Έφυγε από κοντά μας μια Κυρία, μια γυναίκα των πολιτιστικών συμβάντων στην πόλη των Σερρών.
Η υπογραφή της μόνης Ελληνίδας, δίπλα στην αυτοκρατορική σφραγίδα της Αυτοκράτειρας της Ιαπωνίας Μασάκο σε έγγραφο για τα δικαιώματα των γυναικών, είναι αυτή της Σερραίας Καίτης Εμμανουηλίδου.
Ενθουσιώδης, ανιδιοτελής, φωτεινή, ενθαρρυντική στην υλοποίηση κάθε πολιτιστικής πρότασης, η Καίτη Εμμανουηλίδου υπήρξε πρωταγωνιστής στα πολιτιστικά και αθλητικά δρώμενα της πόλης των Σερρών.
Εάν δεν ήταν η δημιουργός, σίγουρα υπήρξε ένθερμος συμπαραστάτης σε όλες τις άξιες αναφοράς πολιτιστικές εκδηλώσεις στην πόλη και το Νομό Σερρών, από τις Αστροβραδιές στην Άνω Βροντού, τις εκδηλώσεις για το Διεθνές Έτος Βιώσιμης ανάπτυξης των Βουνών, το Γεωπάρκο του ποταμού Στρυμόνα, για τον υγρότοπο της Λίμνης Κερκίνη, τη γνωριμία με την κοινωνία της τεχνολογίας, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, του οποίου υπήρξε συνδημιουργός και η ζώσα του πνοή, έως ότου οι μικροπρεπείς την απομάκρυναν χωρίς λόγο και ένα ευχαριστώ.
Η φίλη μου Καίτη Εμμανουηλίδου υπήρξε Πρόεδρος του τμήματος της UNESCO στο Νομό Σερρών και Αντιπρόεδρος στο Διοικητικό Συμβούλιο του Εθνικού Συμβουλίου Ελλάδος Ομίλων και Κέντρων Πολιτισμού για την UNESCO.
Υπήρξε μέλος Αθλητικών Ομοσπονδιών και Δημοτική Σύμβουλος Σερρών στον τομέα του Πολιτισμού.
Αρκεί μια απλή περιήγηση στον ιστότοπο του ομίλου UNESCO Σερρών για να δει κάποιος στις 123 σελίδες παρουσίασης των πολιτιστικών και πολιτισμικών δραστηριοτήτων που υποστήριξε ή οργάνωσε ο όμιλος το πλούσιο έργο της Προέδρου του Καίτης Εμμανουηλίδου.
Οι αφελείς μειδιούσαν βλέποντας την να απλώνει με παιδικό ενθουσιασμό τα χέρια της, για να πιάσει όσα μπορούσε περισσότερα «σύννεφα» πολιτισμού. Ποτέ τους οι τυφλοί δεν είδαν τις γεμάτες χούφτες της με δροσοσταλίδες πολιτισμού και, κυρίως, δεν ένιωσαν με πόση αγάπη τις ενστάλαζε στα πολιτιστικά αποξηραμένα χείλη της πόλης μας.
Καίτη, απολάμβανα τη χαρά σου, όταν μου περιέγραφες την επιτυχία μιας προσπάθειας πολιτιστικής προβολής του τόπου μας και, γελούσα με το θυμό σου όταν έλεγες ότι δεν έχουμε ανθρώπους που, να «αρπάζουν» τις ευκαιρίες για προβολή του πολιτισμού μας.
Σε κάποιες από τις συζητήσεις μας για τον πολιτισμό που, διανθίζονταν με «σερραίϊκες νοστιμιές» στο ερώτημα εάν αξίζουν οι «τοπικοί κρατούντες» την ανιδιοτελή προσφορά μου απαντούσες : «Φίλε! άκου, παθαίνω βίδα με αυτούς, αλλά να σου πω; Εγώ το κάνω για την πόλη μου, αν με καταλαβαίνεις!».
Και βέβαια σε καταλάβαινα πολύτιμη φίλη μου. Ξέρω πως εκτιμούσες τη ζωή, και άκουγες την καρδιά σου.
Ευτυχώς, εκεί που έχεις βρεθεί, εκεί όπου «Η σιωπή δεν είναι παρά ησυχία με περιεχόμενο», υπάρχει χώρος για την ανιδιοτελή προσφορά σου .
Δίκαιοι υψούνται. Δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι.
Χ.Β
