Μειώθηκε κατά 40% η καλλιέργεια πατάτας μέσα σε μία δεκαετία

Μπορεί στα ρεπορτάζ που αφορούν την καλλιέργεια και την εμπορική πορεία ενός προϊόντος να έχουμε συνηθίσει να επικεντρωνόμαστε σε ζητήματα όπως η τρέχουσα παραγωγή, οι τιμές κ.λπ. Όμως, είναι πάντα εκεί η ουσία; Χαρακτηριστικό παράδειγμα ανάγκης περαιτέρω διερεύνησης της πορείας ενός προϊόντος αποτελεί η πατάτα, που –πέρα από τις εποχικές και γεωγραφικές διακυμάνσεις των τιμών και των αποδόσεών της– την τελευταία δεκαετία καταγράφει στρεμματική μείωση της τάξεως του 40%.

Σύμφωνα με τα στοιχεία των εκτάσεων των καλλιεργειών, όπως αυτές αποτυπώνονται μέσα από τις Ετήσιες Γεωργικές Στατιστικές Έρευνας της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) για τα έτη 2008 – 2014, η καλλιέργεια πατάτας στην Ελλάδα μειώθηκε από τα 455.500 στρέμματα το 2008 σε 261.000 στρέμματα το 2014. Όπως αποτυπώνεται στον πίνακα που επεξεργάστηκε η «ΥΧ», η μεγάλη απώλεια των στρεμμάτων σημειώθηκε το 2014, όταν από τα 434.000 στρέμματα του 2013, η καλλιέργεια έπεσε στα 261.000 (μείωση κατά 173.000 στρ.). Αν, μάλιστα, λάβει κανείς υπόψη του και τα στοιχεία ΟΣΔΕ, η μείωση αυτή που ξεκίνησε τότε συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, γεγονός που σχετίζεται και με τον τρόπο που υπολογίζονται και ενεργοποιούνται τα δικαιώματα βάσει της νέας ΚΑΠ.

Έτος

Στρέμματα

2008

455.000

2009

456.200

2010

448.000

2011

448.000

2012

441.400

2013

434.000

2014

261.000

Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ

Παράγοντες μείωσης

Θα ήταν εύκολο να αποδώσει κανείς τη μεγάλη αυτή μείωση σε διάφορους παράγοντες, όπως το συνεχώς αυξανόμενος κόστος καλλιέργειας ή την επιβολή της δυσβάσταχτης φορολογίας για τους αγρότες. Χωρίς να υποβιβάζουμε τον ρόλο αυτών των δύο πολύ σημαντικών –σύμφωνα με τους περισσότερους παραγωγούς– παραγόντων, θα πρέπει να δούμε και πιο μακριά. Για παράδειγμα, η ανυπαρξία αγροτικής πολιτικής είναι ένα στοιχείο που οδήγησαν την πατάτα, αλλά και άλλα σημαντικά αγροτικά προϊόντα σε συρρίκνωση. Ειδικότερα, όλα αυτά τα χρόνια, δεν έχει γίνει καμιά ουσιαστική έρευνα τοποθέτησης των γεωργικών μας προϊόντων στις διεθνείς αγορές. Μιλάμε για νέες καλλιέργειες και νέους αγρότες χωρίς, όμως, προσανατολισμό, χωρίς πιλοτικά προγράμματα εφαρμογής, χωρίς παροχή εκλαϊκευμένης γνώσης, χωρίς, στις περισσότερες περιπτώσεις, μεταποιητική υποδομή και εξασφάλιση της διάθεσης του προϊόντος. Μιλάμε για αναδιάρθρωση των καλλιεργειών χωρίς μπούσουλα, επαφιέμενοι στις τυχαίες ατομικές έρευνες και πρωτοβουλίες, απουσία του υπεύθυνου εθνικού φορέα. Επιπλέον, η γραφειοκρατία, αλλά και η έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών έχουν βάλει το λιθαράκι τους στη σημερινή κατάσταση.

Οι παραγωγοί

Σχετικά με την πορεία του προϊόντος, αλλά και τους παράγοντες που έχουν οδηγήσει σε αυτήν τη μεγάλη μείωση της καλλιέργειας πατάτας μίλησε στην «ΥΧ» ο Γιώργος Κλαδούρης, παραγωγός και αντιπρόεδρος του Αγροτικού Κτηνοτροφικού Συνεταιρισμού Αρκαδίας «Η Ένωση». Σύμφωνα με τον ίδιο, «τη φετινή χρονιά, που είναι σε εξέλιξη (από τις 15 Αυγούστου), η πατάτα πάει καλά ποιοτικά και ποσοτικά. Ωστόσο, οι τιμές είναι πολύ χαμηλές και κυμαίνονται στα 13-15 λεπτά το κιλό, με αποτέλεσμα λόγω και του αυξημένου κόστους καλλιέργειας να μην μπορούμε να βγάλουμε ούτε τα έξοδά μας». Σε ερώτησή μας σχετικά με τη μεγάλη μείωση της καλλιέργειας σε στρέμματα την τελευταία δεκαετία, ο κ. Κλαδούρης μας τόνισε ότι «κυριαρχεί το παραεμπόριο, με αποτέλεσμα πολλοί να μη δηλώνουν τις καλλιέργειές τους. Επίσης, υπάρχει και κάτι ακόμα. Τα τελευταία χρόνια, οι παραγωγοί δεν μπορούν να δηλώσουν τις καλλιέργειές τους στο ΟΣΔΕ, διότι ο παραχωρητής του κτήματος δεν δίνει το ενοικιαστήριο. Παλιά δεν μας ζητούσαν ενοικιαστήριο. Η γραφειοκρατία αυτή έχει ως αποτέλεσμα να μην αποτυπώνεται και στα χαρτιά η έκταση των καλλιεργειών πατάτας στη χώρα μας». Όπως προσθέτει, «εκεί που θέλω, ωστόσο, να επικεντρωθώ είναι στις εισαγωγές που γίνονται κάθε χρόνο τέτοια εποχή από τη Γαλλία. Οι εισαγωγές, τα τελευταία χρόνια, έχουν αυξηθεί σημαντικά, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να ανταγωνιστούμε αυτή την κατάσταση. Μας κόβουν τα… πόδια. Είναι τεράστιες οι διαφορές από το χωράφι στο ράφι».

Από την πλευρά του, ο Παναγιώτης Δουρούμης, παραγωγός και γραμματέας του Αγροτικού Συνεταιρισμού Μεσσήνης, σημειώνει στην «ΥΧ» ότι «όταν πρέπει να καλλιεργώ ξοδεύοντας χρηματικά ποσά, όπως για παράδειγμα 1.000 ευρώ το στρέμμα, και από αυτά θα πάρω πίσω τα 50 ευρώ, τότε εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι πλέον η καλλιέργεια έχει γίνει εξαιρετικά ασύμφορη. Εκτός, όμως, από το μεγάλο κόστος και την αύξηση της φορολογίας, ακόμα ένας παράγοντας είναι και η γιγάντωση των εισαγωγών. Δεν είναι δυνατόν, όταν συγκομίζονται οι ελληνικές πατάτες να γίνονται μαζικές εισαγωγές από χώρες, όπως η Αίγυπτος, που έχουν πολύ χαμηλό κόστος (σ.σ. το 1/5 σε σχέση με την Ελλάδα) και οι δικές μας να μένουν απούλητες και, μάλιστα, να γίνονται και ελληνοποιήσεις. Οι έλεγχοι πρέπει να ενταθούν και να γίνονται σωστά». Ωστόσο, θέσαμε στον κ. Δουρούμη το εξής εύλογο ερώτημα: Τις χρονιές 2008-2010, που η καλλιέργεια έφτανε τα 400.000 στρ. περίπου, δεν γίνονταν αθρόες εισαγωγές και ελληνοποιήσεις; Σύμφωνα με τον κ. Δουρούμη, τότε τα πράγματα ήταν διαφορετικά και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν είχαν ατονήσει –όπως στις μέρες μας–, με αποτέλεσμα να είναι πιο αποτελεσματικοί.

www.ypaithros.gr
Τελευταία ενημέρωση: 
Δευ. 18 Σεπ. 2017 - 10:31