Νέα Πρωινή» της Νέας Υόρκης. Το τελευταίο 6ο άρθρο για την επιχειρούμενη πρόσφατη αλβανική πλαστογράφηση, δημοσιεύτηκε επίσης σε πολλές ομογενειακές εφημερίδες και περιοδικά του εξωτερικού (π.χ. Νέος Κόσμος της Αυστραλίας, Ερμής της Γερμανίας, Hellenic News of America  κλπ). Ο σύνδεσμός του (Link) υπάρχει στο τέλος της «Νέας Πρωινής», στην παραγρ. ΣΤ.   
1)   Η ΠΡΟΟΔΟΣ 
Α)   https://www.eproodos.gr/post/i-falkideysi-tis-istorias-apo-prisma-toy-an...
Β)   https://www.eproodos.gr/post/i-genikeymeni-apodohi-tis-politistikis-apatis
Γ)   https://www.eproodos.gr/post/apogonoi-horis-progonoys
Δ)   https://www.eproodos.gr/post/mythoi-kai-fantasioseis-stin-istoriki-ereyna
Ε)   https://www.eproodos.gr/post/oi-politistikes-alhimeies-kai-i-afoni-ellin...
2)   NEAPROINI.US
Α)   http://neaproini.us/2018/01/25/i-katara-ton-anatheoriton-ke-i-diastrevlo...
Β)   http://neaproini.us/2018/01/26/i-dyo-plastografisis-tis-istorias-tou-mak...
Γ)   http://neaproini.us/2018/01/27/otan-i-germani-prospathisan-na-xanagrapso... istoria/
Δ)    http://neaproini.us/2018/01/28/i-psevdo-epistimoniki-theoria-tis-mavris-...
Ε)    http://neaproini.us/2018/01/29/i-tourki-epidiokoun-na-xanagrapsoun-tin-i...
ΣΤ)  https://neaproini.us/2018/04/29/o-alvanos-achilleas-kai-oi-anthellinikes...
istorias/