Οι θύμησες ενός βιολιού ταξίδεψαν στα μουσικά και χορευτικά… καλντερίμια της παράδοσης όσους παρακολούθησαν την εκδήλωση του Λυκείου Ελληνίδων Σερρών, στο αμφιθέατρο του ΤΕΙ, με αφορμή την συμπλήρωση 60 χρόνων παρουσίας.

Παρουσιάστηκαν ακούσματα και χοροί από όλη την Ελλάδα, σε συνεργασία με τα Λύκεια Ελληνίδων Λήμνου και Χαλκίδας. Η μουσικοχορευτική παράσταση βασίστηκε στο βιβλίο της Νάνσυ Τουμπακάρη «Ένα βιολί διηγείται…».

Αξίζουν συγχαρητήρια στους διοργανωτές καθώς προετοίμασαν μια υπεπαραγωγή, με τη συμμετοχή δεκάδων χορευτών και χορευτριών, που παρέλασαν μπροστά από τους θεατές φορώντας παραδοσιακές στολές.

Με το γνωστό τους μπρίο, το φυσικό τους χαμόγελο και την αστείρευτη διάθεση τους για χορό τα Λύκεια Ελληνίδων Σερρών, Λήμνου και Χαλκίδας παρουσίασαν ένα υπέροχο χορευτικό πρόγραμμα, «υποχρεώνοντας» τους θεατές να τους χειροκροτήσουν.

Μία μοναδική γιορτή και αφορμή για ατελείωτο χορό αποτέλεσε και η αναβίωση του εθίμου του Κλήδονα στην πλατεία Ελευθερίας.

Η πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων Σερρών κα Στέλλα Ελευθεριάδου, περιέγραψε τον Κλήδονα των παιδικών της χρόνων όταν μαζεύονταν τα κορίτσια στις αυλές και στις γειτονιές και οι γιαγιάδες διηγούνται το έθιμο που  έφεραν από τις αλησμόνητες πατρίδες.

«Περιμέναμε πως και πως σαν κοριτσάκια να μας μαζέψουν οι γιαγιάδες μας να πάμε να πάρουμε το αμίλητο νερό από μία βρύση της γειτονιάς, γιατί δεν είχαμε τότε νερό στα σπίτια ή πηγάδι και να σκεπάσουμε το γκιούμι με ένα κόκκινο πανί.

Στη διαδρομή έπρεπε να μην μιλάμε καθόλου. Την επομένη πάλι μαζευόμασταν φέρνοντας τετράστιχα ποιήματα που είχαμε στον τοίχο. Μέσα στο γκιούμι έβαζαν δυο-τρία μικροαντικείμενα, δαχτυλιδάκι, σταυρό, βραχιολάκι ή και μια πετρούλα».

Την επομένη η γιαγιά θα έβγαζε ένα - ένα τα αντικείμενα αυτά και η «διαλεχτή», που συνήθως ήταν η πιο όμορφη και η πιο ανεπτυγμένη διάβαζε ένα τετράστιχο. Οι γιαγιάδες προέτρεπαν τα κορίτσια να πάνε σε ένα σταυροδρόμι και το πρώτο αντρικό όνομα που θα άκουγαν θα ήταν του μελλοντικού συζύγου τους!