Δε σου πρέπουν δάκρια! Ακούμε σαν τώρα εκείνη την κρητική, άτρεμη, δωρική φωνή σου να μοιράζει άσβεστο φως και πάθος για τέχνη... μουσική... ζωή! Στ’ αλήθεια δεν μπορεί να σβήσει όλο αυτό επειδή έφυγες... όμως δε χάθηκες. Μέσα από την ακέραιη, κρητική σου ματιά μπόλιασες τον πολιτισμό με την αέναη τέχνη σου. 
Δημιούργησες και ανέθρεψες την εργαστηριακή σου οικογένεια μόνο με τόλμη και αλήθεια και την έκανες να πετάξει ψηλά, πολύ ψηλά, εκεί που πετούν οι αετοί. 

Συγκλονισμένοι που έφυγες 
Ευγνώμονες που βαδίσαμε δίπλα σου,
Μαέστρο!

Μην τον εκλαίς τον αητό
Όντε ψηλά πετάει
Λούζεται ήλιο κι ουρανό
Με λεβεντιά τηράει

Οι δικοί σου,
Αλεξάνδρα, Βασίλης, Γιάννης, Γιάννης, Γιώργος, Δημήτρης, Κωνσταντίνα, Λίλυ, Μυρτώ. 
Καλό ταξίδι στο φως!