Οι περισσότερες από τις δημοσιευόμενες «ειδήσεις» αναφέρονται στα χρόνια που εμαίνετο ο Κριμαϊκός πόλεμος μεταξύ αφ’ ενός Αγγλογάλλων και Τούρκων και αφετέρου της Τσαρικής Ρωσίας.
Οι πρώτες επιτυχίες των Ρώσων ενεθάρρυναν τους Έλληνες σε εξεγέρσεις κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας κυρίως στην Ήπειρο, Θεσσαλία και Μακεδονία.
Οι Αγγλογάλλοι όμως, σύμμαχοι των Τούρκων, κατέλαβαν τον Πειραιά και απέκλεισαν από θαλάσσης την Ελλάδα, για να την εμποδίσουν να συγκρουσθεί με τους Τούρκους. Ο στόλος τους όμως μετέφερε την χολέρα, η οποία εθέρισε χιλιάδες Έλληνες.
Έτσι οι πιο πολλές «ειδήσεις» αναφέρονται στις εξεγέρσεις των Ηπειρωτών ιδίως στο χώρο της σημερινής Θεσπρωτίας (12-2-1854, 26-2-1854, 19-4-1854, 7-5-1854).
Ακόμα ένα άρθρο μάλλον Γάλλου δημοσιογράφου για τα μάρμαρα του Παρθενώνος, ο θάνατος του Γάλλου προσβευτή στην Αθήνα και ένας ασυνήθιστος και οδυνηρός θάνατος από φίδι.
Όλες οι «ειδήσεις» έχουν αλιευθή από την αθηναϊκή εφημερίδα «Αθηνά» που βρίσκεται στην Παπαχαραλάμπειο Βιβλιοθήκη της Ναυπάκτου.
Αναλυτικότερα:
Αθηνά, 4-1-1854. Από γράμματα των Θυατείρων, παλαιάς ελληνίδος πόλεων εν τη Λυδία, μιας των πρώτων του χριστιανισμού εκκλησιών, έμαθεν η Διοίκησις της Σμύρνης, ότι ο εκεί έπαρχος απέπεμψεν υβριστικώς και απειλητικώς τον αρχιερέα και τους προκρίτους της γραικικής κοινότητος, παραπονουμένους δι’ όσας καταθλίψεις και ύβρεις πάσχουσιν οι αυτόθι χριστιανοί, εναντίον των ανωτέρω διαταγών, παρά των εθελοντών στρατιωτών Τούρκων και αυτού του Επάρχου, συνεννοουμένου ίσως μετ’ αυτών. […] Τα Θυάτειρα περιέχουσιν 800 περίπου οικογενείας γραικικάς εμπόρων και γεωπόνων και τινάς Αρμενίων. […]
Αθηνά, 12-2-1854. Γράφουν εκ Κερκύρας από 8 Φεβρ. «όμως μάθε και διά τα τρέχοντα της Ηπείρου, ότι υπάρχει μεγάλη ανησυχία, και όλος ο κόσμος έχει φόβον, Χριστιανοί και Τούρκοι έλαβον όλοι άρματα γενικώς, διότι δεν δίδει ο ένας πίστιν εις τον άλλον. Στρατεύματα τουρκικά εβγήκαν από Φυλέταις (Φιλιάτες) μόνον διακόσιοι άνθρωποι, από Μαργαρίτη πεντακόσιοι, και εσυνάχθησαν όλοι εις Μαργαρίτη, και δεν ηξεύρουν και αυτοί πού να υπάγουν. Το έκαμαν Ετ Μουχαμέτ. Σήμερον μανθάνω από Γουμενίτσαν, ότι έβγαλαν διά της βίας και χριστιανούς, αλλά ονομαστικά δεν έμαθα ποίους. Είμαι βέβαιος, ότι οι Τούρκοι τους έσφαξαν διά να έβγουν και αυτοί εις τον πόλεμον εναντίον των αδελφών των χριστιανών. Ο Δεσπότης έφυγεν από Παραμυθίαν και ευρίσκεται εις Πάργαν. Όλα τα μέρη είναι πιασμένα και κρατούνται καλά από χριστιανούς, και οι Τούρκοι δεν τολμούν να κινήσωσι από κανέν μέρος.
Υ.Γ.: Ταύτην την στιγμήν πληροφορούμαι ότι οι Έλληνες δεν έστρεξαν με κανένα τρόπον να έβγουν εις βοήθειαν των Τούρκων εναντίον των επαναστατών».
Αθηνά, 12-2-1854. Την 10 τ.μ. επανηγύρισεν ο ενταύθα πρόξενος της Αμερικής την επέτειον εορτήν του νυν προέδρου των ομοσπόντων της Αμερικής Πολιτειών. Εις δε εκ των παρευρεθέντων Αμερικανών εξεφώνησε και λόγον, δι’ού εξύμνησε την ελληνικήν φυλήν, την οποίαν είπε, ότι θέλει συνδράμει και εις τον νέον κατά την Ήπειρον αγώνα της, η Αμερική, ως συνέδραμεν αυτήν κατά το 1821.
Αθηνά, 26-2-1854. Εκ Κερκύρας, την 22-2-1854 οι Χριστιανοί εφάνησαν ανδρείοι εις το χωρίον Σούλια και δεν ηθέλησαν να βγουν με Τούρκους κατά των αγωνιζομένων υπέρ ελευθερίας αδελφών των· διά τούτο τώρα οι Τούρκοι τους έχουν εις το μάτι και προσπαθούν με κάθε τρόπον αν ημπορέσουν να τους βλάψουν. Μάθε δε, ότι οι Τουρκοαρβανίται, άλλοι μεν πήγαν εις την Πρέβεζαν, άλλοι δε έμειναν εις τον Λούρον με τον Ομέρ Γρίβαν, και αυτούς τους έχουν κλεισμένους οι Έλληνες. Ο Αμπάζαγας έστειλε προχθές να υπάγη ο Γιουσόφης διά βοήθειαν, αλλ’ αυτός δεν ημπόρεσε να στρατολογήση περισσοτέρους από οκτώ οπλοφόρους. Οι Έλληνες αρματώθηκαν παντού· ο Δημήτριος Λούτσαρις από Παπούρι εσήκωσε και αυτός επανάστασιν, και ενώθηκε με τον Παπακώσταν. Από τους Φιλιάτες και την Παραμυθίαν όλαι αι στράται είναι πιασμέναι από τους ιδικούς μας. Το Βλαχοχώρι, η Πηγιάδα και τα δέκα σπίτια εγινήκανε ένα μόνον· εις δε το χωρίον Καστρί είναι όλοι σύμφωνοι και δεν έχουν καμμίαν ανάγκην.
Αθηνά, 19-4-1854. Ο «Χρόνος» αναφέρει ότι οι Έλληνες του Μάντσεστερ συνεισέφεραν 10.000 λ. στ. υπέρ των επαναστατών της Τουρκίας, ως και οι του Λονδίνου και Λίβερπουλ.
Αθηνά, 23-4-1854. Γράφουν εκ Χανίων της Κρήτης ότι οι φονείς των τέκνων και της υπηρετρίας του κ. Ροΐδου ανεκαλύφθησαν και εφυλακίσθησαν. Είναι δε οκτώ, ων οι μεν εξ Κούρδοι ακόλουθοι του εξορίστου Πετερχάμπεη, οι δε δύο Οθωμανοί.
Αθηνά, 7-5-1854. …Η Παραμυθιά εκυριεύθη υπό του Ν. Μπότζαρη και του Γ. Τσάμη, κατεχόντων αυτήν ισχυρώς μέχρι τούδε· ο δε Δ. Ντόμαρης εκυρίευσε ταις Φιλιάταις, έκαυσε τας οικίας του Τζεφέρ Πασά Ντέμη ευρισκομένου εις το παραδουνάβιον στρατόπεδον μετά 2 χιλιάδων και ηχμαλώτισε την μητέρα αυτού και πολλάς άλλας τουρκικάς οικογενείας. […]
Αθηνά, 10-5-1854. Ερανιζόμεθα εκ της «Εφημερίδος των Συζητήσεων» το εξής άρθρον του γνωστού Ιωάννου Λεμοέννου, πραγματευόμενον περί των μαρμάρων, τα οποία η βέβηλος χειρ του Λόρδου Έλγιν εσύλησεν εκ του Παρθενώνος. […] Ούτω τα κοσμήματα του Παρθενώνος έμελον ν’ αποκατασταθώσιν εις τας στοάς του Βρετανικού Μουσείου εις το οποίον δύναταί τις να υπάγη και να θαυμάση αυτά. Ημείς νομίζομεν ότι τα ευγενή ταύτα μάρμαρα συνηθισμένα εις τον χλιαρόν ουρανόν της Ελλάδος πρέπει να ριγώσιν εις τας ομίχλας της Αγγλίας, αλλ’ όμως παρηγορούμεθα συλλογιζόμενοι, ότι η κάθυδρος αύτη φιλοξενία τα έσωσε πιθανώς από τους πυροβολισμούς των Τούρκων και από τους ακρωτηριασμούς των πυργοποιών Άγγλων· εκριζομένοι του πατρίου έδαφους οι αθάνατοι ούτοι τύποι του κάλλους περιφέρονται σήμερον τον κόσμον εκπληρούντες το έργον της διασώσεως των ιδεών, απαραλλάκτως ως αρχαί της γαλλικής επαναστάσεως, δεν είναι δε το αμάρτημα του Λόρδου Έλγιν, εάν ο Μωάμεθ αντικατέστησε τον Περικλήν και εάν η Αγγλία δεν έχει ήλιον. ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΕΜΟΕΝΝΗΣ
Αθηνά, 9-9-1859. Γράφουσιν ημάς εκ Πετρουπόλεως ότι προσεχώς ανεγείρεται εκείσε μεγαλοπρεπής ελληνικός ναός, χάριν των αυτόσε παρεπιδημούντων ομογενών, η δε Α.Μ. ο αυτοκράτωρ Αλέξανδρος εχορήγησε δωρεάν προς τούτο ευρύχωρον οικόπεδον εν μια των καλλιτέρων θέσεων της πρωτευούσης.
Αθηνά, 9-9-1859. Τέσσαρες βαθύπλουτοι ομογενείς, ο Βαρώνος Σίνας Πρέσβυς εν Βιέννη, ο φιλογενής κ. Δημ. Βερναρδάκης, ο κ. Βαλτατσής και μία μεγάλη και υψηλή αριστοκρατική οικογένεια της Ρωσίας θέλουσι τιμήσει διά της παρουσίας των την πρωτεύουσαν του εληνικού βασιλείου, όπου θέλουσι διατρίψει καθ’ όλον τον χειμώνα. […]
Αθηνά, 7-10-1859. Αναγιηνώσκομεν εις τον «Τύπον της Ανατολής» τα εξής: «Ο κ. Βορέ έξαρχος αποστολικός των Λαζαριστών εν τη Ανατολή, ανεχώρησε κατ’ αυτάς διά Θεσσαλονίκην. Η μετάβασις αύτη του κ. Βορέ ανάγεται εις την ληφθείσαν απόφασιν παρά 30.000 κατοίκων του Αβρήτ Ισάρ να χωρισθώσι της ελληνικής εκκλησίας ίνα εγκολποθώσι τον καθολικισμόν». […] Διότι καθ’ άς έχομεν πληροφορίας, οι ζητήσαντες ν’ ασπασθώσι τον καθολικισμόν (και τούτο ουχί εκ πεποιθήσεως, αλλ’ εκ κομματισμού) εισίν ουχί 30.000 αλλά 30 μόνον, ώστε εν γνώσει ή εν αγνοία παρεισέφρησαν τρία άλλα μηδενικά. […]
Αθηνά, 21-10-1859. Ο αρτίως διορισθείς πρέσβυς του αυτοκράτορος των Γάλλων παρά τη ελληνική κυβερνήσει, υποκόμην Δε Σερ προσβληθείς υπό οξυτάτης δυσεντερίας, …απεδήμησεν εις Κύριον μετά ολιγοήμερον ασθένειαν αφείς απαρηγόρητον λύπην εις την νεαράν σύζυγόν του, Ελληνίδα το γένος εκ του οίκου των εν Βλαχία Κατακουζηνών, […]
Αθηνά, 9-8-1854. Εις κάτοικος του χωρίου Μιραβέλλου κατά το πεδεμόντιον έπασχεν από τινων μηνών πόνους οξυτάτους κατά την κοιλίαν του δε απηλάσσετο οσάκις προσελάμβανε τροφήν. Βλέπων ότι αντί το πάθος του να βελτιούται επί το χείρον, κατέφυγε πρό τινος καιρού εις το νοσοκομείον. […] Μετά τινας ημέρας ούτος ετελεύτησε. Γενομένης της ανατομής του νεκρού του, ευρέθη εν τη κοιλία του όφις ζων, όστις βεβαίως εισήλθεν εν τούτου σώματος καθ’ ήν στιγμήν ο δυστυχής εκείνος εκοιμάτο εις την ύπαιθρον με ανοικτόν το στόμα.
Αθηνά, 11-11-1859. Ο Αρίσταρχος βέης, καϊμακάμης της Σάμου, προεβιβάσθη ηγεμών της νήσου ταύτης. Η μέχρι τούδε επαινετή διαγωγή τούτου και η καλή διοίκησίς του, καθ’ ής ουδέν παράπονον ηκούσθη, δικαιούσι πληρέστατα τον προβιβασμόν τούτον του κ. Αριστάρχου. […]
Αντώνης Ν. Βενέτης
Μοναστηράκι Δωρίδος
