Οι εκδόσεις “Μπαρμπουνάκης” και ο Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Νιγρίτας  θα παρουσιάσουν το  βιβλίο του π. Γεωργίου Κελεμπέκη με τίτλο: «Ο Παπα-Συναδινός και ο εκκλησιαστικός βίος των Σερρών κατά τον 17ο αιώνα», την Τετάρτη 24 Απριλίου 2024 και ώρα 7.30 μ.μ. στον αύλειο χώρο του Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Νιγρίτας.

Η βιβλιοπαρουσίαση εντάσσεται στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της πενθήμερης παρουσίασης της τίμιας χειρός του Αγίου Νεκταρίου από την Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος Αιγίνης.

Το βιβλίο θα παρουσιάσει ο Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. κ. Ιωάννης Μπάκας.

Στη συνέχεια θα προβληθεί βίντεο αφιερωμένο στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Νιγρίτης, που επιμελήθηκε ο σκηνοθέτης κ. Αθανάσιος Μιζούρης και θα σχολιάσει ο γραμματέας της Ιεράς Μητροπόλεως Σερρών και Νιγρίτης κ. Αλέξανδρος Αναγνωστόπουλος, Δρ. Θεολογίας Α.Π.Θ.

Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Σερρών και Νιγρίτης.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Στο ανά χείρας πόνημα γίνεται μια μικρή αναδρομή στην ιστορία της περιοχής των Σερρών. Δίνεται όμως κυρίως έμφαση στα γεγονότα του πρώτου μισού του 17ου αιώνα, τα οποία καταγράφει στο χρονογράφημα του ο Σερραίος κληρικός Οικονόμος Παπασυναδινός από το Μελικίτζη.  Μέσα στην συγκεκριμένη χρονογραφία περιγράφονται προσωπικές αλλά  και οικογενειακές στιγμές, εκκλησιαστικά και κοινωνικά γεγονότα αλλά και θέματα, τα οποία συμπληρώνουν την γενική Εκκλησιαστική Ιστορία. Δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή σε αναφορές του Παπασυναδινού στις περιγραφές για την έμπονη καθημερινότητα των χριστιανών κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας. Παρουσιάζουμε τους τρεις άγνωστους Σερραίους Νεομάρτυρες της πίστης, τον Πάτρουλα (+1598), τον Μανώλη Μποσταντζόγλη (+1603) και τον Αλέξανδρο Ταταρχάνη (+1630), οι οποίοι παρά την προτροπή των Τούρκων, την ώρα του μαρτυρίου, να αλλαξοπιστήσουν για να σωθούν προτίμησαν το φρικτό μαρτύριο παρά να αρνηθούν τον Χριστό. Όμως οι πιο σχετικές με το σήμερα αναφορές έχουν  να κάνουν με τις πολλές επιδημίες και πανδημίες που αντιμετώπισε η περιοχή των Σερρών αλλά και ευρύτερα όλος σχεδόν ο τότε γνωστός κόσμος. Η πιο δύσκολη μάλιστα πανδημία από τις περιγραφόμενες είναι αυτή που ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 1641 και αφαίρεσε την ζωή 12.000 Σερραίων δηλαδή του μισού περίπου πληθυσμού. Σημαντικός όμως αλλά και ιδιαίτερα επίκαιρος είναι ο τρόπος που αντιμετώπισαν τον πόνο, την αρρώστια και τον θάνατο οι Σερραίοι. Το αποτέλεσμα ήταν, μέσα στο γενικό μεγάλο θανατικό της πανδημίας, να σταματήσουν να πεθαίνουν οι χριστιανοί.